Anafora
Në gjuhësi, anafora (greqishte e lashtë, ἀναφορά, ta bartësh me vete; rimarrje) është përdorimi i një shprehie interpretimi i së cilës bëhet në varësi të një tjetër shprehie në kontekst (paraprijëse apo pasuese). Në një kuptim më të ngushtë, anafora është një shprehi që varet specifikisht nga shprehia pararendëse e kësodore është e anasjellta e kataforës. Anafora është po ashtu një figurë stilistike që formohet duke përsëritur të njëjtin element në fillim të dy a më shumë vargjeve ose frazave, për t'i dhënë forcë shprehjes:[1]
- Më humbi shokë, më humbi,
- Më humbi gushëpëllumbi,
- Humbi e s'duket gjëkundi
- Vate e vjen buzë lumi.
- Thimi Mitko, Bleta shqiptare