Në shekullin e dytë të erës sonë, që është e Krishtit, ishin shumë shkrime që mbanin emrin e ndonjë apostulli: ungjij, vepra apostujsh, letra, por jo të gjitha këto shkrime hynë në liturgjinë e Kishës. Rreth mbarimit të shekullit II disa ndër këto shkrime u quajtën Besëlidhja e Re. Ishin ato shkrime që u përdornin në liturgji dhe në [[Katekizmi|katekizmi]] në mbarë Kishën e shpërndarë nëpër vende të ndryshme. Të tjerat nuk hynë në përdorim pse Kisha nuk i pranoi për të FRYMËZUARA prej Hyjit, pra ishin të dyshimta dhe u quajtën '''apokrifë''' (i fshehur, i vënë në vend të fshehtë).