Fizika bërthamore: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
No edit summary
Rreshti 11:
|year=2006
|isbn=0-470-01999-9
}}</ref> Zbulimi i elektronit nga J. J. Thomson<ref>J.J. Thomson (1897) 'The Electrician'' 39, 104</ref> një vit më vonë ishte një shenjë se atomi ka strukturë të brendshme.
}}</ref> while investigating [[phosphorescence]] in [[uranium]] salts.<ref>{{cite journal
|author=Henri Becquerel
|title =Sur les radiations émises par phosphorescence
|journal=Comptes Rendus
|volume = 122
|pages = 420–421
|year=1896
|url=http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k30780/f422.chemindefer
}}</ref> Zbulimi i elektronit nga J. J. Thomson<ref>J.J. Thomson (1897) 'The Electrician'' 39, 104</ref> një vit më vonë ishte një shenjë se atomi ka strukturë të brendshme.
 
Në vitin pasues, radioaktiviteti u hulumtua intensivisht, kryesisht nga Pierre dhe Maria Kiri dhe nga Ernest Rutherfordi me bashkëpunëtorë. Në fund të shekullit, fizikantët zbuluan tri tipi të rrezatimit nga atomi që u quajtën alfa, beta dhe gama. Eksperimentet nga Otto Han në vitin 1911 dhe nga James Chadwik në vitin 1914 zni;iam se shkatërrimi i spektrit beta ishte më i vazhdueshëm sesa diskret. Kjo do të thotë se elektronet nxirreshin nga atomi me një rang të vazhdueshëm të energjisë, më tepër se sasia diskrete e energjisë që vëzhgohej në shkatërrimet alfa dhe gama. Ky ishte një problem për fizikën bërthamore të asaj kohe, sepse dukej sikur ndikonte në energjinë që nuk konservohej në këeto shkatërrime.