Diskutim:Luftimet në Gjocaj e Jasiq (1998)

Pershendetje,sa per atë artikulli qe kan shkruar kisha desht te ceki se ku permendet Sadik MIROCI e Zenun GJOCI ata ishin kry-familjar me femije ku ma i madhi ka qen per afersisht 8 vjeçar, Ata kry-familjart e kan ngrit flamurin e bardh vetem kur u largu Uçk-ja para ketyre familje. Me vjen keq por ai person qe e ka shkruar ket artikull ka harruar ta cek qe ata ishin larguar se pari dhe kan desht vetem ta lavderojn veten por mos te harrojn qe ka deshmor qe nuk permend fare ne ket artikull, por jeta esht e padrejt e ata bashkpunisit e armikut sod lavderohen. ne artikull duhet te permendet e verteta e jo vetem shka disa persona deshirojn te degjojn duhet te permenden emrat e luftetarve te vertet se luftet ne gjocaj e jasiq deri ne junik e jo emrat e familjarve te pa brojtun. me rrespekt

Pershedetje per t`gjith lexuxtit ksaj faqe edhe nje pershedetje per ket Zotnin qe ka shkru e kam nje fjal per to per ket lufte veq djemt e gacaferit munen me fol edhe raltetin me e thon se tjetre kush veq prralla qa folin per ket lufte edhe tu kisha lut nes sje kon perzez ksaj gjarje tluftes mos shkruj mas parti spo e dish kush ka qen pjesmarrt nluft pik gunocit edhe ju kisha lute kush doni ifrmati te sakta te kontaktoni me disa djem te gacaferit aty e gjoni raltetin ata jon DEMUSH GACAFERI HAXH TOFAJ OSMON GACAFERI SHABAN GACAFERI BESLIM GACAFERI SHKELXEN GACAFERI DESHMOR ka pas apet tjer amo kta kan qen gjith kohen aty.sa per Shaban gacaferin ju kish lute tmern ifrmati prej bashk luftarv te shaban gacaferit ju kallxoj saksisht per to jo prralla SHaban gacaferi ka qen 19 vjeqar ushtrai ma i ri ne gunoc edhe kur ja ka fillu iteziva shaban gacaferii ka mar pjes mas sdi sa oresh i kan thon shabanit ti duhesh me ra poshte Junik edhe tna lypsh ndim edhe per shum pak minuta ka harrit shtab junik ka lyp ndime edhe per shum pak munuta ka harrit pik gunoc per ket gjarje ju kish lute te drejtohi te luftarte e gacaferit qe kan mare pjes tmerni ifrmata mat tsakta jo prralla.................. T pershendes i nderuar kur shkruan shkruaj pa prekur njerz sepse nga autori i par e vren me qart kush ka qen ne luft direkte ne vijen e par sepse per te tjer te veshur qe kan qen duke i rujtur shtepit ka pasur mjaft por jo qe kan bere ball me dal ne vijen e par. Keshtu qe mos merr hove sepse dukesh qe qenke i ceket dhe prapavija bindese. Pershendetje per te gjith shqiptaret ku do qe jane,posaqerisht ata qe e lexojn ket artikull. Me respekt dhe krenari ju shkruaj. Ky artikull vertet ka qen i nevojshem te shkruhet per ofenziven e 28 korrikut te 98-se sepse deri me tani as kush nuk eshte marr qe te bej nje pershkrim apo nje trregim per nje betej aq te fort dhe te pa krahasueshme,por lus autorin e shkrimit qe e ka bo per betejn e e Zharres e cilla u zhvillu ne Zharret e fshatit Gjocaj te behet nje pershkrim ma i detajuar dhe ma real sepse ka shume gjera te mangeta dhe te shkruhet pa anime dhe te trregohet realiti. Ne ket betej te Zharresqe pjesmarres ishim diku 27 veta,por prej fshatit Jasiq ishin vetem 2 vete te dy vllezerit Avdyl dhe Ibrahim Jasiqi e jo siq thuhet djemet e jasiqit si ne tersi,po ashtu kishte djem nga Maqedonija,Sabri e Shemshi Halimi,Xhezair Shaqiri[komandan Hoxha]po ashtu ishte edhe nje luftetar nga Peja kujtoj qe e quante veten Hamez,po ashtu kishimi nga Trropoja Sokol Terrzhnjeva,kishim djem nga Gacaferi i junikut Demush Gacaferi,Beslim Gacaferi,Shkelzen Gacaferi,Haxhe Gacaferi,Shaban Gacaferi,po ashtu kishim edhe nje te lagjes Krasniq te junikut Xhafer Krasniqi,po ashtu kishim edhe nje luftetar nga Gjakova Muhamet Grezda.kurse luftetaret e fshatit Gjocaj ishin:Xheme Ganijaj Komandant,Shpend Gjocaj Zevendes komandant,Qerim Gjocaj komandant skuadrre per piken e Gunocit,Valdet Ganijaj per piken e komarecit,Avdyl Gjocaj,Muhamet Gjocaj,Blerim Gjocaj, Arif Gjocaj,Miftar Ganijaj,Ismet Maloku,Arif Maloku,Deme Maloku.Keta pra ishim luftetaret e betejes se 28 korrikut dhe besoj qe nuk kam harruar ndonje,nese po kerkoj falje se pa qellim. Kerkoj falje qe nuk po mundem tju shpjegoj te teren per betejen sepse nuk mundem te bej nje gje te till pa u konsulltu edhe me bashkluftetaret e mi dhe me dal tamam i komletuar e jo i manget dhe gjysmak apo jo real.Ket qa e kam shkru deshta vetem tju trregoj se sa luftetar kan qen ne ket betej edhe kush ka qen pjesmarres i kesaj beteje.Ne ket betej kishim 3 Deshomre te kombit lavdi u koft:Arif Gjocaj,Avdyl Jasiqin,Shkelzen Gacaferin.kurse te plagosur rende kishim e Qerim Gjocaj,Sabri Halimi,dhe nje te plagosur me let Arif maloku.nga forcat armike ishin vrar me dhjetrra ushtar,por vlen te permendet Majori Osteriqi dhe 4 oficer te tjer,dhe me dhjetrra te tjer te plagosur.po ashtu u kapen plani dhe dokumente te tjera shume me rendesi ne te cilat figuron shenime te rendesishme qe trregonin per planet qe i kishin ber shkijet per ti mar te gjith pikat e fshatrrav Gjocaj dhe jasiq,po ashtu edhe per pikat e junikut dhe te Rekes se keqe ne keto shenime figuronin edhe emrat e shpijunave qe kishin mar pjes ne vezhgim me serbet por aty ishin te shenuar vetem me iniciale,dhe me ne fund u kapen 2 prej tyre ne betej dhe nje me von ne junik.Kjo betej u zhvillua prej oreve te hershme te megjesi e deri ne mes nate ne 12-1am.Ju lus te gjith lexuseve qe mos ta marin ket shkrim si pershkrim i ter betejes,sepse une as nje peqind nuk e kam pershkruar sepse e kam shume veshtir te bej vetem nje pershkrim te kesaj beteje por me duhet bashkpunimi edhe i bashkluftetareve te tjer dhe besoj qe shume shpejt do te dal me nje shkrim te plote te kesaj beteje historike e cila do te ze vendin e vet ne historin e kombit shqiptar.sepse vertet ishte betej e ashper dhe e pa krahasur si nga forcat ushtarake po ashtu edhe nga arsenali luftatarak,siq e kam cek me lart se ne luftetaret e liris ishim diku 27 luftetar,kurse forcat kriminale serbe ishin 300 ne baz te shenimeve qe i kemi nxan,dhe ne keto forca kriminale ishin edhe 2 njesit ma te specjalizuara serbe qe kishin mar pjes edhe ne luftrrat e Bosnes dhe Kroacis,keto pra ishin njesija specjale dhe alpiniste nga usajdi.Kishin nje makineri te ter ushtarake dhe nuk ju mungoni as Helikopteret qe i vini nga Decani,pra 3 Helikopter kishin ne perforcime qe sjellnin forca te tjera dhe qe na sulmonin nga ajri,po ashtu kishin makineri te blinduara Blinadat,pizgavera, kamjona etj,nuk ju mungonin as granatimet me artileri te rend nga te gjitha anet,nga Podi i Geshtenjave mbi Decan,nga Suka e Baballoqit,nga Suka e Cerrmjanit,nga Fabrika e Junikut,nga Kallavaji i Junikut,nga,Qabrati i Gjakoves,nga Pllaniku i Ponoshecit,nga Batusha,nga kosharja,nga bjeshket ne anen e siperme,pra kishim granatime nga te gjitha anet dhe vertet per ne ishte shume veshtir te benim nje luft te till me te gjith keto forca,por fal guximit dhe te drrejtes qe e kshim,per mbrojtjen e familjeve dhe te kombit shqiptar e kishim edhe fitoren. Ju pershendes dhe ju uroj gjith te mirat te gjith shqiptareve kudo qe jana,kurse per autorin e shkrimit te er ket betej i uroj suksese dhe e sygjeroj qe e ndonjerin luftetar te kesaj beteje dhe te merr tedhena ma te sakta,por eshte shume afer pershkrimit dikun nja 60 perqind,dhe po ashtu mos te harron te cek edhe Trradhetin qe na eshte ber nga Halit Uka nga Gacaferi [oficer]rezerv i jugosllavis dikur dhe epror aktiv i uck-se te cilin e kishin nis nga shtabi i junikutr per me na ardh ne ndim dhe nuk erdhi kurr nga frika dhe na trradhtoj,nga lagjja Gacafer ka dal dhe eshte fshe ne lagjen Pepsh.Me respekt luftetari i lirise.Xhat hyrjes dhe qendrimit ne jasiq tahir zemaj me epror te tjer kishte disa veshtersi, Gjatë qëndrimit tonë në Jasiq erdhën dy vetë nga Juniku. Më ftuan të shkoja në Junik dhe të njihesha me ta. Së bashku me Rrustem Berishën dhe Kemajl Shaqirin, të shoqëruar nga komandanti i fshatit Jasiq kemi zbritur në Junik, ku jemi takuar me eprorët Sali Veseli, Naim Maloku dhe Ramush Haradinaj. Sali Veselin e njihja që më parë, për Naim Malokun kisha dëgjuar, ndërsa për Ramush Haradinajn nuk kisha dëgjuar kurrë. Aty më thanë që “ai ishte komandant i Zonës së Dukagjinit, Sali Veseli Kryeshef i Shtabit, ndërsa Naimi, Komandant i Rekës së Keqe”, kështu u prezantuan. Unë shkurtimisht u kam treguar që kisha hyrë me aq ushtarë, eprorë dhe brigada. Fatkeqsisht, vërejta se nuk qeshë i mirëpritur për ta, përkundër faktit që populli, banorët e atyre anëve na kishin pritur me një entuziazëm të jashtëzakonshëm. 11)per her te par qe kishin ardhur ne jasiq per te na then qe te largoheshim nga jasiqi kishin hasur ne ish komandantin Avdyl jasiqin tani deshmor i kombit Avdyli, e kishte kuptuar se pse kishin ardhur ata ne jasiq sali veseli gjat prezantimit avdylit i kishte then se une jam komandant vetima Avdyli i kishte than se nese ti je vetima une jam mormarima pas disa fjalosjeve sali veseli i kishte than se juniku nuk ka nevoj per tahir zemajan sepse ne e kemi qliruar junikun Avdyli i kishte than se aty ku e ka lon kemaba e babes dul se ke livrit as nje pllemb ma andej sali veseli e kishete par se tahir zemaj kishte gjet nje mik pritje te mir ne jasiq dhe kishte than se nse kalojn neper junik ata dote vriten dhe ishte kthyer ne junik pas ketyre fjalve. Takimi i parë me Sali Veselin, Naim Malokun, dhe Ramush Haredinajn Sali Veseli i ka befasuar të gjithë eprorët, edhe mua sigurisht, pasi ne e dinim që ai kishte nënshkruar vetë për Ahmet Krasniqin, e aty shprehej se ne nuk qemë të mirëseardhur dhe se do të ishte mirë të riktheheshim në Shqipëri ( ! ) I kam thënë se ai “nuk mund të na ndalojë tokën e Kosovës, se ajo është toka jonë dhe ne do të punojmë për të si ushtarë të thjeshtë. Nuk kemi ardhur këtu për të marrë pushtet, por për të bashkëpunuar dhe hapur rrugë profesionalizmit në drejtimin e luftës”.Në uniformat tona ka qenë emblema e UÇK-së, gjë që nuk lejonte askënd të gabohej se ne kishim hyrë si fraksion në luftë, përkundër shpifjeve që qenë hapur nga gazeta dhe njerëz dashakeqë. Kjo ka qenë edhe pjesë e marrëveshjes së bërë në Norvegji, të cilën e përmenda më lart. Në bisedë ka ndërhyrë edhe Naim Maloku. Ne kemi qenë të informuar për vështërsitë që kishte hasur zotni Maloku gjatë hyrjes në Kosovë, për humbjet që kishte pësuar njësiti i tij etj..

Biseduam atë ditë shumë gjatë dhe nuk arritëm asgjë. Unë deklarova se jam nën komandën e Shtabit Suprem të Republikës së Kosovës, se kemi ardhur të kontribojmë, por ata gjithmonë përdornin fjalën e fundit: “Kthehuni në Shqipëri, pasi këtu nuk keni vend ! “ Megjithë këmbnguljen dhe qëndrimin tonë të arsyeshëm, nuk arritëm gjë. Kur jemi kthyer , kam informuar trupat dhe eprorët se si qëndronte puna dhe të gjithë janë befasuar, pasi ne e dinim se ishte arritur një marrëveshje mes Shtabit Suprem dhe komandantëve të UÇK-së që vepronin në terren. Ata na propozuan që formacionet tona të shpërndaheshin në të gjithë Kosovën, që eprorët tanë të bëheshin komandantë fshatrash. Këtë gjë unë e kam kundërshtuar, megjithatë i kam ftuar ata që të vinin në bazën tonë, në fshatin Jasiq dhe të flisnin edhe me oficerët tjerë. Ne kishim me vete 22 oficerë. Kishim ndërmend të organizonim të gjitha komponentet e mbrojtjes.

Deri në atë kohë ekzistonin njësi të mbrojtjes territoriale nëpër fshatëra, formacione të dobëta vetëmbrojtëse nëpër disa vija të papërcaktuara mirë të frontit. Megjithatë, në parantezë po them se në 72 fshatra të Rrafshit të Dukagjinit kam pasur rast të takoj jo 72, por më shumë se 150 komandantë, çdo fshat i kishte dy a tre komandantë. Thirrej komandant edhe drejtuesi i një grupi prej dy-tre vetësh. Është fakt që ata e pranuan ftesën time dhe në bisedë me oficerët e tjerë, kur u pa që asnjëri prej tyre nuk kishte ndërmend të vepronte sipas kërkesës së tyre jo logjike, ata të tre, në mënyrë fyese, denigruese janë ngritur dhe e kanë braktisur takimin duke u shprehur se “Nuk kishin se çka të bisedonin më me ne”.

Me thënë të drejtën kjo gjë më ka brengosur shumë. Kisha dhënë urdhër që në hyrje, se asnjë nga luftëtarët e brigadave tona nuk do ta përdorte kurrë pushkën e tij kundër shqiptarëve. Veç, si të them, kur të gjendeshim me shpatulla për muri, për të mbrojtur jetën. Ua kam bërë të qartë se si shqiptarë që ishim ne nuk kishim se pse t’i frigoheshim njëri-tjetrit, por për hirë të Kosovës dhe popullit të saj, unë isha i gatshëm të lëshoja pe, të përkulesha para tyre, ve4 që të mos arrinte puna deri në konflikt me njëri-tjetrin, gjë që do të na bënte gazi i botës dhe do të çonte ujë në mulli të okupatorit. Isha i bindur që sistemi serbi spiunazhit punonte pa ndërprerje, dhe ata këtë gjë prisnin, Kur panë që ne qemë shumë të vendosur e kompakt, dhe që nuk kishim ndërmend të shpërndaheshim si zogjtë e korbit nëpër Kosovë, se ne nuk lëshonim pe në pikën tonë kryesore, siç qe ajo e hyrjes dhe e veprimit tonë luftarak në të mirë të Kosovës, ashtu siç ishim, atëherë ata na kërcnuan se “ ju nuk do të guxoni dhe s’keni për të pasur shans ta kaloni fshatin Junik”. Sali Veseli na dërgoi një letër, në të cilën thuheshin fjalët e mësipërme, duke na paralajmëruar që të mos e nisnim marshimin për në fshatin Junik pasi “do të priteshim me dhunë”.

Pasi e informova dhe u konsultova me Shtabin Suprem dhe me Zotni Krasniqin për këto fërkime, kam kërkuar mendimin e tij. Iniciatorë kryesorë të këtij incidenti kanë qenë Sali Veseli dhe Naim Maloku. Ramush Haredinaj qe më i pavendosur, nuk ka ngulur shumë këmbë, të paktën në ato dy takime. Ai dukej se punonte me kokën e dikuj tjetër dhe ndoshta ka qenë edhe i manipuluar. Nga Shtabi më porositën të mos humbja kohë, ta kryeja fazën e tretë të marshimit. Më sugjeruan të lija në fshatin Jasiq dy oficerë për të kontaktuar me dërgesat e armatimeve që prisnim. Kam vendosur të lë aty Rrustem Berishën dhe Agim Ramadanin.

Përpos detyrës së pranimit të armatimit, u lashë si detyrë që të angazhoheshin, si në Junik edhe në Jasiq, për stërvitjen e atyre djemveqë nuk kishin njohuri ushtarake, me qëllim që të aftësoheshin. Në një betejë në fshatin Gjocaj, ata djem dhe vajza, të stërvitura, kanë vrarë jo veç ushtarë, por edhe oficerë serbë. Ka pasur spekullime rreth qëndrimit të rrustem Berishës dhe Agim Ramadanit në Jasiq. E vërteta është kjo: ata janë urdhëruar nga Shtabi Suprem të rrinë aty për të kryer ato detyra që përmenda, pra për të mbajtur të hapur korridorin e furnizimit dhe ndërkohë për të ndihmuar organizimin e mbrojtjes dhe stërvitjen e vullnetarëve. Unë kam pasur gjatë gjithë kohës kontakt me ta. Kam biseduar pothuajse çdo ditë në telefon, kemi shkëmbyer informacione dhe të dhëna të ndryshme.

Po ashtu edhe Sefedin Kuqi me lutjen e eprorëve dhe luftëtarëve të fshatit Junik, ka mbetur në Junik për t’u ndihmuar në aftësimin luftarak dhe në organizimin profesional të mbrojtjes në atë zonë. Ramadani, Berisha dhe Kuqi kanë komunikuar dhe koordinuar në mënyrë të vazhdueshme. Në postin e komandantit të brigadës 131 është emëruar si kryes i detyrës së komandantit, Nazif Ramabaja, shef i shtabit i po së njëjtës brigadë. Asnjë shpjegim tjetër nuk i përket të vërtetës. Ata, pas ofensivës së ashpër serbe në Rekën e Keqe kanë marrë urdhër të tërhiqen në Shqipëri dhe janë tërhequr. Më vonë kanë vazhduar luftimet, siç dihet nga të gjithë duke ndihmuar edhe popullsinë e deportuar.

Shpejt, gjatë kohës që kemi qenë në Jasiq, njerëzit që përmenda më sipër, pra Veseli, Maloku dhe Haradinaj dërguan një “toger” me pesë ushtarë dhe më ftuan të shkoja në Junik. Kur po bëhesha gati, Agim Ramadani ka ndërhyrë dhe më ka thënë “jo komandant, ju muk do të shkoni, do të shkoj unë bashkë me dy oficerë të tjerë që mund t’i caktoni ju. Kam përshtypjen dhe një parandjenjë të keqe që ata duan t’ju marrin peng !”. Më vonë i kam dhënë të drejtë, pasi kam marrë vesh që një plan i tillë kishte ekzistuar. Agim Ramadani shkoi në takim bashkë me Fadil Hadërgjonajn dhe Nazif Ramabajën. Ata kanë paraqitur planin tim operativo-ushtarak për fazën e tretë të marshimit tonë. Agimi nuk solli gjë të re nga bisedimet. Më tha se ata akoma pretendonin senuk do të na lejonin të marshonim.

Aty kemi marrë vendimin për të marshuar, dhe në se do të na hapnin luftë, do të luftonim. Por duke i njohur karakteret e tyre, llafazërinë e Veselit dhe dobësitë e Naimit, kisha njëfarë sigurie se ata nuk do të bënin gafa të tilla. Megjithatë urdhëri ka qenë që, nëse na godisnin, do të luftonim. Me 30 qershor në orën 22 kam urdhëruar fillimin e fazës së tretë së marshutës. Nga Jasiqi në Junik kemi marshuar në këmbë duke respektuar të gjitha masat e sigurisë dhe të luftimit, ndërsa nga Juniku, ku “do të na bëhej rezistenca”, na kanë pritur makinat e Jasiqasve që na dërguan deri në fshatin Pacaj. Në Junik jam takuar edhe njëherë me ata njerëz. Ky veseli më pyeti “në se kishim nevojë që ata të na bënin përcjellje deri në Prapaqan ?!” dhe filloi të justifikohej se egjitha ajo që kishte ndodhur s’kishte qenë gjë tjetër veç përpjekje e tyre për të na siguruar rrugën!!

==