Danieli (profet): Dallime mes rishikimesh

Në fundin e tre viteve të mësimit dhe stërvitjes në shkollat mbreterore, Danieli u shqua për zotësinë e tij në "diturinë" pagane, dhe u bë i njohur në popullsinë vendase për "mjeshtërinë" (një dhuratë nga [[JHVH|Jahveh]]) për sqarimin e ëndrrave (1:17; 2:14), dhe u ngrit në rangun e guvernatorit (qeveritarit) mbi të gjithë të diturit e Babilonit, pasi kaloi një provë të rrezikshme të astrologëve të mbretit, që mund t'i kushtonte atij humbjen e jetës. Danieli u bë i famshëm edhe për shpjegimin e ëndrrës së Nebukadnezarit.

Pas dëbimit etë popullsisë në Babiloni e ardhmja e kombit hebre mbeshtetej tek të mërguarit në Babiloni (afërsisht 70.000 frymë gjithsej). Ata ishin ajka e shoqërisë çifute: priftërinjtë (si p. sh. Jëhezkeli/Ezekieli), specialistët, profesorët dhe inteligjenca. Ishin njerëzit e aftë për të menduar për kuptimin e ngjarjeve të kohëve të fundit që u kishin ndodhur: në mërgim kishin mjaft kohë për këtë. A e kishte braktisur Perëndia popullin e vet? Ç’do t’u ndodhë atyre në të ardhmen? Rreziku më i madh ishte asimilimi me kohë i kombit nga populli i vendit, sikurse u ndodhi kombeve të tjera që sot përmenden vetëm në librat e historisë. Por, Perëndia kishte bërë gati zgjidhjen e këtij problemi. Ndër të mërguarit ishte njëfarë profeti me emrin Jëhezkel. Më parë e kishte profetizuar rrënimin e Jerusalemit e tani ua kushtoi vëmendjen të mërguarve.

dhe Jerusalemin e ri. Këto gjëra mezi u plotësuan, pas kthimit të të mërguarve më 539. Realizimi i plotë ende po pret dhe do të ndodhë në kohën e mbretërisë mesianike pas kthimit të Mesisë. Por, çfarë ishin kushtet e të mërguarve gjatë mërgimit? Ku ishin ata? Ç’duhej të bënindhebënin dhe çdo të ndalohej? Libri i profetit Jëhezkel (gr. Ezekiel) bën pak aluzion për këto.

në Egjipt si pasojë e dështimit të rebelimit kundër babilonasve. Natyrisht, kishin disa shtrën-gime, por mund të mbanin mënyrën e jetës së vet: bujqësinë, kultin fetar, dhe martesën e vet. Ka të ngjarë të ishin të strehuar në shtëpi prej tullash balte, të ngritura në kodrat e braktisura të qyteteve të mëparshme dhe të lashta që ende sot mbulojnë peizazhin e rrafshinës babilonase. Ka të ngjarë të kishin mundësi t’i vizitonin qytetet e mëdha të vendit, ndër të cilat më i madhi ishte Babiloni (Babeli i lashtë) me kopshtet e varura dhe shumë të njohura, fortifikata shumë të mëdha dhe me Portën ma-dhështore të Ishtarit. Profeti Jëhezkel sigurisht pa ziguratët me shkallaret ose kullat tempuj, të cilat i kujtonin Kullën e Babelit. Ajka e të mërguarve, ndër të cilët ishte Danieli, ishte në oborr.

U veçuan nga ritet e popujve rreth tyre dhe i ndoqën zakonet dhe ritet e tyre të veçanta, duke mbajtur ditën e shtunë dhe ritin e synetit. E mbanin adhurimin e tyre. Meqë s’kishin asnjë tempull, ngritën shtëpi të lutjes (sinagoga) dhe zëvendësonin flijimet me lutje. Ata i studionin me vë-vëmendje librat e Mosheut si edhe veprat e profetëve të mëparshëm (d.m.th. librat e Joshuas, Gjyqtarëve, Shëmuelit dhe të Mbretërve). Ata adoptuan gjuhën aramaike.