Ali Këlcyra: Dallime mes rishikimesh

 

== Jeta ==

Mësimet e para i merr në vendlindje. Ndjek liceun “Gallata Saraj” në Stamboll. Studion në Mulqije, shkollë e lartë e shkencave politiko-administrative e ekonomike.

 

 

 

Në 1918 kthehet sërish, shkon në Vlorë ku në një mbledhje të fshehtë themelohet organizata që u quajt [[“Mbrojtja Kombëtare”]]. Komanda italiane e dëbon nga territoret nën administrimin e saj. Komitetet e MK-së kishin tashmë për qëllim organizimin e luftës së armatosur kundër italianëve që ndodheshin këtu për “mbrojtjen” nga ushtritë greke që ishin vendosur rreth kufirit. Merr pjesë në [[Kongresi i Lushnjës|Kongresin e Lushnjes]], zgjidhet në [[Kuvendin Kombëtar]] si deputet i prefekturës së [[Gjirokastra|Gjirokastrës]] dhe qysh në seancën e parë propozon që në apelin e deputetëve të hiqet titulli [[“bej”]]. [[Lëvizja e Qershorit]] shënon mërgimin e tij të parë larg atdheut për 15 vjet. Më 1920 mori pjesë në luftën e Vlorës, e cila u zhvillua kundër pushtimit italian të Shqipërisë<ref name="ak">[http://www.zeriyt.com/publikohet-deklarata-e-plote-e-pavaresise-t40274.0.html Deklarata e pavarësisë]</ref>. Gjatë viteve 1921-1924 zhvilloi një veprimtari aktive në jetën politike të vendit. Nga pikëpamja politike u rreshtua në krahun demokrat. Ndërsa udhëheqësi kryesor i krahut demokrat, Fan Noli, kishte pozicionin e qendrës së majtë, Ali Këlcyra shpalosi programin e qendrës së djathtë. Marrëdhëniet mes tij dhe Nolit fi lluan të ftoheshin, për arsye se Noli miratoi për qeverinë që formoi një program krejtësisht të qendrës së majtë. Ky program u bë shkak që Aliu të mos merrte pjesë në qeverinë e Qershorit. Shkëputja e tij me Nolin u legalizua me formimin e dy partive paralele -njëra me emrin “Çlirimi Nacional” me kryetar Fan Nolin, me program të qendrës se majtë - tjetra “Bashkimi Kombëtar”, me kryetar Sotir Peçin, në të cilën u angazhua Ali Këlcyra, me program të qendrës së djathtë.<ref name="ak" />

Gjatë qëndrimit në [[Parisi|Paris]], Ali Këlcyra bën raporte për gjendjen në Shqipëri dhe për politikën profashiste të [[Ahmet Zogu|Mbretit Zog]], duke shkruar në të përditshmet [[“Le Quotidien”]], [[“Le Matin”]] etj.

Kur Partia Komuniste Shqiptare, e themeluar në nëntor 1941, filloi të përhapte, shqetësimet e nacionalistëve të djathtë demokratë, ku bënte pjesë edhe Ali Këlcyra, u rritën.

 

Në 1944 nga tribuna e Kongresit të Ballit Kombëtar shtron edhe një herë nevojën për t’u bërë thirrje komunistëve të heqin dorë nga lufta civile. Në këtë moment hedh idenë e krijimit të një Fronti Kombëtar për t’i bërë ballë luftës në dy krahë.

''“Nga formimi akademik Ali Këlcyra ishte jurist, një jurist me prirje politike, pikëpamjet e të cilit kanë për bazament veprën e Didëroit ''“E drejta natyrore”'', traktatin historiko-politik të Monteskjesë ''“Fryma e ligjeve”'' dhe posaçërisht traktatin politik ''“Mbi kontratën shoqërore”'' të Rusosë”''. Një figurë që kishte një vizion dialektik për vendosjen e demokracisë e shtetit të së drejtës, në përputhje me alternativat që shtronte praktika politike e statuore e vendit të tij”'', shkruan Tanush Frashëri. Autori pohon se e njohu Ali Këlcyrën e vërtetë dhe u magnetizua prej kësaj figure sidomos kur pa tek ai ''“gatishmërinë, vullnetin dhe durimin për të debatuar me kundërshtarët e vet politikë, në momentet e luftës vëllavrasëse, lidhur me nevojat e vendit e popullit në çastet tragjike që kalonte ai (1943); paanësia në gjykimin e qëndrimin që mban për ngjarjet që shkruan në pjesën më të madhe të të cilave ai ka qenë pjesëmarrës aktiv”''.

 

<references/>

 

[[Kategoria:Biografi shqiptarësh]]

[[Kategoria:Publicistë shqiptarë]]