Penelopa: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Rreshti 13:
Telemaku dhe Penelopa kanë qenë të bindur thellë se Odiseu është gjallë, andaj me ndihmën e hyjneshës Athena Telemaku u nis për ta kërkuar babën e vet. Prej Menelaut, mbretit spartan, morën vesh se Odiseu është gjallë në ujëdhesën e nimfës Kalipso, ku e ka hudhur zemërimi i Poseidonit, zotit të detit, dhe se Kalipsa po e pengonte kthimin e tij.Mirëpo, lajmet e Menelaut ishin pak të vjetruara. Në atë kohë Kalipsa, me urdhërin e zotërave i kishte lejuar Odiseut që të shkojë dhe ky tani gjendej në rrugë për në atdhe. Nuk kaloi shumë kohë pas kësaj dhe Telemaku u takua me babain e vet në kasollë të bariut të vet, Eumeut, në Itakë.
Kur Odiseu mësoi se ç'po ndodh në shtëpinë e tij, e krijoj planin se si do të bëjë rregull dhe se si do t'i dënojë krushqarët. Plani ishte rezultat i dinakërisë, i trimërisë dhe i fuqisë. Së bashku me Telemakun dhe Eumeun Odiseu pastaj u nis për në pallat të vetin në të cilin askush nuk e njohu sepse hyjnesha Athena, për shkak të sigurisë së tij, e shndërroi në lypsar plak. Me pretekst se është duke kërkuar lëmoshe Odiseu i vëzhgoi mirë të gjithë krushqarët për së afërmi. Në të vërtetë lëmoshë nuk fitoi, por vetëm grushta dhe fyerje, por kjo nuk e pengonte më. Njëherit u bind në besnikërinë dhe bujarinë e bashkëshortes së vet. Penelopa u angazhua për te, sepse në shtëpinë e vet nuk lejonte që të ofendohet as lypsi dhe i urdhëroi
Odiseu u kthye në shtëpi të vetën në momentin kritik. Penelopa tani më i kishte harxhuar të gjitha mjetet për ta shtyrë vendimin e vet, dhe ditën e dytë krushqarëve u premtoi sprovën e fundit. Urdhëroi që ta siellin harkun e rëndë të Odiseut dhe në tokë i rreshtuan dymbëdhjetë sopata njërën pas tjetrës. Ai i cili do ta hudhte shigjetën nëpër vrimat e të gjitha sopatave përnjëherë, ai do të jetë burri i saj.
Rreshti 19:
Krushqarët me plot shpresë, të mahnitur e shikonin harkun e rëndë dhe ia dhanë Telemakut që ta ngrehte. Kur nuk i shkoi për dore, provuan vetë, por krejt ishte e kotë. Andaj vendosën që të fitojnë fuqi me ushqim e me pije dhe shkuan në dhomën e mysafirëve. Në atë çast u paraqit Odiseu, duke u lutur që ta lejojnë që edhe ai ta provojë harkun. Të gjithë e përqeshin, por me pajtimin e Penelopës, më në fund, e lejuan. Odiseu e kapi harkun, pa vështirësi e ngrehu, e vendosi shigjetën në tetivë dhe ajo në gjuajtjen e parë kaloi nëpër vrima të të gjitha sopatave. Krushqarëve e pastaj ua organizoi befasinë e re: i hoqi nga trupi i vet leckat e lypsit, doli para tyre me pamjen e vet e vuri në shënjestër krushqarin më të mirë dhe me një gjuajtie e vrau. Pastaj ra i dyti, pastaj i treti. Krushqarët e trishtuar, zmbrapseshin, kërcenin, duke vrapuar kah muret ku i kishin të varura armët. Mirëpo, Odiseu fshehurazi ua kishte larguar. Për mbrojtje krushqarëve u mbetën vetëm shpatat e shkurta dhe orenditë shtëpiake, dhe më vonë fshehtas Melanteu, skllavi i Odiseut, ua solli shtizat dhe harqet. Porse kjo nuk u solli dobi. Iu nënshtruan Odiseut pas luftës së tmerrshme. Nuk shpëtoi asnjëri prej tyre.
Ngadhënjimtari Odise e ftoi Penelopën, por për befasi të tij të madhe, ajo e përshëndeti ftohtë. Në kohë të mungesës së tij të gjatë në të u poq mosbesimi ndaj mashkujve. Nuk deshti të besojë se para vetes e kishte bashkëshortin e vet edhe atëherë kur hyjnesha Athena ia ktheu pamjen e tij të mëparshme. Kur pastaj e luti për shtrat shërbetorëve u urdhëroi për t'ia përgatitur shtratin mbretëror në odën e madhe. Odiseu u befasua: ky shtrat nuk
=== Penelopa në Letërsi dhe Arte ===
Kaq është për Penelopën aq sa gjejmë në Odise. Për fatin e saj të mëtejshëm nga Homeri ne nuk dim më asgië. Sipas epit Telegonia, që i mvishet Eugamonit nga Kreta (ndoshta nga shek. VII-VI. parae.s.) me Odiseun jetoi e lumtur derisa ky u vra nga duart e barit të vet, por jo prej duarëve të Telemakut, por të Telegonit, të cilin ia ka lindur
[[Kategoria:Mitologji]]
|