Fizika teorike: Dallime mes rishikimesh

'''Fizika teorike''' është një degë themelore e [[Fizika|fizikës]] e cila përdor [[modelet matematike]] dhe [[Abstraksioni|idetë abstrakte]] të saj në mënyrë që të shpjegojë të dhënat eksperimentale të marra në natyrë. Qendra e fizikës teorike është [[fizika matematike]] edhe pse teknika konceptuale përdoren shpesh. Synimi është që ta formulojmë [[Fenomeni|fenomenin]] në një mënyrë që të shpjegojë thelbin e teorisë nga principet bazë dhe gjithashtu në të njëjtën kohë fenomeni të përshkruhet me një aparat të caktuar matematik. Zhvillimi i [[shkenca|shkencës]] varet veçanërisht në bashkëveprimin midis studimeve [[Eksperimenti|eksperimentale]] dhe [[Teoria|teorisë]]. Në disa raste, fizika teorike aderon sipas standardeve të [[Saktesia#Saktësia matematike|saktësisë matematike]] pa i dhënë shume peshë eksperimentit dhe observimeve. Për shembull, gjatë zhvillimit të [[Teoria e relativitetit special|relativitetit special]], [[Albert Ajnshtajni]] që shume i interesuar me [[transformimet e Lorencit]] të cilat i lënë [[ekuacionet e Maksuellit]] invariante, por ai nuk qe shume i preokupuar me [[eksperimentin e Majkelsonmajkelson-Morlit]] i cili donte të provonte udhëtimin e [[Toka|Tokës]] përmes [[eteri luminifer|eterit luminefer]]. Nga ana tjetër, Ajnshtajnit ju dha [[Çmimi Nobel]] për shpjegimin e [[Efekti fotoelektrik|efektit fotoelektrik]], një rezultat eksperimental të cilit i mungonte një formulim teorik.