Teorema e Plansherelit: Dallime mes rishikimesh

Në [[matematika|matematikë]], '''teorema e Plansherelit''' është një rezultat në [[Analiza harmonike|analizën harmonike]], e provuar për herë të parë nga [[Michel Plancherel]]<ref>Plancherel, Michel (1910) "Contribution à l'étude de la représentation d'une fonction arbitraire par les intégrales définies", ''Rendiconti del Circolo Matematico di Palermo'', vol. 30, pages 298-335</ref>. Në formën e saj më të thjeshte ajo pohon se neqoftese një funksion ''f'' është njëherësh në një [[hapësira Lp|''L''¹('''R''')]] dhe [[hapësira Lp|''L''²('''R''')]], atëherë [[transformimi i Furierit]] i saj është në ''L''²('''R''') ; për më tepër transformimi i Furierit në këtë rasdt është izometrik. Kjo implikon se mapimi është i kufizuar tek ''L''¹('''R''') &cap;∩''L''²('''R''') ka një zgjerim unik tek një mapim izometrik linear ''L''²('''R''') &rarr;→''L''²('''R'''). Kjo izometri është një relacion [[operator unitar|unitar]].

[[KategoriKategoria:Analizë matematike]]