Migjeni: Dallime mes rishikimesh

'''Millosh Gjergj Nikolla''' (gjithashtu─ ky është emri i njohurtij sii vërtetë, se '''Migjeni'''), është pseudonimi ose emri i tij i pendës. ishteIshte [[poeti|poet]] dhe prozator [[shqiptar]] i shquar i viteve 1930. Migjeni konsiderohet si një ndër shkrimtarët më të lexuar e më të rëndësishëm të letërsisë shqipe të shekullit të 20-të. Për epokën ishte një zë krejtësisht novator nga brendia dhe forma dhe ndikimi mbi letërsinë shqipe të kohës ishte i madh.

Migjeni lindi më [[13 tetor]] [[1911]] në [[Shkodër]] në një familje [[Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë|ortodokse]]. Mbiemri i Millosh Gjergj Nikollës vjen nga gjyshi i tij ''[[Nikolla Dibrani]]'' nje shqiptar i ardhur nga krahina e Rekës (sot në [[Maqedoni]]) ku ishte pjesë i komunitetit ortodoks që lindi një emër tjetër në lëmin e poezisë, [[Josif Jovan Begeri]]n. Nikolla Dibrani ishte larguar nga krahina e lindjes në gjysmën e dytë të shek. XIX dhe u zhvendos në Shkodër ku punoi si murator dhe më vonë u martua me Stake Milanin nga [[Kuçi]]. Para se të vdiste në 1876, u bë me dy djem: Gjergjin (1872-1924), i ati i Milloshin dhe Kriston<ref>Skender Luarasi, "Migjeni:Jeta.: Cetis:Tirana, 2002, pp7-8.</ref>.

[[Gjergj Nikolla|Gjergji]], i ati, zotëronte një bar dhe ishte një anëtar shumë i respektuar i komunitetit. Vlen për tu përmendur zgjedhja e tij si përfaqësues i Shkodrës në [[Kongresi i Beratit|Kongresin e Beratit]] më 1922 (ku u shpall [[Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë]] nga [[Fan Noli]]).<ref name="Mgj">Shiko faqja 12 nga [http://shqiptarortodoks.com/tekste/legjislacioni/statuti_1923.pdf Teksti mbi orthodokset shqiptar] nën emrin ''Gjiko Nokoliq''; 2) fq. 8-9. 3) fq. 3</ref> Gjergji ishte i martuar martua me Sofia Kokoshin (e ëma Migjenit) në 1900. AjoMë 1910 Gjergji zuri një ushqimore dhe dhjetë vjet më vonë, kur vdiq baxhanaku Ilia Trimçev, mori ëmbëltoren e tij, të cilën e mbajti gjersa vdiq, më 21 mars 1924, në moshën pesëdhjetë e dy vjeç. Në këtë dyqan e ndihmoi fëmija i parë i shtëpisë, Nikolla, që pati lindur më 30 tetor 1901 dhe vdiq një mot pas t'et nga pleuriti. E ëma vdiq që në 1916 duke lënë gjashtë fëmijë (dy djem e katër vajza). Si i shoqi, Sofia gëzonte nam të mirë në rrethet shoqërore dhe ish edukuar në seminarin katolik të Shkodrës, të drejtuar nga murgesha italiane.<ref name="Mgj"/> E dërrmuar nga këto fatkeqsira që e pllakosën njëra pas tjetrës, vdiq më 1926 edhe gjyshja tetëdhjetëvjeçare. Ndër gjashtë fëmijët, Milloshi dhe e motra më e vogël, Ollga, u shkolluan në shkollën fillore serbe në Shkodër <ref name="Mgj"/>. Shtëpia ku lindi poeti nuk ekziston më prej shumë vitesh. Ajo ishte e ndërtuar në oborrin e shtëpisë së Trimçeveve dhe pikërisht kjo shtëpi u bë edhe Muzeu i Migjenit nga viti 1961 deri nenë vitin 1993.

Arsimin fillor e mori në qytetin e lindjes në një shkollë serbo-ortodokse dhe nga 1923 deri më 1925 u shkollua në [[Tivar]] ku vetëm në serbisht ka notën ''mirë'', ku e motra Lenka ishte shpërngulur. Mëmartuar 1928-1932atje ndoqime mësimetLlazar Jovanin, familja e mesmetë teologjikecilit e kishte origjinën nga [[Kavaja]]. Daja, Jovan Kokoshi, e lajmëroi se i pati nxjerrë bursë për në gjimnazin e [[Manastiri (qytet)|ManastirManastirit]]. U nis atje në vjeshtë të 1925. Pasi përfundoi semi-maturën më 1927 me rezultate të mira, për vjetin shkollor 1927-1928, kundër dëshirës së tij, e regjistruan në Seminarin ortodoks "''Jan Shën Teologu''" po në atë qytet. E mbaroi shkollën më 1932. Në diplomën e lëshuar prej drejtorisë së shkollës më 18 qershor 1932, cilësohet "''bir i Gjergjit, tregtar''". Në vitet 1933-1937 punoi si mësues filloreje në Vrakë, Shkodër dhe në Pukë. Kjo është edhe koha kur zhvilloi veprimtarinë letrare. Shkrimet e para i botoi më 1934, bashkëpunoi në revistat "Iliria", "Bota e re" etj. Më 1936 veprat e veta poetike i përmblodhi në librin "Vargje të lira", të cilin censura nuk e la të qarkullojë. Takon [[Petro Marko]]n para se ai të nisej për në Spanjë. Kalon një verë me rioshin [[Lazër Radi]], gjë që do frymzonte këtë të fundit t'i kushtonte një libër kujtimesh. Nga fundi i vitit 1937 shkoi në Itali për tu shëruar nga sëmundja e mushkërive. La në dorëshkrim një pjesë të rëndësishme të prozës së tij.