* 3. Vetëm shumë pak grimca alfa nuk përshkonin pllakën dhe ktheheshin prapa.
Duke u menduar rreth ketyrekëtyre rezultateve, Rutherfordi u perpoqpërpoq te merrte me mend se cfareçfarë takonin grimcat alfa kur pershkoninpërshkonin pllaken.
Pothuajse te gjitha grimcat pershkojnepërshkojnë pllaken duke e lene te pademtuar : ato nuk gjenin pergesepërgese qeqë t'i ndalonin dhe trajektorja e tyre mbetej e pandryshuar. Grimcat e pakta qeqë ktheheshin pas, gjenin njenjë pengese te pakapercyeshme, megjithatemegjithatë shume e vogelvogël meqenese ndodhia ngjet vetemvetëm rralle here. Rutherfordi doli nenë konkuzionin se kjo pengese duhej te ishe berthamabërthama e vogelvogël, e rende, e pajisur me ngarkese pozitive, meqemeqë grimcat alfa qeqë shmangen nga levizjalëvizja drejtvizore janejanë ato, trajektorja e te cilave kalon aferafër berthamavebërthamave pozitive.
Rezultatet eksperimentale te arritura nga Rutherfordi dhe te vertetuaravërtetuara edhe nga studiues te tjeretjerë lejuan te perpunohetpërpunohet i ashtequajturi model atomik berthamorbërthamor. NeNë te cilin, atomi paraqitej si njenjë sfere, nenë qenderqendër te se cilescilës eshteështë e vendosur berthamabërthama, dhe elektronet rrotullohen rreth berthamesbërthames duke ndjekur orbitale eliptike si ato te planeteve rreth diellit dhe perpër keteketë shkak, ky model u njoh edhe si modeli planetar. NeseNëse atomin do ta krahasonim me njenjë stadium futbolli, berthamabërthama e tij do te ishte sa njenjë kokerr arre nenë mes te stadiumit. Vellimi i atomit perputhetpërputhet me hapesirenhapësirën e zenezëne nga elektronet nenë levizjelëvizje te vazhdueshme perrethpërreth berthamesbërthames, dhe eshteështë njenjë milion miliard here me e madhe, prandaj atomi ka njenjë diameterdiametër qeqë eshteështë rreth njeqindnjëqind mije here me i madh se ai i berthamesbërthames se tij.
