Kardhiqi: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
Rreshti 12:
== Vendndodhja ==
Në 1811, Aliu ishte në apogje të pushtetit të tij. Kjo ia kishte shtuar edhe më arrogancën. Një konflikt me bejlerët e Vlorës, bëri që krerët e Gjirokastrës, Delvinës, Labërisë të nxirrnin në pah pakënaqësitë e vjetra. Këta lidhen në një aleancë me krerët e Kardhiqit, të cilët prej kohësh nuk i ishin përulur pushtetit të Aliut. Ky mblodhi ushtrinë në Libohovë, ku asokohe jetonte e motra, Shanishaja, në gjendje depresive. Dy djem i kishin vdekur dhe kujtimi i çnderimit në Kardhiq nuk i fashitej. Në pallatin e saj nuk lejoheshin zbukurimet dhe ngjyrat. E gjithë Libohova duhej të mbante zi për motrën e Aliut. "Nuk do të jesh Vezir i vërtetë - i përsëriste vëllait - nëse nuk shkatërron Kardhiqin. Atëherë unë do të mbush dyshekët me flokët e femrave të tyre". Që nga pranvera e 1811 deri në fillim të 1812, Aliu i mposhti, ca me luftë, ca me dredhi të gjithë kundërshtarët e tij. Pasi mori Gjirokastrën rrethoi Kardhiqin. Qyteti rezistoi deri në mars 1812, pastaj u dorëzua. Krerët u thirrën në Janinë, ku në fillim u trajtuan si kundërshtarë të denjë.
Më 22 mars 1812, Aliu mbërriti në Libohovë. Thuhet se Shanishaja u bë si e çmendur nga gëzimi. Dita e saj po afrohej. Më 24 mars 772 burra kardhiqotë të paarmatosur u mblodhën në Hanin e Valaresë, në krahun e djathtë të Drinos, përballë Gjirokastrës. Aliu u kishte premtuar se do t‘u falte jetën dhe pasurinë. Me urdhrin e Aliut të gjithë u masakruan me grupe me nga pesëmbëdhjetë vetë. Në të njëjtën ditë në Janinë Myftar Pasha, djali i Aliut shkonte në thikë krerët që ishin dorëzuar më parë vullnetarisht. Pusi ku u hodhën trupat e tyre quhet ende edhe sot "Pusi i Kardhiqotëve". Pastaj ushtria iu kthye Kardhiqit dhe e rrënoi plotësisht. Gratë kardhiqote u dërguan në Libohovë, ku parakaluan me flokë të prera dhe fare lakuriq para Shanishasë së tërbuar. Me flokët e kardhiqoteve ajo mbushi dyshekët e saj, sikurse kishte thënë më parë. Gratë e martirizuara u endën për shumë kohë nëpër male. Askush nuk i strehonte. Urdhri i Vezirit ishte i prerë: Do ta hajë gjarpëri i zi atë që do të strehojë ndonjë banor të Kardhiqit!
== Shih edhe ==
| |||