[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Hatake (diskuto | kontribute)
No edit summary
Hatake (diskuto | kontribute)
Rreshti 19:
I lemë nën emrin Prenkë - emri i pagëzimit - më [[28 Gusht|28 gusht]]<ref>Data e lindjes i mbeti ''7 prill'' ngaqë pat një rivendosje prej gjykatës civile mbasi doli për herë të parë nga burgu dhe nuk morën parasysh as datën e lindjes që pasqyrohej në regjistra shkollor, e as atë të shënuar në burg (që ishte tjetër).</ref> [[1924]], në Malin e Rencit (Lorencit) nga një familje me origjinë nga [[Shkrel]]i. U lind nga e ëma, Luke Mrija në një zabel<ref name=":0">Pllumi Z., "Saga e fëmijnisë - tregim autobiografik", red. & kur. Ledi Shamku, Botimet Françeskane, Shkodër 2009.</ref>. Malësorët që kishin rënë me kohë në ultësirë venin të veronin në bjeshkë për t'iu shmangur verës pranë zonave bregdetare të pabonifikuara. Fisi i Prenkës së vogël kishte tëbanin në Qafë të Tëthores së [[Bogë|Bogës]], mes Shkrelit dhe [[Komuna Shalë|Shalës]] - bajrak ky i fundit ku Prenka ishte nip. Xhaxhai i Prenkës, Pashko Toma, ishte i pari i shtëpisë dhe burrë i shquar në ato male si plak, kuvendar e bukëdhanës. Gjatë fëmijërisë Prenka takon Át [[Gjergj Fishta|Gjergj Fishtën]], dhe Át [[Anton Harapi]]n që i kishin ardhur miq te tëbani i tyre ndër bjeshkë. Shtati dhe prania imponuese e të parit dhe çehrja prej asketi e të dytit lanë mbresat të cilat i përcjell te libri autobiografik "Saga e fëmijnisë". Gjatë atij takimi xhaxhai u thotë fretënve se djaloçi kishte shprehur dëshirën të bëhej frat, dëshirë kjo e ftilluar nga P. Zefi e cila kishte marrë shkas prej një takimi të mëparshëm me Át Bona Gjeçajn ofm. Atë Harapi i jep një medaljon të [[Shën Françesku|Shën Françeskut]] që kishte në qafë, e i thotë që ta ruante me shumë kujdes e kur të shkonte në Kolegjin Françeskan të paraqiste atë medaljon<ref name=":0" />.
 
I bindur për meshtarinë i grishur nga zhguni i murrmë dhe konopi me tri nyje të të Vorfnit të Asizit, në vitin 1929 bëhet nxënës i Dom [[Alfons Tracki|Alfons Trackit]]. Në vitin 1931 hyn në kolegjin françeskan të [[Shkodra|Shkodrës]], kolegj në të cilin jepnin mësim personalitete të shquara të kulturës kombëtare si Át Gjergj Fishta, Patër Anton Harapi, kompozitori Át [[Martin Gjoka]], [[Át Gjon Shllaku]] etj. Ndjek gjithë ciklin e arsimimit deri në vitin 1944 dhe merr formim klasik në filozofi, teologji, letërsi dhe përvetëson mjaft mirë gjuhët e huaja: latinisht, italisht, frëngjisht, gjermanisht e greqishten e vjetër. Nga mësuesi i tij, historiani Át [[Marin Sirdani]] merrte libra historie e numizmatike. Tek [[Rrno vetëm për me tregue|libri i tij]] se i njihte perandorët romakë për nga fytyra, në monedha, pa patur nevojë me lexue ç'përmban monedha. Kreu maturën në liceun "Illyricum" më 1943<ref>[[Vinçenc Malaj|Malaj V]]., Apostolic and educational work of the Franciscan Order among the Albanian people, [[Buletini Katolik Shqiptar]], red. [[Gjon Sinishta]], [[San Francisco]] 1990. fq. 39-98.</ref>. Në vitet 1943 – 1944 Zef Pllumi ende xhakon, është një nga bashkëpunëtorët e revistës “[[Hylli i Dritës]]” dhe po ashtu sekretar personal i Patër Anton Harapit. Ky i fundit ishte Provincial i françeskanëve në Shqipëri (Shkalla më e lartë hierarkike e Urdhnit). Gjatë kohës që ishte dhjak, Patër Antoni e vuri të rëndiste e ndihmonte në Arkivin Françeskan; aty has dokumente të hershme e ndër më të vlefshmet për historinë kombëtare. Ishte gjatë kësaj periudhe që partizanët mbushën boshllëkun e pushtetit dhe shfaqin shenjat e para të asaj që do të vinte.
 
=== Kalvaret ===
Rreshti 26:
Shkak për arrestimin e tij sipas P. Zefit, edhe pse ishte më i riu ndër të arrestuarit ishte prej të qenurit sekretari personal i Provincialit, komunistët mendonin se duhej të dinte shumë.
 
Kthehet në Kuvendin Françeskan kur negociatat mes Kishës e Qeverisë u "qetësuan". Nga viti 1949–1951 merret me numizmatikë si teknik i Muzeut të Shkodrës. Në vitin [[1956]]1958 shugurohet meshtar, caktohet në fillim si i besuar për me çue ndihmat priftërinjve nëpër kampet e ndryshme. Më tej, për 12 vjet shërben si meshtar i [[Dukagjini]]t me qendër në [[Komuna Shosh|Shosh]], për ku niset me dt. 14 shtator 1958 bashkë me provincialin, Át Augustin Ashikun.
 
Në vitin [[1967]] arrestohet dhe për 23 vjet vuan dënimin në burgje dhe kampe të ndryshme. 1967–1989, për 23 vjet rresht, burgoset përsëri dhe vuan dënimin në Spaç, [[Reps]], [[Skrofotinë]] të [[Vlora|Vlorës]], [[Ballshi|Ballsh]], [[Zejmeni|Zejmen]]-[[Shënkoll]], [[Shënvasil|Shën Vasil]] dhe Tiranë. Njeh gjatë burgut personazhe me ndikim si [[Gjin Marku]], [[Kasëm Trebeshina]], [[Zef Mala]], [[Dashnor Mamaqi]], të cilët panë tek frati bariun ku dhe ata mund të rrëfeheshin. Zef Mala i la porosi që Pater Zefi t'i gjente kujtimet që kishte lënë të shkruara, të cilat Patrja nuk mundi t'i gjejë kurrë.