Nikollë Kaçorri: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
Visi90 (diskuto | kontribute) vNo edit summary |
AXRL (diskuto | kontribute) No edit summary |
||
Rreshti 24:
Falë zgjuarsisë dhe dëshirës për t’u shkolluar, Nikolla i vogël ra në sy t'arkipeshkvit të Durrësit n'atë kohë, imzot Ambrosio, gjatë një vizite në Lurë, i cili u kujdes që ta shkollonte dhe ta bënte meshtar.
Më 1884 mbaroi studimet filozofiko – teologjike për meshtar dhe u shugurua në Shkodër. Me kalimin e kohës kompletohet me shkollë të rregullt, kulturë të lartë duke mbaruar në vitin 1890 në Zvicër për teologji, politikë, filozofi e magjistraturë me nota të shkëlqyera, kjo gjithçka me ndihmën e kishës dhe priftërinjve<ref name="K">[http://www.voal-online.ch/index.php?mod=article&cat=SHQIPTAR%C3%8BT&article=10456 Dom Nikollë Kaçorri, prifti katolik që festonte Pashkë e Bajram]Nga Gjin Kaçorri</ref>. Ai ishte sekretar i Arqipeshkëvisë së Durrësit me qendër asokohe në Delmnisht të Kurbinit, ku shërbeu për njëzet vjet, duke
Më 1908, Kaçorri mori pjesë në [[Kongresi i Manastirit|Kongresin e Manastirit]]. Në vitin [[1909]] mori pjesë në [[Kongresi i Elbasanit|Kongresin Kombëtar të Elbasanit]]. Edhe pse i ndjekur e i përndjekur, Imzot Kaçorri nuk i shkëputi asnjëherë lidhjet me çetat kryegritëse, sidomos ato që vepronin në zonën e Kurbinit dhe në Malësitë e Kthellës, ku përfshihej edhe vendlindja e tij, Lura<ref name="Dg">[http://tribunashqiptare.com/news/136/ARTICLE/5218/2010-11-21.html Imzot Nikollë Kaçorri, nënkryetari i harruem i Qeverisë së Vlonës 1912], nga [[Daniel Gazulli]].</ref>. Në momentin kur ishte përfshirë për një kryengritje të armatosur në gjithë Shqipërinë. Për gjyqin dhe denimin me disa vjet burg dhe gjobë në të holla boton gazeta “Dielli”<ref name="NK">[http://www.revistakuvendi.net/Personalitete/1004.html Imzot Nikollë Kaçorri - figurë e ndritur e Kombit Shqiptar] nga [[Paul Tedeschini]]</ref>.
Gazeta “Dielli” e
:”''Me 15 të Dhjetorit u knduen në gjykatore të Durrësit letrat që
Dielli nr 89 shkruan,
:”''Nga gazetat e huaja mësuam sihariqin se të ndershmit prift katolik nga Durrësi z. Don Nikoll Kaqorrit ju dha falje preji sulltanit për dënimin që kishte dhën gjykatorja ushtarake. Përgëzojm nga thelbi i zemrës të shkëlqyerin atdhetar dhe i lutemi Zotit t'i falë pas këteji shëndet dhe prehje për të mirën e atdheut''.”
:”''Në korrik të vitit 1911 ushtria turke zuni në Shijak rrogtarin e imzot Nikoll Kaqorrit me tri manxerrë e do fishekë e letra poste, që po i qonte në Delbnisht te Arqipeshkvi i Durrësit imzot Bianki. Imzot Nikoll Kaqorri kjé qitë në gjygjin ushtarak e kjé dënue me burg e sidomos për shkak të një letre ku jepte drejtime për një kryengritje kombëtare''.”
Përndjekjet, gjyqet, kërcënimet kundër tij nuk pushuen një çast, aq sa gjendjen e tij e përcollën jo vetëm gazetat shqiptare të mërgimit, si gazeta “Dielli”, por edhe gazetat e hueja si “Corriere di Trieste” apo edhe shtypi austriak me të cilin ishte i lidhun posaçrisht edhe për shkak të njohjes së gjuhës, pse atje kishte krye studimit. Ai me një zgjuarsi të rrallë, në polemika me klerikë myslimanë dhe ortodoksë, – të cilët predikonin, të parët gjuhën arabisht dhe turqisht, të dytët greqisht, – porosiste: "Të predikojmë në gjuhën shqipe, se Zoti na ndigjon edhe shqip!"<ref name="K" />.
Në Durrës gjendja e tij bahej gjithmonë e ma e vështirë: Ishte një paradoks, po ai u gjend në mes dy zjarrëve, pushtetarëve otoman, që e kishin përherë nën mbikqyrje, e në bashkpunim me ta edhe nga dhespoti i Kishës Ortodokse, Jakovi. Popullsia muslimane e Durrësit dhe e Shijakut, edhe pse e ndërsyeme liksht kundër tij nga turqit, nuk e tradhëtoi kurrë, po përkundrazi, e mbështeti, e mbrojti, shpesh herë edhe me armë.
Ishte Imzot Kaçorri ai që priti delegacionin e mërgatës, që arriti nga Trieste me datë 22 Nëntor 1912. Durrësi ishte parashikuar nga atdhetarët si qyteti ku do të bëhej Shpallja e Pavarësisë. Por trazirat dhe trupat serbe n'afrim nuk lejonin qetësi. Bashkëkohësit e përshkruejnë si një klerik jo fort paqësor: Ishte kohë kryengritjesh për liri dhe meshtari nuk i shmangej as luftës së armatosun<ref name="Dg" />.
Në nëntor të vitit 1912, si delegat i Durrësit, mori pjesë në kuvendin e Vlorës dhe firmosi [[Deklarata e Pavarësisë së Shqipërisë|dokumentin e pavarësisë]] me siglën “''Kaçorri''”. Në mbledhjen e 41 delegatëve që kishin mbërritur në Vlorë, atdhetari Nikollë Kaçorri ngrihet e thotë: ▼
:"''Në qoftë për nesër, vdesim sot, o flamur o dekë''!"▼
▲Në nëntor të vitit 1912, si delegat i Durrësit, mori pjesë në kuvendin e Vlorës dhe firmosi [[Deklarata e Pavarësisë së Shqipërisë|dokumentin e pavarësisë]] me siglën “''Kaçorri''”. Në mbledhjen e 41 delegatëve që kishin mbërritur në Vlorë, atdhetari Nikollë Kaçorri ngrihet e thotë :
Këto thirrje u bënë himn për të gjithë pjesëmarrësit. Në këtë moment mund të themi se del si figurë më lart se bashkëpunëtorët e tij dhe ka plotësisht të drejtë historiani dhe studiuesi i mirëfilltë, lurasi Sali Ajazi që e ka përcaktuar si "politikan të nxehtë", por rezultativ në momente sfide dhe kritike. "''Sot'', – përgjigjet me lot në sy plaku i nderuar Ismail Bej Vlora, – ''në mes të një gëzimi të papërshkruar shpallet pavarësia e Shqipërisë''."<ref name="K" />
U zgjodh nënkryetar i qeverisë shqiptare. Kuvendi i Vlonës, i çelun në orën 14,°° të datës 28 Nandor 1912, miratoi Shpalljen e Pavarësisë. Firmë e dytë, mbas Ismail Qemalit, ishte Imzot Nikollë Kaçorri. Valvitja e flamurit të Kastriotit atë ditë të shenjtë, siç e dëshmon një fotografi e vjetër, e paretushuar nga komunistët, u ba pikërisht nga [[Fan Noli|Imzot Noli]], Luigj Gurakuqi, Imzot Nikollë Kaçorri e [[Aqif Pashë Elbasani]]<ref name="Dg" />.
[[Ismail Qemali]] vinte pas një kohë te gjatë mërgimi dhe vinte në
== "Vrasja" e Imzot Kaçorrit ==
Tragjedia personale e Imzot Kaçorrit do të vazhdonte. Një mur heshtjeje, i plumbtë, u vendos përreth tij. Deri më 1962, që përkonte me 50-vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë,
▲Tragjedia personale e Imzot Kaçorrit do të vazhdonte. Një mur heshtjeje, i plumbtë, u vendos përreth tij. Deri më 1962, që përkonte me 50-vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë, emni i tij u harrue plotësisht. Në atë përvjetor u përmend për herë të parë qysh prej vitit 1944. E si shpërblim e fyen deri në palc: Për veprimtarinë e tij atdhetare ndër ma të shquemet e dekoruen me urdhënin fyes "''Për veprimtari patriotike e klasit të dytë''"! Në përmendoren e Pavarësisë nuk u paraqit truporja e tij. Në asnjë vepër arti, aq të shumta për Pavarësinë, nuk u pikturue fytyra e tij. Në faksimalin e Aktit të Pavarësisë u arrijtë deri atje sa iu hoq firma. Në filmin “Nandori i dytë”, kushtue Shpalljes së Pavarësisë, del vetëm një herë, po jo në ballkonin ku u valëvit Flamuri i shejtë. Në Fjalorin Enciklopedik Shqiptar, faqe 440, Imzot Nikollë Kaçorrit i kushtohen vetëm 27 gjysma rreshtash, prej të cilëve katër rreshta për një shpifje bajate ndaj Klerit Katolik. Vetë zani “Shpallja e Pavarësisë” (faqe 1031) ka vetëm 17 rreshta të një kolone.<ref name="DN" />
[[Figura:Busti i Nikoll Kacorrit.jpg|thumb|150px|left|Busti i Nikoll Kaçorrit]]
== Çështja e
Në mesjanarin e vitit 2011, pas plot 94 vjetësh, u gjetën eshtrat e patriotit e klerikut Dom Nikollë Kaçorri. Ai që kërkoi për identifikimin e varrezës së Imzot Kaçorrit ishte kleriku Dom Izak Doda, i cili punoi për komunitetin shqiptar, në Wien. Ky identifikoi vendin dhe filloi përpjekjet e para për nxjerrjen e eshtnave. Përpjekja e dytë ishte e Dom Pren Kolës me Edmond Kaçorrin, por që nuk pat sukses, (sipas korrespondencës së Edmond Kaçorrit me ambasadën austriake në Tiranë) ishte e pamundur për shkaqe teknike. Mësohet se përpjekjet e priftit kosovar në Vjenë nuk qenë të lehta. Atij ju desh të kërkojë me ngulm për tre vjet radhazi ndër dokumentet e Bashkisë së kryeqytetit austriak, së bashku me të afërmit e tij. Sipas Imzot Damian Kurtit, Dom Nikollë Kaçorri nuk i përket vetëm famullisë katolike "Shën Luçia" të Durrësit. Për këtë arsye është vënë në dijeni ambasada e Republikës së Shqipërisë në Austri. Është parashikuar që më 1 shkurt, në përputhje me procedurat zyrtare të shtetit austriak, eshtrat e identifikuara të Dom Nikollë Kaçorrit të nxirren nga toka ku u preh para 94 vitesh. "Në famullinë e Durrësit do të celebrohet mesha e parë për shpirtin e Dom Nikollë Kaçorrit, këtu në kishën ku shërbeu për gati 24 vjet si famullitar e më pas edhe si zëvendësarqipeshkv",- shton Imzot Kurti.<ref>[http://www.balkanweb.com/gazetav5/artikull.php?id=92660 Eshtrat e Dom Kaçorrit do të sillen në Shqipëri], nga [[Gazeta Shqiptare]]</ref> Falë ndihmës nga instituti Kulturevereinigung ne Wien me drejtues Bernhard Stillfried i cili mbështeti Pjetër Logorecin, u mundësua riatdhesimi. Ambasadori shqiptar në Wien, Willi Minarolli, firmosi kërkesën proceduriale për pranimin e eshtnave në atdhe. Për studiuesit e Kaçorrit, dosja me dokumenta (foto, film, të gjitha shkresat, e-mailet) e riatdhesimit të eshtnave, gjindet ne bibliotekën françeskane në Shkodër.
== Burimet ==
<references />
|