[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
v Bot: Migrating 87 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q35323 (translate me)
v Roboti: Duke korrigjuar ridrejtimet
Rreshti 1:
'''Arabët''' janë populli në Gadishullin e [[Arabia|Arabisë]], si dhe në Lindjen e Mesme dhe në Afriken veriore.
 
Në kuptimin e gjerë arabë është çdo njeri që fletë [[Gjuha arabe|gjuhën arabe]] si gjuhë amtare. Shtrirja e arabëve në kuptimin e gjerë është nga pjesa [[Aziaazia jugperëndimoreJugperëndimore|jug-perëndimore e Azisë]] nëpër [[Afrika veriore|Afrikën veriore]] deri në mes dhe jug të [[Sudani]]t dhe në bregdetin lindorë të Afrikës, diku 150 milion njerëz.
 
Arabët janë pjesërisht popuj endacakë (Beduinët) dhe pjesërisht popuj bregdetarë të vendosur (Fehlahët), Zanatli dhe Tregtarë. Në shekullin e VII ishin bartës të [[Feja Islame|fesë së myslimanëve]] dhe e shtrinë ndikimin e fesë Islame nëpër Afrikën veriore deri në [[Spanja|Spanjë]].
Rreshti 12:
Nga historianët llogaritet që arabët deri para shekullit I-të p.e. sonë kanë jetuar në pjesën veriperëndimore të gadishullin arab dhe diku nga fundi i shekullit e kanë populluar edhe pjesën jugore të gadishullit.
 
Si degë ekonomike kishin të zhvilluar punimin e tokës dhe kultivimin e Deveve (gjithashtu por më pak të deleve dhe dhive) që ishin ngushtë të lidhura me jetë fshatare endacake (nomade). Kultivimi i Deveve ishte një degë që përdorej për tregti me vendet e largëta dhe që e garantonte ekonomin e çobanëve dhe fshatarëve. Fjala "Arab" përshkruan një fshatarë apo çobanë të këtyre vendeve. Jeta shoqërore këtyre fshatarëve e çobanëve ishte e ndikuar nga fisi i cili kryesohej nga Prirësi ([[Gjuhagjuha Arabearabe|arab.:]] Sheik). prirësi i fisit kryente detyra të ndryshme shoqërore përbrenda fisit siç është p.sh. gjykimin e ngatërresave, dhënien ndihmë të vobektëve si dhe shpalljen e luftës. Këto detyra ai i kryente në pajtim me plakun e fisit që ishte njëherit anëtari më i moshuar.
 
Shikuar nga besimi, arabët besonin në shumë perëndi (Politeistë). Në shekullin IV dhe V në disa grupe arabe si Nabateët dhe Lamidët përhapet feja krishtere. Sipas Kuranit (22/78) përmendet një varrezë e "Besimit të Ibrahimit". Këta nuk e përdornin për ushqim mishin e derrit mirëpo jetonin me norma e zakone të këtij religjioni.