Adolf Hitleri: Dallime mes rishikimesh

Doktrina e Hitlerit nuk është realisht origjinale: ideja e një Rajhu të madh gjermanegjerman ishte marrë nga pangjermanikët; ajo e superioritetit të rëcësracës gjermane vjen nga konti Xhozef Artur de Gobino, nga Hjuston Stjuart Çamberlejn dhe nga [[Friedrich Nietzsche|Niçe]]; apologjia për luftën dhe dhunën dhe kulti i forcënforcës gjendeshin tashmë tek Ernst Moritz Arndt dhe [[George ËilhelmWilhelm Friedrich Hegel|Hegel]].

Por idetë e Hitlerit u shquan nga karakteri i tij pasionant, që vinte nga temperamenti i tij personal po aq sa nga kriza që goditi Gjermaninë pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore. Hitleri i markoi hebrenjtë si përgjegjës të humbjes: meqë raca e tyre e dekretuarishte e papastër, ata donin të njollosnin etninë ariane dhe të përparonin ideologji të dëmshme: marksizmin, internacionalizmin, individualizmin dhe liberalizmin. Duhej të hiqeshin qafe hebrenjtë nga Rajhu, i cili duhej rigjeneruar me gjak arian; gjermanët do të udhëhiqeshin nga Führerprinzip. Për të mos lejuar zbatimin e klauzaveklauzolave të [[Traktati i Versajës|Traktatit të Versajës]], Gjermania do të formonte një “hapësirë jetësore” (Lebensraum).

Në fakt, ideologjia e Hitlerit dhe e partisë naziste është e paqëndrueshme: i gjithë Mein Kampf dominohet nga ideja e propagandës. Duhet të impresionosh të tjerët, dhe kjo ishte arsyeja themelore për vendosjen e Hitlerit në Berghof, “foleja e shqiponjës”, sipër Obersalzbergut, pranë Berchtesgarden dhe për ndërtimin e pallateve kolosale hitleriane. Në planin e ideve, duhet menduar më e ulta e mundshme me sa më pak skrupuj të jetë e mundur. Mein Kampf nuk është një traktat ideologjik: është një guidë aksioni. Dhe Hitleri do të shërbehej nga sensi i tij i propagandës, nga diskursi politik shpeshherë histerik deri tek vënia në skenë. Ai do të ndihmohej ndjeshëm nga bashkëpunëtorët e tij, si Goebbels dhe [[Albert Speer]].

Hitleri, mikoborgjez për vete, përdori frikën e këtyre për t’u proletarizuar. Ai u premtoi pushtetin dhe për shkak të kësaj ata e ndoqën. PorMegjithatë, edhe pse i nisur nga formulat utopike kundër fitimit dhe monopolit për të joshur borgjezinë e vogël, ai u mbështet mjaft shpejt tek klasat drejtuese. Sa vinte dhe partia bëhej më e madhe, kur shanset e saj për të ardhur në pushtet u saktësuan, aq më pak programi i saj u bë sa vjen e më pak social.