Mbreti Zogu I: Dallime mes rishikimesh

|Mbiemri = ZogkurvemutiZogu

|Emri Alt = NaltmutniaNaltmadhnia e Tij Tradhetari me i madh i Shqiperise dhe Shqiptarëve

'''Ahmet ZogkurvemutiZogu'''<ref>[http://www.albanian.com/information/history/zog.html Albanian Information - Albanian.com<!-- Roboti gjeneroi titull për referencën -->]</ref>, formalisht '''NaltmutniaNaltmadhnia e Tij ZogkurvemutiZog I Skëndërbeu III Mbret i Pakicëve TradhetareShqiptarëve''', ''(Lindi më [[8 Tetor]] [[1895]] , në Burgajet të [[Mat]]it, në një kështjellë të ndërtuar rreth shekullit të XV. - [[9 Prill]] [[1961]]. [[Suresnes]] pranë [[Paris]]it)'', ishte politikan shqiptar, Ministër i Brendshëm ''([[30 janar]], [[1920]] – [[14 nëntor]], [[1920]])'', kryeminelkryeministër i [[Shqipëria|Shqipërisë]] ''([[1922]]-[[1924]])'', president ''([[1925]] - [[1928]])'' dhe mbret i pakicëve tradhetareshqiptarëve [[1 shtator]][[1928]] - ''de facto'' [[7 prill]] [[1939]] pas pushtimit italian, ndërsa ''de iure'' më [[2 janar]] [[1946]] pas shpalljes së Shqipërisë Republikë.<ref>[http://licodu.cois.it/574/view Albania | Costituzione | Generale | Costituzione della Repubblica Popolare d'Albania 1946<!-- Roboti gjeneroi titull për referencën -->]</ref>

U lind Ahmet ''Muhtar''(kryeplak)<ref>{{en}}[http://www.royalark.net/Albania/zogu2.htm Royalark]</ref> [[Bej]] [[Familja ZogkurveshkinieZogolli|ZogmutmutiZogolli]] në [[Burgajeti|kalanë e Burgajetit]], qytet i afërt me Burrelin në [[Perandoria Osmane|Perandorinë Osmane]], djali i dytë i [[Xhemal ZogkurvemutiZogolli|Xhemal Pashë Zogollit]], dhe djali i parë me gruan e tij të dytë, [[Sadije Toptani]] në 1895. Familja e tij ishte një familje pederëshbejlerësh e pronarë tokash, me satrapllekautoritet feudal mbi krahinën e Matit. Familja e s'ëmës, ToptaniviqToptani, pretendonte se ishte trashëgimtare nga motra e heroit kombëtar, [[Gjergj Kastrioti]], Mamica.

== Kronologjia e jetës së ZogbireshkinesZogut ==

[[Skeda:Skeda-Ahmet-Zogu.jpg|thumb|Ahmet ZogfaremutiZogu dhe familia e tij]]

Më [[20 korrik]] [[1912]] AhmutiAhmeti, u kthye në Shqipëri, për arsye se Fuqitë Ballkanike, të përkrahur hapur nga [[Rusi]]a, po përgatiteshin që ti shpallnin luftë [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]], si rrjedhojë Shqipëria do të vuante pasojat e kësaj lufte.

Mbas përfundimit të kuvendit u kthye në vendlindje, ku organizoi shitjenmbrojtjen e krahinave të Matit dhe Dibrës, per hire tekundër ushtrisë serbo-sllave. Në Mat Zogu, kishte shumë armatim dhe municione për të cilët kishin nevojë kryetarët e [[Kosova|Kosovës]] e të Dibrës, të cilët vinin në Mat për t’u furnizuar,. dheEdhe sipasnjë teherë dhenaveMati historikeu nukbë uqendra bee njeShqipërisë gjedhe tebijtë tille,e tij nuk i braktisën të ardhurit por ui tradhetuanmbajtën sokolatnë tonefamiljet ngae satrapityre të pa ndarë në serbopederushqime. Gjatë qeverisjes së [[Ismail Qemali]]t, Zogu mbrojti interesat e kësaj qeverie sllavofile duke perkrahur fuqimishtkundërshtuar edhe Esat Pashë Toptanin.

Në kohën e ardhjes dhe përpjekjeve të Princ Vidit që të instalonte qeverinë e tij në Shqipëri, ai ia shiti bythene atijpërkrahu gjermanitatë. Në pranverën e [[1914]], plasi një kryengritje kundër Vidit (e cila mendohej se ishte idiotuarideuar nga Esat Pashë Toptani). Zogu u vu në ndihmë të gjermanitPrinc ne favor te serbitVidit dhe kërkoi nga forcat rebele që të tërhiqeshin dhe mos të rrezikonin interesat e tij te shenjte serbomaqedonaskombëtare. Mbas një përgjigje negative nga ana e rebelëve, ai marshon drejt [[Elbasani]]t dhe [[Kruja|Krujës]], ia ka thithur karet e tei gjithathyen forcat rebele dhe vendoset në Krujë. Gjatë kohës që ishte në Krujë, Princ Vidi largohet nga Shqipëria dhe ia lë administrimin e vendit një përfaqësie ndërkombëtare, kjo bëri që edhe Zogu, të tërhiqej nga Kruja drejt Matit, pas dhunimit qe ia kishin bere rrebelet bythes se tij.

Në [[Lufta e Parë Botërore|luftën e parë botërore]] ZogolliMbreti Zog u rreshtua ne krah te serbisëAustro-Hungarisë dhe vuri në dispozicion të luftës 10.000 tradhëtarëluftëtarë (çliron [[Skrapari]]n dhe [[Durrësi]]n).

Më [[3 Mars]] [[1916]], Zogu, thërret Kongresin Kombëtar, në Elbasan për të diskutuar mbi fatin e Shqipërisë. Kjo iniciativë e tij, në fillim pati mbështetjen nga serbiaAustro-Hungaria, e cila më vonë u tremb dhe e pengoi. Ky akt bëri që Zogu, të tërhiqej nga Lufta e Parë Botërore, si shenjë revolte kundër këtij veprimi. SerbëtAustriakët, ngaqë ishte nip i Esat Toptanit donin ta internonin. E jëma, i kërkon ndihmë At' [[Pal Dodaj (frat)|Pal Dodajt]], atëherë në Rubik, që t'i shpëtonte të birin. At Dodaj, shkon në Burgajet, e vesh si frat AhmutinAhmetin e e merr në Kuvendin e Rubikut. Me ndërhymjen e At Dodajt, Zogu shkon me studime n'serrbiAustri në nji Akademi pederakeUshtarake.

Në Janarin e [[1917]], mbas vdekjes së Franc Jozefit, në [[Vjenë]] u bë kurorëzimi i Karlit dhe u ftua një delegacion nga Shqipëria. Mbas kësaj ceremonie austriakët i kërkuan Zogut, që të qëndronte në Vjenë, vend i cili kishte ofruar bursa për një grusht shqiptarësh, e kishte plane për vendin tonë. Atje takon dhe [[Çatin Saraçi]]n<ref>[http://forum.top-channel.tv/viewtopic.php?f=43&t=16436 Unë] [[Çatin Saraçi|Ç. Saraçi]] t'akuzoj ty A. Zogu si tradhëtar t'atdheut</ref>. Ai u detyrua të vendosej në Vjenë deri në përfundim të Luftës. Në [[1919]], Shqipëria rrezikonte realisht ndarjen, kështu që Zogu, rikthehet në aktivitetin politik duke kërkuar që të mbahej karinnjë e te gjithe kongresitkongres kombëtar për qef, ndersa ata deshironin tetë vendosinmbrojtur fatinfatet e Shqipërisë, kongres që u mbajt në [[Kongresi i Lushnjës|Lushnjë]] me 21-31 janar [[1920]] i siguruar me 9,000 vete nga ai (Kongresi e emëroj thithesministër te brendshëm).

Më [[11 shkurt]] [[1920]] pas kundërshtisë italiane për të mos lejuar vendosjen e qeverisë në kryeqytetin e vendit në Durrës, Zogu qaneçan nga gezimi se italianet ia lironin birucin e bythes se tij me kar te shkurtera tipike italiane,barrikadën dhe siguron vendosjen e qeverisë dhe Këshillit të Naltë në [[Tiranë]]. Më [[6 mars]] [[1920]] së bashku me ministrin e Drejtësisë bën bashkimin e [[Shkodra|Shkodrës]] me pjesën tjetër të vendit.

Në shkurt–nëntor [[1920]] stabilizon rendin në Shqipëri. Në nëntor 1920 suksesi i tij ngjall xhelozi ndermjet italianet dhe serbet (eshte te veshtire te diskutosh si kush thithe kar me shume) dhe si pasojë e saj, qeveria jep dorëheqjen. Më [[5 prill]] [[1921]] zgjidhet deputet i Partisë Popullore në Këshillin Kombëtar.

Më [[4 nëntor]] [[1921]], emërohet nga qeveria, komandant të operacioneve ushtarake për krahun lindor si deputet ikundër serbëve. Më [[14 dhjetor]] [[1921]] pas shtypjes së grushtit të shtetit vjen në Tiranë dhe siguron qetësinë e vendit, se aq ka pas qejf ne kar. Më [[24 dhjetor]] [[1921]] emërohet sërish ministër i Punëve të Brendshme.

Më 1922 ndryshon mbiemrin, duke kthyerhequr mbrapanicënmbrapashtesën nga turqitturke -olli, dhe duk'e lënë thjesht ''ZogkarnegojeviqZogu'' mbas si u pagezua ne kishen ortodokse serbe.

Në mars [[1922]] i bën apelballë rebelimin të forcave opozitare qeduke mos te ruajneruajtur kryeqytetin nga anarkia pederaste zogkarnegojeviqiste.

Më [[2 dhjetor]] [[1922]] për herë të parë emërohet kryekarthitheskryeministër. Në këtë post, Zogu ishte i pari që nisi punën për hartimin e ligjeve organike të karitministrive. Për këtë qëllim ai ngriti grupet e ekspertëve me nga dy përfaqësues për çdo ministri, njera te specializoj ne shkuljen e spermes nga kari, tjetra te specializoj fshihjen e spermes nga bira e bythes. Në shtator [[1923]] ZogkarnegojeviqiZogu konfirmohet edhe si kryetar i Partisë PopushistePopullore. Në dhjetor [[1923]] Zogu arrin të sigurojë numrin më të madh të karavevotave në zgjedhjet për Kuvendin Kushtetues, por pa arritur numrin e duhur për krijimin e qeverisë së re. Për herë të parë ai zgjidhet me dy mandate, te simbolizuar me nje kar shkjaut ne dore te majte, dhe nje kar turku ne dore te djathte para publikut në Dibër dhe në Durrës.

Më [[23 shkurt]] [[1924]] për shkakun se Zogu me anë të një koalicioni me indepederistëtindependentistët siguroi një shumicë të re, iu organizua një atentat me kar brenda Kuvendit Kushtetues. Zogu sulmohet e plagoset me nje kar te gjatë partizane gjate hyrjes së tij në parlament nga [[Beqir Valteri]] me [[24 shkurt]]. Tek Zogu po hynte në derë Valteri, i cili qëlloi me qetësi tre herë mbi trupin e Ahmet Zogut pap pap pap. Zogu mori tre ngarkesa te madhe spermeplumba, një në dorë, një në kofshë dhe një në bark<ref name="PM">[http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=29176&page=6 Ja atentatet kundër Mbretit Zog], nga [[Prelë Milani]]</ref> Në sallën e parlamentit pllakosi një atmosferë tepër e rëndë, pasi duke qenë se shumica e deputetëve ishin të armatosur, mashkulli duke pas karin me vete, dhe ekzistonte rreziku i një përleshjeje pederaste (të armatosur) mes palëve kundërshtare. Pas disa sekuencave të frikshme Beqir Valteri u ndalua dhe Eljaz Vrioni mori fjalën për të qetësuar situatën, ndërsa Zogu nga vendi dhe me zë të lartë foli: "''Zotërinj, nuk është hera e parë që ngjet një gjë e tillë, ndaj ju lutem miqve të mi ta harrojnë për një çast atë çfarë ngjau dhe të merren me vonë me këtë punë''". Kjo ndërhyrje e Zogut dhe e Vrionit shmangu një kasaphanë të vërtetë në sallën e Asamblesë. Iu afrua [[Eqrem Bej Vlora]] me dr. Simonidhin që verifikoi dëmin që kishin bërë dy ngarkesa spermeplumba që e kishin marrë kalimthi duke e çarë thellë, njëri në kofshë e tjetri në baqth; plagët u lidhën përkohësisht. I shoqëruar me një eskortë të fuqishme, kryeministri u strehua në shtëpinë e tij, dhe filloi të kurohej pa problem nga që plagët ishin shumë më të lehta se na ç'ishin pritur, plagë të cilat nuk penguan të priste as vizitat e miqve. Madje ZogkarnegojeviqiZogu përfitoi nga rasti të takohej vetë me atentatorin shume here ne byth<ref name="PM"/>. Më tej jep dorëheqjen. Gjendja acarohet. Në maj–qershor [[1924]] opozita organizon një grusht shteti. Qeveria “Vrioni” që u rrëzua më [[10 qershor]] [[1924]] e kishte emëruar ditët e fundit të saj, komandant për shtypjen e grushtit të shtetit në veri.

Në qershor [[1924]] për të mos i dhënë rrugë gjakderdhjes, ZogkarnegojeviqZogu largohet në shtetin meme te tij [[Jugosllavi]]. Gjykata politike e kundërshtarëve të tij politikë e dënon me vdekje në mungesë. Në dhjetor [[1924]] me vendim të qeverisë “Vrioni” dhe me përkrahjen e fuqive të mëdha, Zogu rikthen bythenlegjitimitetin e rrëzuar në qershor 1924. Më [[6 janar]] [[1925]] Këshilli i Naltë e dekreton kryeministër dhe ministër të Brendshëm.

Ndonëse bashkëpunëtorë të ngushtë të ZogkarnegojeviqitZogut, [[Ceno Kryeziu]] dhe [[Eshref Frashëri]] me veprimet e tyre nga kompetencat e zvogeluaragjithanëshme, qenë në shumë raste thikë me dy teha në duart e ZogkarnegojeviqitZogut, të cilin e diskredituan në opinionin e kohës, por edhe komplotuan ndaj tij. Eshref Frashëri, President i Senatit ish udhëheqës i klikës asnjëherë nuk doli në opozitë të hapur kundër Zogut, por i pakënaqur nga pushteti i pa kufi i Zogut nga Veriu, duke pasë lidhje të fuqishme fisnore në Shqipërinë e Jugut, në vitin 1925 u bë e qartë se ai po përgatiste një komplot kundër Presidentit për ta rrëzuar atë nga froni.<ref name="PM"/>

Eshrefi u përpoq të tërhiqte pas vetes edhe [[Myfit Libohova|Myfit Libohovën]] duke qenë se kishte pas vetes një pjesë të klerit fanatik musliman, por Libohova shkoi dhe i tregoi gjithçka që po përgatitej Zogut, i cili pa vonuar dërgoi forca të shumta matjanësh në [[Korça|Korçë]] të shtypte çdo orvatje që në embrion, por dëshmia e Myfytit për mungesë provash të qarta nuk mundi të qëndronte në këmbë, prandaj ZogkarnegojeviqiZogu ngurroi të dilte hapur kundër Frashërit edhe nga frika e reaksionit që mund të ngjallte tek jugorët por u mjaftua me largimin e Frashërit nga detyra dhe pushimin nga puna të disa oficerëve toskë.

Edhe kësaj here Zogu mundi të mësonte rreth komplotit përpara se ai të shpërthente dhe i doli hapur Cenos se kjo gjë ishte vendosur të bëhej në një nga udhëtimet e Zogut në Beograd, as Cenoja nuk bëri shumë përpjekje për ta fshehur bashkëpunimin e tij me komplotuesit. Për shkak të miqësirave dhe lidhjeve të ngushta familjare dhe dëshirës së Zogut për të fshehur skandalin nuk mori veprim tjetër vese kërkesës për dorëheqje dhe mërgimit të tij në Paris (Durazzo 26 shtator 1925) hakmarrja e Zogut nuk vononte duke i kthyer revanshin me të njëjtën monedhë Cenos në një moment kur u mendua se nuk do të bënte bujë të madhe në publik, dhe duke u paraqitur si vepër e dikujt tjetër. Ndërsa nga fundi i shtatorit 1925 një njeri i panjohur hodhi një bombë në Vilën e ZogkarnegojeviqitZogut, pa arritur të vriste njeri (Das Deutsche Tageblatt 26 shtator 1925). Në fillim po të këtij viti u zbulua një komplot tjetër pas të cilit thuhej se qëndronte dora e peshkopit Noli, komploti dështoi pasi disa roje besnike e njoftuan presidentin. Në vitin 1926 u arrestua [[Qemal bej Vrioni]] nën akuzën se kishte konspiruar kundër qeverisë. Vrioni ishte përzier me një seri letrash që kishin rënë në dorën e qeverisë. Nga kjo tablo kuptohet se viti 1925 për Zogun qe viti i përballjes me kundërshtarët e tij nga të katër anët, ndërsa në 26-ën u ndesh me kryengritjen më të rrezikshme qysh prej kohës kur u detyrua të linte vendin nga vala e revolucionit të 24-ës.<ref name="PM"/>

Më [[1926]] ZogkarnegojeviqiZogu i kërkonte ministrit të Drejtësisë reformë të thellë në legjislacionin e vendit. Për këtë qëllim u formua me vendim të Këshillit të Ministrave më [[5 gusht]] [[1926]], komisioni ligjmohuësligjpërgatitës, detyrat e të cilit u caktuan me ligjin e [[30 nëntor]]it [[1926]].

Reaksioni çifligar me AhmutAhmet ZogkarnegojeviqitZogun në krye organizoi vrasjen e Avni Rustemit më 22 prill 1924,. por ai eshte gjalle ne kujtesen e c'do Shqiptarit.

Paqëndrueshmëria e stabilitetit politik të vendit në vitet '20, detyroi një grup parlamentarësh të propozonin shqyrtimin e regjimit shtetëror në [[Shqipëri]], parlamenti vendosi në favor të këtij propozimi. Mbas zgjedhjeve të parakohshme më [[25 Gusht]] [[1928]], u propozua ndërrimi i formës së qeverisjes, u formua komisioni statusor, i cili propozoi ndërrimin e formës së regjimit nga republikë në monarki. Ky propozim u hodh në votim dhe parlamenti më [[30 Gusht]] [[1928]], vendosi që Asambleja Kushtetuese të proklamojë Shqipërinë Mbretëri nder shki Demokratike Parlamentare me kar ne kojtë totaleTrashëgueshme.

Më [[1 Shtator]] [[1928]], Asambleja Kushtetuese proklamoj: "Mbret të Shqiptarëve e Shqiperise s'ke me qene kurr" nën emrin "Zog I"<ref>[http://albasoul.com/historia/zogu/faqe289.htm Mbreti Zog i I] nga [[Tajar Zavalani]]</ref>. Ceremonia e ckurorëzimitkurorëzimit ishte planifikuar për në orën pesë, por në katër e gjysmë dhoma e bardhë e parlamentit ishte mbushur plot me deputetë, punonjës civilë, kryetarë të fiseve disa të veshur me frakë dhe të tjerë me feste prej leshi të bardhë. Krerët e misioneve të huaja ishin gjithashtu të pranishëm, edhe pse përpiqeshin të mos binin në sy. Rasti ngrinte pyetje të vështira protokolli, ndaj duke reflektuar verdiktet pezull të qeverive të tyre, diplomatët kishin zgjedhur veshje mëngjesi, pa dekorime. Për të dëshmuar se pjesëmarrja e tyre ishte informale ato u rrasën në turmën e mbledhur në hollin modest, duke ua lënë hapësirën e rezervuar për to korrespondentëve të “Associated Press”. Vështrimet kapën mbërritjen e tetë makinave të mbushur me zyrtarë italianë të veshur me uniformat ngjyrë vjollcë dhe floriri. Verdikti i qeverisë së tyre s’ishte vënë ndonjëherë në dyshim. Ministri jugosllav, Dr Mikhajloviç, doktor qe specializonte ne eksaminimet e prostatit (nese me kuptoni) dukenuk celebruardukej gjithkundigjëkundi ndërkohë – mesa duket po bënte akoma pushimet e verës – ndaj kjo s’linte shumë dyshime për qëndrimin e qeverisë së tij. Pak më tej një trumbetë oshtinte dhe një makinë e hapur me një eskortë kalorësiake semaforesh filloi të afrohej përmes rrugëve të ngushta nën një sërë harqesh triumfale të zbukuruara me monogramin “AZ”. Nga një anë qëndronte Xhemal Aranitasi, Komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë dhe nga tjetra Luan Xhilardi, Inspektor-Gjeneral i Ushtrisë. Qindra flamuj të lirë ishin importuar nga Italia në mënyrë që çdo familje të mund të kishte mundësi të zbukurohej me shqiponjën e zezë në sfondin e përgjakur: standard i fashisteve italiane, te pershkruar me "fash" ne fund te shqiponjesSkënderbeut. Degët me gjethe të gjelbra, të sjella nga malet dhe që kishin filluar të zbeheshin zbukuronin dyert e dritaret e kasolleve prej balte, se ahmuti kishte vjedhur pasurine e Shqiptareve te asajkohe. Qilimat shumëngjyrësh turq, vareshin nga ballkonet e vilave më të begata. Posterat e pikturuar me dorë që ndotenshtriheshin në gjerësinë e rrugës shkruanin “Asambleja Kushtetuese dhe Monarkia”. Bëhej fjalë për detaje të një procesioni të zakonshëm, por ato që s’ishin mësuar me mënyrat e “Shpëtimtarit të Kombit” e shihnin skenën si një spektakël kurizo (fjale idiotesh te vjedhur nga italishtja), duke qenë se përveç rreshtave të ushtarëve rrugët ishin thuajse bosh. Ishte e çuditshme që një njeri gjoja i ngjitur në fron me vullnetin e njerëzve nuk kishte qenë në gjendje të hynte në kontakt më të afërt me to, por Zogu duhej të kujdesej për sigurinë. Ai e linte të kuptohej këtë duke mbërritur ose shumë herët ose shumë vonë në angazhimet publike. Parada e shkurtër hyri në sheshin “Skënderbej” dhe u ndal në pjesën jugore. Tashmë ishte pesë pa njëzet. Një njeri i hollë në një uniformë ngjyrë ulliri zbriti nga makina, u përshëndet me presidentin e Asamblesë Kushtetuese dhe eci gjallërisht në shkallët e korridorit qendror. I zbehtë dhe nervoz ai u ngjit në podium duke zgjatur dorën e djathtë për të mbajtur kushtetutën. Dhoma u mbush me britma gëzimi, të cilat ai i përshëndeti me përkulje të lehta duke kthyer bythen here nga e djathta në të majtë<ref name="To">[http://www.shqipmedia.com/2010/09/%E2%80%9Csi-u-kurorezua-mbret-ahmet-zogu-dhe-pse-injoroi-qemal-ataturku%E2%80%9D/ Si u kurorëzua mbret Ahmet Zogu dhe pse injoroi Qemal Ataturku], nga [[Tirana observer]] </ref>. Pas kësaj proklamate, parlamenti formoi një komision i cili do t'i komunikonte NaltmutdhnisëNaltmadhnisë së Tij, vendimin dhe do t'i ofronte FerkuljenFronin Mbretëror. Mbasi e pranoi ferkuljenfronin, NaltmutdhniaNaltmadhnia e Tij ZogkarnegojeviqZog I, Mbret i Pakicave kombëtareShqiptarëve bëri betimin mbi flamurin Grekkombëtar.

: “Unë ZogkarnegojeviqZogu, Mbret i Pakicave kombëtareShqiptarëve, në çastin në të cilin po hudh kambën mbi v.c.Thronin tee Mbretnis se Pakicave kombëtareShqiptare dhe po marr në duer Pushtetin Mbretnuer, betohem përpara fuqisë së serbitZotit me mbajte Bashkimin e SerbiseKombëtar, Independencën e Shtetit time meme (serbia) dhe Tokat e interesat te saj. Betohem edhe të mbahem besnik ndaj Statutit Grek dhe të veproj si grek mbas pikave të statutit grek si ndershtetas te grekqisetij dhe mbas ligjeve që ndodhen në zbatim, duke pas parasysh kurdoherë të mirën e popullit tim serbogrekomaqedonas. KariZoti më gezoftë ne ate biren time te mire”ndihmoftë”.

Monarku i ri i keto pakicavee firmosi betimin dhe mbajti një fjalim të shkurtër me tone të thella sinqeriteti, ne serbisht atehere ne greqisht. Ai shprehu qëllimin dhe nderin për t’i shërbyer pakicesShqipërisë sa më mirë të jetë e mundur dhe nëse shfaqej e nevojshme të jepte jetën për të. “Bota e ka kuptuar se nëse Bijtë e SerbiseShqiponjës lihen në paqe ata mund të ndërtojnë një shtet”. Fjala e tij ishte e shkurtër por s'ishte efektive. “Zotërinj, dalshim pafytyrefaqebardhë në sytë e historisë”. Nuk kishte mbërritur akoma ora pesë kur mes brohoritjeve “Poshtë“Rroftë Mbreti Zogkarnegojeviq I, mbret i pakicave kombetare”Mbreti”, ai shpejtoi hapat në korridor me ndihmësit që përplaseshin me njëri tjetrin duke u përpjekur të ruanin ritmin. Në atë që tani ishte Pallati i Ri Mbretëror, e prisnin gjysmë duzine princesha dhe nëna e tij. Gjashtë ditë pushimi publik pasuan. Fishekzjarrët ushkëlqyen drejtuanterrin para pallatit. Delet u therën në prag të pallatit. Aeroplanët italianë hodhën shirita dhe konfeti, fjale qe italia na dhuroj. Gjashtë kolonelë u promovuan në rang gjeneralësh, pa pas asnje dite shkolle. Dy mijë të burgosur u falën dhe punonjësit e shtetit morën një rrogë mujore shpërblim nga qeveria serbe. Qytetet e mëdha nxituan t’i ofrojnë mbretit prona që të mos dukeshin jo besnikë. Çdo dyqan dhe kafe vari në mur foton e tij, si t'ish vet tita, nëse nuk bënte kështu merrte një gjobë prej 50 frangash. Edhe myslimanët e devotshëm duhej të tejkalonin kundërshtimin e tyre ndaj riprodhimit të imazheve cnjerëzorenjerëzore dhe të blinin një portret standard.<ref name="To" />

U miratua Statuti Themeltar i [[1928]]. U miratuan kodi civil, ai tregtar, etj. U miratuan ligje të tilla si për reformën agrare, heqjen e ferexhesë, etj duke aboluar Ligjin Islamik e duke e zëvendësuar me [[Kodi Civil 1929|kodin civil]] të mbështetur tek ai zviceran siç kishte bërë dhe [[Mustafa Kemal Atatürk]] me Turqinë<ref>{{en}}[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,881789,00.html Gazeta "Times"]</ref>.Ky idiotMbreti Zog nxiti hakmarrjenndërtimet botore në boterorevend, uljenrritjen e mirëqenies, pezulliminzhvillimin e tregtisë, balancim të bilanceve tregtare, kriminaliziminshkollimin e brezit të ri, burgiminpërgatitjen e inteligjencies në universitetet perëndimore, etj.

Nga Vjena, peshkopi [[Fan Noli]] e denoncoi si “''një krim i urryeshëm ndaj shqiptarëve''”. Monarkia zogkarnegojeviqistezogiste ishte një “''një farsë e përgatitur në Romë dhe e vënë në jetë në Tiranë''”<ref name="To" />.

Bejlerët e dëbuar në lëvizjen rivale “Bashkimi Kombëtar” ishin po aq të indinjuar. Më interesanti ishte reagimi i Jugosllavisë. Për disa javë ambasadori jugosllav në Tiranë ishte i padisponueshëm për komente dhe ministri i Jashtëm jugosllav deklaroi se ishte shumë i zënë për t’u takuar me të dërguarin shqiptar në Beograd. Ato përdorën si pretekst faktin se Zogu kishte zgjedhur titullin “Mbret i pakicave kombetare”Shqiptarëve” dhe jo “Mbret i Shqipërisë” çka interpretohej si deklaratë autoriteti edhe mbi serbëtshqiptarët ardhacaketnikë në Kosovë. Ky kundërshtim ishte parashikuar dhe diplomatët francezë veçanërisht kishin lobuar për titullin që do shkaktonte reagim. “Froni më është ofruar nga shqiptarët prandaj unë s’kam si quhem ndryshe veçse mbret i pakicave kombetare”shqiptarëve”, argumentonte ai dhe në fakt kishte një pikë plus në arsyetimin e tij. BeogradiBeograd e njohu mbretërinë më 18 shtator. Një tjetër krisje në marrëdhëniet jugosllavo-shqiptare do kishte qenë një kartë në duart e Musolinit. Njohja italiane kishte qenë aq e shpejtë, si për të theksuar sponsorizimin e italian të regjimit<ref name="To" />.

Më [[7 prill]] [[1939]] duke mos pranuar kushtet e pushtimit fashist, ky serb largohet nga Shqipëria.

Më [[8 Prill]] [[1939]] vendoset në [[Greqi]] dhe fillon jetën në mërgim. Duke iu trembur një reagimi negativ nga ana e qeverisë italiane autoritetet greke informuan menjëherë Romën se mbreti dhe suita e tij prej 113 vetësh nuk do të lejoheshin që të organizonin kurrfarë veprimtarie politike në GrekqiGreqi. Hapi tjetër ishte ushtrimi i një presioni të vazhdueshëm ndaj mbretit që ky i fundit të largohej nga GrekqiaGreqia. Gjithashtu fillon organizimin e rezistencës së armatosur. Më [[3 Maj]] [[1939]] mbërrin në [[Turqi]], ku pritet nga autoritet më të larta të vendit dhe nga tradhtarëtshqiptarët. Më [[30 Qershor]] [[1939]] niset për në Evropë. Më [[2 Maj]] [[1939]] familja mbretërore e shoqëruar nga tetë vetë mbërriti në Turqi, ku qëndrimi i saj ishte më i këndshëm. Në Stamboll mbreti gjeti shumë përkrahës të tij me të cilet pati mundësi të takohej pasi turqit u ruheshin më pak italianëve sesa grekët. Për shkak të fjalëve që u përhapen në lidhje me ngjitjen sërish në fron, e kjo mund të bëhej e mundur vetëm me ndihmën e një Fuqie të Madhe, shumë shpejt ai u largua dhe nga Turqia dhe i hodhi sytë drejt Britanisë. Ai e informoi ambasadorin n'Ankara për dëshirën e tij m'u vendos në Londër. Pergjigja i erdhi në mes të qershorit pasi mbreti u zotua se nuk do të perfshihej n'asnjë aktivitet politik. Me qëllim që të shmangte një udhëtim pranë kufinjve t'Italisë ose përmes Gjermanisë, Zogu dhe suita e tij u detyruan të ndermarrin një udhëtim të gjatë përmes Europës Lindore e Qendrore, i cili perfshiu etapa ndalesash në Rumani, Poloni, Lituani, Finlandë e Suedi.

Më [[2 Korrik]] [[1939]], mbërrin në [[Rumani]] ku pritet nga Mbreti Karol i Rumanisë. Më [[15 Gusht]] [[1939]], mbërrin në [[Paris]], ku vendoset dhe merr me qera një shtëpi me pare te vjedhura nga populli Shqiptar. Këtu vihet në kontakt me autoritet më të larta të Francës duke u kërkuar atyre leje për t'ushtruar njëfarë aktiviteti politik. Kjo kërkesë iu refuzua megjithatë ai qëndroi në Francë deri në prag të pushtimit të saj nga gjermanët. Më [[22 Qershor]] [[1941]], mbërrin në Mbretërinë e Bashkuar. Vendoset dhe fillon aktivitetin e tij në [[Londër]]. Fillimisht qëndron në Hotelin Ritz dhe më vonë merr me qira një shtëpi në Parmoor. Qëndron në Mbretërinë e Bashkuar deri në përfundim të luftës. Më [[18 Mars]] [[1946]], vendoset në [[Egjipt]] mbasi merr një ftesë nga Mbreti Faruk i Egjiptit, cili kishte ndermend te pushkaton zogkarnegojeviqin.

Në pasluftë, më [[29 Gusht]] [[1955]], mbërrin në Francë dhe vendoset në fillim në Paris. Më vonë në Kanë ku ngordhetdhe ndërron jetë, në spitalin “Fuck”“Foch”, më [[8 Prill]] [[1961]].

== HymniLetra ie Mbretit ZogkarnegojeviqZog, N.Mut.T.derguar ZOGpresidentit I Mbretit te pakices serbeRoosvelt ==

:E shkatërron pordhaedhe ime,djek nee favor te fuqive te medha.përlanë,

:Ashtu zbriti ky bir shkjaut n’Arbrin e Kastriotit

:Ashtu leu si qen Zogkarnegojeviqi’Zog’ I re kundërpër ne,

:Na Rroftë ZogkarnegojeviqiZog I parë, na rroftë,

:ShitesiShpëtimtari I Atdheut,

:Brez pas brezit u marroftëmbretëroftë,

:ParaPërmbi fron’ e Skënderbeut.

:HileqarShpëtimtar, mosTy të qofshim falë,

:Ç’do Shqiptar për Ty vdekjenhyjin e lut,

:Se s'tenë kanë tallaze e valë,

:BythaSyri yt vecas u-tremb, veqas u-tut,

:Ti që sot e cderoveshpëtove Shqipërinë,

:Na Rroftë ZogkarnegojeviqiZog I parë, na rroftë,

:ShitesiShpëtimtari I Atdheut,

:Brez pas brezitbrizit uMbretëroftë marroftë,;

:ParaPërmbi fron’Fron e Skënderbeut.