Historia e Tibetit: Dallime mes rishikimesh

 

Humbja e sovranitetit politik i forcoj lamat edhe më, duke i bërë ata sunduesit e vërtetë të vendit. Në shekullin e 13-të, Kubla Kan imponoj sistemin e Lamave të Mëdhenj në Tibet. Lamat e Mëdhenj pasonin njëri-tjetrin nëpërmjet rimëshirimit: kur një Lamë i Madh vdiste, një fëmijë deklarohej të jetë rimëshirim i tij, dhe rritej si trashëgimtar. Kishte shumë lama të këtij lloji por në një moshë të caktuar nëpërmjet tërheqjes se shortit prej Vazos Benba të Arit të Shenjte, njëri prej tyre zgjedhej të jetë [[Dalai Lama]] Vajradhara, apo Lama Gjithëpërfshirës - Mbajtësi i Vetëtimës.

Dalai Lama i Pestë, [[Lobsang Gyatso]], i njohur si i Pesti i Madh, rifitoj sovranitetin tibetas, dhe në fakt vendosi autoritetit e tij religjioz mbi sunduesit e mëhershëm të Tibetit, Mongolet. Ai ndërtoj Pallatin Potala në Lasa, i cili u bë seli e sistemit lamaist për qeverisje religjioze si dhe laike. Më 1653, Lobsang Gyatso vizitoj Shunzhi, Perandorin e Kinës në Pekin, ku ju konfirmua statusi dhe titulli. Dalai Lama i gjashtë u hoq nga murgj me të ulët për veprime të parregullta dhe vdiq në Pekin ndërsa po vizitonte Perandorin për t’i uruar ditëlindjen. Si rezultat, në Pekin mbet edhe Vazoja Benba e Arit të Shenjte me të cilën zgjidheshin rimëshrimet. Më [[1713]] Perandori i japi titullin Panchen Erdeni [[Panchen Lama|Panchen Lamës]] së Pestë, dhe deklaroi se më i vjetri ndërmjet Panchen dhe Dalai do të jetë mësues i më të riut.