Kongresi i Lushnjes: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Rreshti 24:
Mendimet që shfaqën disa delegatë, për të qëndruar në qytetin e Lushnjes deri sa të stabilizohej disi situata anarkike e krijuar nga qeveria e Durrësit, i kundërshtoi hapur Ministri i Brendshëm Ahmet Zogu. Mes të tjerash ai ju tha delegatëve:" Vendimet e Kongresit do të zbatohen domosdo dhe pa vonesë, kjo gjë lyp guxim dhe punë, prandaj unë po nisem për në Tiranë, ju po të doni rrini këtu". Kështu, siç dhe ishte parashikuar, gjatë udhëtimit të tij për në Tiranë, Ahmet Zogut dhe njerëzve që e shoqëronin, ju pre rruga në Kavajë nga ana e forcave italiane që ishin të armatosura me topa e mitraloza. Një oficer italian ju doli përpara Zogut e njerëzve të tij dhe ju dha urdhër atyre që të ndërprisnin marshimin. Ahmet Zogu e kundërshtoi hapur oficerin italian duke i thënë:" Unë nuk njoh tjetër autoritet, përveç Kongresit të Lushnjes". Pas një debati të ashpër që desh kaloi në konflikt të armatosur, oficeri italian u tërhoq së bashku me gjithë forcat që kishte nën komandë dhe i hapi rrugën Ahmet Zogut që të hynte në qytetin e Kavajës.
 
Në atë qytet, Ministri i Brendshëm Ahmet Zogu, qëndroi për disa ditë, duke emëruar nënprefektin dhe disa nëpunës të vegjël administratës vendore. Hyrja e Ahmet Zogut në Kavajë, e shqetësojë shumë qeverinë e Durrësit, e cila duke e kuptuar që me anë të forcës nuk mund që ta ndalonte dot Zogun, filloi që të përdorte dredhitë, duke i dërguar atij një delegacion për të hyrë në bisedime. Delegacioni që u dërgua nga ana e qeverisë së Durrësit, i propozoi Ahmet Zogut, që të transferohej kryeqyteti për në Vlorë dhe të thërritej një kongres tjetër Kombëtar atje, për të biseduar lidhur me situatën në vend e masat që duhet të merreshin për stabilizimin e situatës në Shqipëri. Mbi këtë propozim, që ju servir Zogut, qeveria e Durrësit, vinte kusht dhe kërkonte anullimin e të gjitha vendimeve të Kongresit të Lushnjes. Pas pak orësh nga vajtja e delegacionit të Durrësit për bisedime me Ahmet Zogun, ai delegacion u kthye shpejt në qytet, pasi Zogu refuzoi kategorikisht, që të bisedonte rreth atyre propozimeve.Me 23 te janarit qe shkoi u mbush dyzetvjetori i Kongresit te Lushnjes, i cili u mblodh ne disa rrethana shume te veshtira per kombin tone. Shqiperia ishte njohur si shtet i pavarur, me 1913, por çfare shteti ! Gjysma e saj kish mbetur jashte kufijve, perbrenda ziente anarkia me e plote: Kunder Qeverise se Ismail Qemalit ne Vlore, mbinte Qeveri e Esad Toptanit ne Durres. Aventurieret e brendshem menduan se gjeten shesh te bejne rremuje, ndersa armiqte e jashtem, te pangopur me ato pjese qe kishin rrembyer, u sulen mbi shtetin e ri gjysmak me qellim qe ta copetonin fare : Greket e shkretuan Toskerine me zjarr e me hekur, serbet shkelin Shqiperine e veriut, malazezet hyjne ne Shkoder mbas nje qendrese heroike te atij qyteti. Patriotet shqiptare nuk dinin se nga t’i jepnin. Forcat e erresires perbrenda ishin te shumta dhe armiqte e jashtem ishin teper te forte per ate popull te vogel. Nje princ gjerman qe u dergua si mbret i Shqiperise prej fuqive te medha, zbriti ne Durres ne mars te vitit 1914 dhe u shtrengua te largohej ne shtator te atij viti. Levizja e Rebeleve ne Shqiperine e mesme dhe versuljet e grekeve ne Shqiperine e jugut po e benin te pamundur organizimin e nje shteti shqiptar. Ne kete kohe pelcet Lufta e Pare Boterore dhe Shqiperia shkelet prej ushtrive nderluftuese austro-hungareze, italiane dhe frenge.
 
Shqipëria ishte njohur si shtet i pavarur, me 1913, por çfarë shteti ! Gjysma e saj kish mbetur jashtë kufijve, përbrenda ziente anarkia me e plote: Kunder Qeverise se Ismail Qemalit në Vlore, mbinte Qeveri e Esad Toptanit në Durrës. Aventurieret e brendshëm menduan se gjeten shesh te bëjnë rremuje, ndërsa armiqtë e jashtëm, te pangopur me ato pjesë që kishin rrembyer, u sulen mbi shtetin e ri gjysmak me qëllim që ta copetonin fare : Greket e shkretuan Toskerine me zjarr e me hekur, serbet shkelin Shqipërinë e veriut, malazezet hyjnë në Shkodër mbas një qëndrese heroike te atij qyteti. Patriotet shqiptare nuk dinin se nga t’i jepnin. Forcat e erresires përbrenda ishin te shumta dhe armiqtë e jashtëm ishin tepër te forte për atë popull te vogël. Një princ gjerman që u dërgua si mbret i Shqipërisë prej fuqive te mëdha, zbriti në Durrës në mars te vitit 1914 dhe u shtrëngua te largohej në shtator te atij viti. Lëvizja e Rebeleve në Shqipërinë e mesme dhe versuljet e grekeve në Shqipërinë e jugut po e bënin te pamundur organizimin e një shteti shqiptar. Në ketë kohe pelcet Lufta e Pare Botërore dhe Shqipëria shkelet prej ushtrive ndërluftuese austro-hungareze, italiane dhe frënge.
Me mbarimin e Luftes Boterore, problemi shqiptar dilte m’i koklavitur akoma : Traktati i fshehte i Londres (i nenshkruar me 1915) i premtonte Italise Vloren me qarkun e saj dhe nje fare protektorati mbi Shqiperine e mesme, mbasi te merrnin greket Shqiperine e jugut dhe serbo-malazezet ate te veriut. Ne baze te ketij traktati, Italia vazhdonte te mbante te pushtuar Vloren dhe ca krahina te tjera shqiptare duke perkrahur njekohesisht nje Qeveri kukull ne Durres, me ane te se ciles donte te siguronte protektoratin mbi Shqiperine e mesme. Ne vazhdim te kesaj vije politike, nenshkroi me Greqine, me 1919, marreveshjen Tittoni-Venizelos, e cila ia njihte Greqise kerkesat mbi Shqiperine e jugut me kusht qe edhe Greqia ta njihte sundimin italian mbi pjesen tjeter te Shqiperise. Natyrisht, edhe Jugosllavia, qe kish dale nga lufta si femije e perkedhelur e fuqive te medha, nuk do te mbetej me duar thate; do te shqyente edhe ajo nje cope nga veriu duke perfshire ndoshta edhe Shkodren.
 
Me mbarimin e LuftesLuftës BoteroreBotërore, problemi shqiptar dilte m’i koklavitur akoma : Traktati i fshehte i Londres (i nenshkruar me 1915) i premtonte ItaliseItalisë Vloren me qarkun e saj dhe njenjë fare protektorati mbi ShqiperineShqipërinë e mesme, mbasi te merrnin greket ShqiperineShqipërinë e jugut dhe serbo-malazezet ateatë te veriut. Ne baze te ketijkëtij traktati, Italia vazhdonte te mbante te pushtuar Vloren dhe ca krahina te tjera shqiptare duke perkrahurpërkrahur njekohesishtnjëkohësisht njenjë Qeveri kukull ne DurresDurrës, me ane te se cilescilës donte te siguronte protektoratin mbi ShqiperineShqipërinë e mesme. Ne vazhdim te kesajkësaj vije politike, nenshkroi me GreqineGreqinë, me 1919, marreveshjenmarrëveshjen Tittoni-Venizelos, e cila ia njihte GreqiseGreqisë kerkesatkërkesat mbi ShqiperineShqipërinë e jugut me kusht qe edhe Greqia ta njihte sundimin italian mbi pjesenpjesën tjetertjetër te ShqiperiseShqipërisë. Natyrisht, edhe Jugosllavia, qe kish dale nga lufta si femijefëmije e perkedhelurpërkedhelur e fuqive te medhamëdha, nuk do te mbetej me duar thate; do te shqyente edhe ajo njenjë cope nga veriu duke perfshirepërfshire ndoshta edhe Shkodren.
Keto ishin planet e jashtme mbi Shqiperine dhe [[Konferenca e Paqes]], qe u mblodh ne Paris me 1919, kerkonte ta zberthente problemin shqiptar ne mbeshtetje te ketyre planeve. Gjendja dukej fort e deshperuar, shpresat dukeshin te humbura. Shqiperia s’kish asnje perkrahje te jashtme perveç zerit te fuqishem te Presidentit Wilson te Amerikes. Presidenti Wilson ish nje njeri idealist qe besonte ne drejtesine, ne perparimin moral te njerezise dhe parimet per te cilat vendi i tij kish hyre ne lufte u mundua t’i mbronte gjer ne fund. Presidenti Wilson ish nje nga te rrallet burra shteti qe ate çka flasin e kane megjithe mend dhe qe e perdorin gjuhen, jo per sofizma e dredhira, por per te shpallur te verteten. Mire po ç’mund te bente Wilsoni sikur shqiptaret te mos ishin te zote te leviznin vete? Amerika s’mund te dergonte ushtri ne Evrope per te siguruar pavaresine e Shqiperise. “Duhet te shpresoni ne veten tuaj”, iu ish pergjigjur ambasadori i Amerikes, ne Paris, disa patrioteve shqiptare qe kishin vajtur ta shihnin dhe qe i thane se te tera shpresat i kishin varur tek Amerika.
 
KetoKëto ishin planet e jashtme mbi ShqiperineShqipërinë dhe [[Konferenca e Paqes]], qe u mblodh ne Paris me 1919, kerkontekërkonte ta zberthente problemin shqiptar ne mbeshtetjembështetje te ketyrekëtyre planeve. Gjendja dukej fort e deshperuar, shpresat dukeshin te humbura. ShqiperiaShqipëria s’kish asnjeasnjë perkrahjepërkrahje te jashtme perveçpërveç zeritzërit te fuqishemfuqishëm te Presidentit Wilson te Amerikes. Presidenti Wilson ish njenjë njerinjëri idealist qe besonte ne drejtesinedrejtësinë, ne perpariminpërparimin moral te njerezisenjerëzise dhe parimet perpër te cilat vendi i tij kish hyre ne lufte u mundua t’i mbronte gjer ne fund. Presidenti Wilson ish njenjë nga te rrallet burra shteti qe ateatë çka flasin e kane megjithemegjithë mend dhe qe e perdorinpërdorin gjuhen, jo perpër sofizma e dredhira, por perpër te shpallur te vertetenvërteten. Mire po ç’mund te bentebënte Wilsoni sikur shqiptaret te mos ishin te zote te levizninlëviznin vete? Amerika s’mund te dergontedërgonte ushtri ne Evrope perpër te siguruar pavaresinepavarësine e ShqiperiseShqipërisë. “Duhet te shpresoni ne veten tuaj”, iu ish pergjigjurpërgjigjur ambasadori i Amerikes, ne Paris, disa patrioteve shqiptare qe kishin vajtur ta shihnin dhe qe i thane se te tera shpresat i kishin varur tek Amerika.
Cila ishte gjendja e Shqiperise perbrenda? Nje rremuje, nje kaos ku se merrte vesh i pari te dytin. Italia mbante te shkelur ushtarakisht nje pjese te vendit dhe perkrahte nje Qeveri kukull, e cila dergonte delegacione ne Konferencen e Paqes. Jugosllavet ishin ne Diber dhe here-here nuk pertonin te zbrisnin me poshte. Greket nga jugu futnin fite dhe benin ngacmime. Shqiptaret perbrenda s’dinin nga te mbroheshin me pare as dinin nga te faleshin. Shqiptaret e kolonive dergonin ne Konferencen e Paqes delegacione, qe vinin shpeshhere ne kundershtim me ate te Qeverise se Durresit. Esad Toptani ndodhej ne Paris, ne qender te intrigave qe thurnin armiqte e Shqiperise. Si mund te dilej nga kjo gjendje e turbullt? Si mund te vihej nje rregull ne mes te ketij kaosi? Ne keto rrethana u mblodh Kongresi i Lushnjes, me 23 te janarit 1920, si nje shfaqje e vullnetit kombetar, si nje akt trimerie ne mes te deshperimit. Perfaqesuesit e krahinave, qe u mblodhen ne Lushnje nga te gjitha anet e Shqiperise, ishin te vendosur te benin bashkimin kombetar, t’i jepnin fund anarkise, te ndertonin nje shtet shqiptar te perqendruar mbi forcat e tij dhe te pavarur. Kjo ishte e vetmja rruge shpetimi. Por kjo u prishte planet atyre qe vepronin si agjentet e te huajve dhe qe kishin varur tek te huajt shpresat e ambicieve te tyre. Prandaj disa anetare te Qeverise se Durresit shtine e vrane Abdyl Ypin qe ishte nje nga iniciatoret e Kongresit.
 
Cila ishte gjendja e ShqiperiseShqipërisë perbrendapërbrenda? NjeNjë rremuje, njenjë kaos ku se merrte vesh i pari te dytin. Italia mbante te shkelur ushtarakisht njenjë pjesepjesë te vendit dhe perkrahtepërkrahte njenjë Qeveri kukull, e cila dergontedërgonte delegacione ne Konferencen e Paqes. Jugosllavet ishin ne Diber dhe here-here nuk pertoninpërtonin te zbrisnin me poshteposhtë. Greket nga jugu futnin fite dhe beninbënin ngacmimengaçmime. Shqiptaret perbrendapërbrenda s’dinin nga te mbroheshin me pare as dinin nga te faleshin. Shqiptaret e kolonive dergonindërgonin ne Konferencen e Paqes delegacione, qe vinin shpeshhereshpeshherë ne kundershtimkundërshtim me ateatë te Qeverise se DurresitDurrësit. Esad Toptani ndodhej ne Paris, ne qenderqendër te intrigave qe thurnin armiqtearmiqtë e ShqiperiseShqipërisë. Si mund te dilej nga kjo gjendje e turbullt? Si mund te vihej njenjë rregull ne mes te ketijkëtij kaosi? Ne ketokëto rrethana u mblodh Kongresi i Lushnjes, me 23 te janarit 1920, si njenjë shfaqje e vullnetit kombetarkombëtar, si njenjë akt trimerie ne mes te deshperimit. PerfaqesuesitPërfaqesuesit e krahinave, qe u mblodhen ne Lushnje nga te gjitha anetanët e ShqiperiseShqipërisë, ishin te vendosur te beninbënin bashkimin kombetarkombëtar, t’i jepnin fund anarkise, te ndertoninndërtonin njenjë shtet shqiptar te perqendruarpërqendruar mbi forcat e tij dhe te pavarur. Kjo ishte e vetmja rrugerrugë shpetimi. Por kjo u prishte planet atyre qe vepronin si agjentet e te huajve dhe qe kishin varur tek te huajt shpresat e ambicieve te tyre. Prandaj disa anetareanëtare te Qeverise se DurresitDurrësit shtine e vranevranë Abdyl Ypin qe ishte njenjë nga iniciatoret e Kongresit.
Megjithate, Kongresi nuk u tund as nga keto kercenime as nga veshtiresite e gjendjes. U shpall si nje Kuvend kombetar i plotfuqishem, i tregoi botes se Shqiperia ish e pavarur dhe e pandashme dhe iu pervesh punes per organizimin e shtetit shqiptar. Intrigat dhe kanosjet e fqinjeve e kishin neveritur popullin aq shume sa qe ky e pa Kongresin si nje force shpetimi dhe e brohoriti me tere entuziazmin nacionalist te asaj kohe. Duke iu dale kunder intrigave te jashtme dhe planeve te copetimit qe beheshin ne Konferencen e Paqes Kongresi i Lushnjes nisi te veproje si i vetmi autoritet i Shqiperise, me fuqi sovrane: Hartoj statutin e shtetit shqiptar me nje Keshille te Nalte ne krye, zgjodhi Tiranen per kryeqytet dhe i dha vendit nje Qeveri te ligjshme, e cila iu vu me energji organizimit te administrates, te xhandarmerise, te shkollave dhe u mundua t’i jepte fund anarkise. Ne pak kohe, Qeveria e Tiranes, e dale nga Kongresi i Lushnjes, u njoh prej te gjithe shqiptareve dhe u formua keshtu nje qender rreth se ciles mund te mblidheshin energjite e kombit.
 
MegjithateMegjithatë, Kongresi nuk u tund as nga ketokëto kercenime as nga veshtiresitevështiresite e gjendjes. U shpall si njenjë Kuvend kombetarkombëtar i plotfuqishemplotfuqishëm, i tregoi botes se ShqiperiaShqipëria ish e pavarur dhe e pandashme dhe iu perveshpërvesh punespunës perpër organizimin e shtetit shqiptar. Intrigat dhe kanosjet e fqinjeve e kishin neveritur popullin aq shume sa qe ky e pa Kongresin si njenjë force shpetimi dhe e brohoriti me tere entuziazmin nacionalist te asaj kohe. Duke iu dale kunderkundër intrigave te jashtme dhe planeve te copetimit qe beheshinbëheshin ne Konferencen e Paqes Kongresi i Lushnjes nisi te veproje si i vetmi autoritet i ShqiperiseShqipërisë, me fuqi sovrane: Hartoj statutin e shtetit shqiptar me njenjë KeshilleKëshille te Nalte ne krye, zgjodhi Tiranen perpër kryeqytet dhe i dha vendit njenjë Qeveri te ligjshme, e cila iu vu me energji organizimit te administratesadministratës, te xhandarmerise, te shkollave dhe u mundua t’i jepte fund anarkise. Ne pak kohe, Qeveria e Tiranes, e dale nga Kongresi i Lushnjes, u njoh prej te gjithegjithë shqiptareve dhe u formua keshtukështu njenjë qenderqendër rreth se cilescilës mund te mblidheshin energjite e kombit.
Nderhyrjet e huaja vazhdonin akoma: Italia mbante te pushtuar ushtarakisht Vloren dhe qarkun e saj gjer ne Tepelene; jugosllavet mbanin Dibren dhe nganjehere paten zbritur deri ne shkalle te Tiranes; greket vazhdonin kengen e vjeter per Korçen dhe Gjirokastren. Por tani kish te pakten nje qender shqiptare qe mund te kanalizonte perpjekjet e kombit. Kongresi i Lushnjes kish ngjallur shpresa dhe iu kish dhene shqiptareve nje fare besimi ne vetvete. Aq sa, pa marre parasysh perpjesetimin e forcave, rrethet e Vlores e te Laberise dhe pastaj e tere Shqiperia e jugut u ngriten me arme ne dore kunder ushtrise italiane, te cilen brenda pak muajve e shtrenguan te terhiqet dhe te leshoje Vloren. Disa perpjekje kunder serbeve ne veri, tregonin te njejtin vullnet lirie dhe pavaresie. U duk edhe njehere se shqiptaret e bene fora.
 
Nderhyrjet e huaja vazhdonin akoma: Italia mbante te pushtuar ushtarakisht Vloren dhe qarkun e saj gjer ne Tepelene; jugosllavet mbanin Dibren dhe nganjehere patenpatën zbritur deri ne shkalle te Tiranes; greket vazhdonin kengenkëngën e vjetervjetër perpër Korçen dhe Gjirokastren. Por tani kish te paktenpaktën njenjë qenderqendër shqiptare qe mund te kanalizonte perpjekjetpërpjekjet e kombit. Kongresi i Lushnjes kish ngjallur shpresa dhe iu kish dhenedhëne shqiptareve njenjë fare besimi ne vetvete. Aq sa, pa marre parasysh perpjesetiminpërpjesëtimin e forcave, rrethet e VloresVlorës e te Laberise dhe pastaj e tere ShqiperiaShqipëria e jugut u ngritenngritën me arme ne dore kunderkundër ushtriseushtrisë italiane, te cilencilën brenda pak muajve e shtrenguanshtrënguan te terhiqet dhe te leshojelëshoje Vloren. Disa perpjekjepërpjekje kunderkundër serbeve ne veri, tregonin te njejtinnjëjtin vullnet lirie dhe pavaresiepavarësie. U duk edhe njeherenjëherë se shqiptaret e bene fora.
Terheqja e Italisë nga [[Vlora]] sillte si rrjedhim logjik pavaresine e shtetit shqiptar. Pse ne qofte se gjer atehere kish pasur per Shqiperine nje rrezik copetimi, ky vinte me fort nga nderhyrjet e Italise se sa nga fqinjet ballkanas. Keto te fundit mund te ngulnin thonjte mbi tokat shqiptare vetem atehere kur Italia ta mohonte pavaresine ose teresine tokesore te Shqiperise duke e permbysur ajo vete ekuilibrin ne Adriatik dhe ne Ballkan. Sikur Italia te vendoste njehere e pergjithmone se nje shtet shqiptar i pavarur eshte i nevojshem per sigurimin e saj dhe ne vend te nje politike imperialiste copetimi ose kolonizimi, te kerkonte me kombin shqiptar marredhenie miqesore me pajtim interesash te te dy paleve, fqinjet e Ballkanit i binin dhe i bien kavallit kot. Ajo qe ka vene ne rrezik ekzistencen e Shqiperise qe prej traktatit te fshehte te Londres (1915) dhe gjer me ardhjen e komunisteve ne fuqi, nuk kane qene aq fort fqinjet ballkanase se sa qendrimi i lekundshem i politikes italiane. Nderrimet here mbas hershme te politikes italiane kundrejt vendit tone i kane sjelle Shqiperise dem me shume ndoshta nga barbarizmat e fqinjeve ballkanase (Por jemi te sigurt se Italia e sotme e ka kuptuar kete te vertete). Pra, me terheqjen e ushtrive italiane nga Vlora, me 1920, Shqiperia mbetej automatikisht shtet i pavarur. Dhe si i tille u pranua ne gjirin e Lidhjes se Kombeve qe ne shtator te atij viti. Nje vit me vone, me 9 nentor 1921, Konferenca e Ambasadoreve ne Paris, i hodhi poshte kerkesat e grekeve mbi Korçen dhe Gjirokastren dhe Lidhja e Kombeve nisi te vezhgoje levizjet e jugosllaveve.
 
Terheqja e Italisë nga [[Vlora]] sillte si rrjedhim logjik pavaresinepavarësine e shtetit shqiptar. Pse ne qofte se gjer atehereatëherë kish pasur perpër ShqiperineShqipërinë njenjë rrezik copetimi, ky vinte me fort nga nderhyrjetndërhyrjet e ItaliseItalisë se sa nga fqinjet ballkanas. KetoKëto te fundit mund te ngulnin thonjte mbi tokat shqiptare vetemvetëm atehereatëherë kur Italia ta mohonte pavaresinepavarësine ose teresinetërësinë tokesoretokësore te ShqiperiseShqipërisë duke e permbysurpërmbysur ajo vete ekuilibrin ne Adriatik dhe ne Ballkan. Sikur Italia te vendoste njeherenjëherë e pergjithmonepërgjithmonë se njenjë shtet shqiptar i pavarur eshteështë i nevojshemnevojshëm perpër sigurimin e saj dhe ne vend te njenjë politike imperialiste copetimi ose kolonizimi, te kerkontekërkonte me kombin shqiptar marredheniemarrëdhënie miqesoremiqësore me pajtim interesash te te dy paleve, fqinjet e Ballkanit i binin dhe i bien kavallit kot. Ajo qe ka vene ne rrezik ekzistencenekzistencën e ShqiperiseShqipërisë qe prej traktatit te fshehte te Londres (1915) dhe gjer me ardhjen e komunisteve ne fuqi, nuk kane qene aq fort fqinjet ballkanase se sa qendrimiqëndrimi i lekundshemlekundshëm i politikes italiane. Nderrimet here mbas hershme te politikes italiane kundrejt vendit tone i kane sjelle ShqiperiseShqipërisë dem me shume ndoshta nga barbarizmat e fqinjeve ballkanase (Por jemi te sigurt se Italia e sotme e ka kuptuar keteketë te vertetevërtete). Pra, me terheqjentërheqjen e ushtrive italiane nga Vlora, me 1920, ShqiperiaShqipëria mbetej automatikisht shtet i pavarur. Dhe si i tille u pranua ne gjirin e Lidhjes se Kombeve qe ne shtator te atij viti. NjeNjë vit me vone, me 9 nentornëntor 1921, Konferenca e Ambasadoreve ne Paris, i hodhi poshteposhtë kerkesatkërkesat e grekeve mbi Korçen dhe Gjirokastren dhe Lidhja e Kombeve nisi te vezhgojevëzhgoje levizjetlëvizjet e jugosllaveve.
 
[[Kategoria:Historia shqiptare]]