Traktati i Shën Stefanit: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
Xqbot (diskuto | kontribute) v roboti ndryshoj: eo:Traktato de Sankta-Stefano |
Xqbot (diskuto | kontribute) v r2.7.2) (roboti shtoj: hy:Սան-Ստեֆանոյի պայմանագիր; Ndryshime kozmetike |
||
Rreshti 2:
Një muaj pas armëpushimit të Edrenesë u nënshkrua në Shën-Stefan, më [[3 mars]] [[1878]], Traktati i Paqes ndërmjet Perandorisë Ruse dhe Perandorisë Osmane.
'''Traktati i Shën-Stefanit''' i shkëpuste Perandorisë Osmane rreth 80 për qind të zotërimeve të saj në Gadishullin Ballkanik.
Traktati i Shën-Stefanit nuk e zinte fare në gojë Shqipërinë, e cila për Rusinë nuk ekzistonte si subjekt të drejtash politike. Sipas Traktatit të Shën-Stefanit, gati gjysma e trojeve shqiptare u jepej shteteve sllave ballkanike. Bullgaria do të merrte, përveç të tjerave, krahinat shqiptare të Korçës, të Bilishtit, të Pogradecit, të Strugës, të Dibrës, të Kërçovës, të Gostivarit, të Tetovës, të Shkupit, të Kaçanikut etj. Serbia, e cila do të shtrihej kryesisht drejt jugperëndimit, do të aneksonte edhe viset veriore e verilindore të Kosovës, deri në afërsi të Mitrovicës. Mali i Zi, sipërfaqja e të cilit do të rritej më tepër se tri herë, do të përfshinte brenda kufijve të tij gjithashtu një varg krahinash shqiptare, si atë të Ulqinit, të Krajës, të Anamalit, të Hotit, të Grudës, të Tuzit, të Kelmendit, të Plavës, të Gucisë dhe të Rugovës. Pjesa tjetër e Shqipërisë do të mbetej nën sundimin e Perandorisë Osmane. Si rrjedhim, me Traktatin e Shën-Stefanit trojet shqiptare do të copëtoheshin ndërmjet katër shteteve të huaja. Perandoria Ruse e gjymtonte kështu rëndë tërësinë tokësore të Shqipërisë dhe e vështirësonte në kulm luftën e popullit shqiptar për krijimin e shtetit kombëtar.
Rreshti 40:
[[he:חוזה סאן סטפנו]]
[[hu:San Stefanó-i béke]]
[[hy:Սան-Ստեֆանոյի պայմանագիր]]
[[it:Pace di Santo Stefano]]
[[ja:サン・ステファノ条約]]
|