Perandoria Bizantine: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Rreshti 384:
Perandorët pasardhës të Romanit I e zbatuan dhe zgjeruan legjislacionin e tij agrar. Por kostoja e fushatave të ripushtimit ndaj arabëve duhet të mbulohej nga taksa më të larta, që i detyruan shumë nga fshatarët e varfër të shisnin tokat e tyre dhe të kërkonin siguri si bujq me qira në tokat e pronarëve të mëdhenj. Niqifor Foka, i cili i përkiste një prek këtyre familjeve aristokratike pronare të Anadollit, ishte natyrisht hezitues për të vepruar kundër anëtarëve të klasës së tij, megjithëse ai i qëndronte besnik parimit se të drejtat e të varfërve duhen mbrojtur. Ligjet e tij mbi pronësinë e tokës ishin sidomos të vendosura për të krijuar një forcë më mobile me kalorësi të rëndë të rekrutuar nga ata që mund të paguanin për pajisjet, gjë që ndryshoi rrjedhimisht strukturën shoqërore të milicisë fshatare. Nga ana tjetër, Niqifori mbajti një qëndrim të fortë ndaj marrjes së mëtejshme të tokave nga kisha dhe ndaloi rreptësisht shtimin e numrit të manastireve, pronat e të cilave ishin të shumta dhe joproduktive për ekonominë.
Perandori i fundit që u mor seriozisht me këtë çështje ishte Bazili II, vendosja e të cilit në fron e kishte përfshirë perandorinë në një luftë të kushtueshme dhe të hidhur kundër familjeve aristokratike Skleri dhe Foka. Në 996 Bazili nxorri me dekret një legjislacion ndëshkues kunër familjeve pronare, duke urdhëruar rikthimin e tokave të blera fshatarëve që nga 922 dhe duke kërkuar prova për pronësinë e tokave të tjera deri në 1000 vite në disa raste. Më tej, sistemi i përgjegjësisë kolektive për pagimin e taksave të jashtëzakonshme i njohur si “allelengyon” tanimë nuk binte mbi pjesën tjetër të komunitetit të fshatit, por mbi pronarin e madh më të afërt, qoftë normal apo klerik. Pushtimi i Bullgarisë nga Bazili e ndryshoi në një farë mënyre trendin shoqëror dhe ekonomik të perandorisë, sepse u krijuan tema të reja atje ku nuk kishte traditë të gjatë të një aristokracie pronare si në Anadoll. Pas vdekjes së tij në 1025, të fuqishmit goditën mbrapsht dhe qeveria në Konstandinopojë nuk ishte më e aftë për të kontrolluar thithjen e pronarëve të vegjël të lirë nga pronarët e mëdhenj dhe si pasojë, feudalizimin e perandorisë.
== Referenca ==
| |||