Daguerrotipi fitoi popullaritet dhe famë shumë shpejt për arsye se i përgjigjej nevojave bazike si portreti që lindën në klasat e mesme gjatë [[Revolucioni Industrial|revolucionit industrial]]. Kjo kërkesë, volumi dhe kosto e të cilës nuk mund të përballohej nga pikturat e vajit ishte shtysa e parë që iu dha zhvillimit të fotografisë. Ama daguerrotipet edhe pse të bukura ishin të thyeshme dhe të vështira për tu kopjuar. Një fotografi e vetme e marrë në një studjo portretesh kushtonte rreth 1000$ te sotshëmsotëm. Fotografët inkurajonin kimistët që të përmirësonin procesin në mënyrë që të bënin disa kopje njëherësh, kërkesë që eventualisht i çoi ata tek procesi i Talbot-it. Proceset fotografike që përdoren ndryshojnë shumë pak nga proceset që u krijuan nga përmirsimet e 20 viteve të para të fotografisë. Në 1884 George Eastman zhvilloi një xhel të thatë në letër ose [[Filmi fotografik|filmin]], i cili zëvendësoi pllakën fotografike, gjë e cila nuk e detyronte më fotografin të mbante kuti me pllaka dhe elementë të rrezikshëm kimikë rreth e rrotull vetes. Ne korrik të 1888 Easman nxori në treg [[aparati kodak|aparatin kodak]] me sloganin "Ju shtypni butonin, ne bëjmë të tjerat". Tani çdokush mund të bënte një fotografi dhe t'ja linte proceset e tjera të rrezikshme te tretëve. Fotografia u bë e aksesueshme në masë në 1901 me hyrjen në treg të një aparati për fëmijë, ''Kodak Broënie'' dhe një aparati për femra i cili vinte i shoqëruar me një buzëkuq. Shumë pak ka ndryshuar nga fotografia kimike që atëherë edhe pse filmi me ngjyra është bërë standard bashkë me fokusimin dhe ekspozimin automatik. Regjistrimi digjitaldixhital i imazheve po fiton popullaritet për arsyen se aparatet digjitaledixhitale lejojnë shikimin e fotografive në ekrane LCD. Për të pasionuarit e fotografisë bardh e zi, shumë pak ka ndryshuar që nga prezantimi i [[filmi 35mm|filmit 35mm]] nga [[Leica]] në [[1925]].
