Kritika ndaj Muhamedit: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
rregullim i sintaksës
rregullim i sintaksës
Rreshti 31:
 
=== Jerry Falwell dhe bashkëkohësit ===
Në shekullin e 20 jo dijetarët ndonjëherë kane pikëpamje shume më shumë kritike. Në vitin 2002 kreu i kishës Ungjillore Kristiane [[Jerry Falwell]] e ka quajtur Muhammedin "një [[terrorist]]," edhe pse ai më vonë kërkoi falje për këtë koment, duke thënë se ai kishte bërë një gabim kur i përgjigjej një "pyetje të ngarkuar dhe te diskutueshëm ."<ref> ((cite news | title = Falwell vjen keq Për Bashing Muhammed | Date = 2002/10/14 | botuesit = CBS News | url = http://www.cbsnews.com/stories/2002/10/11/60minutes/main525316.shtml))</ref> Kritikuesit bashkëkohore kanë kritikuar Muhamedin për predikimin e besimeve që janë të papajtueshme me demokracinë, shkrimtarja holandeze feministe [[Ayaan Hirsi Ali]] e ka quajtur atë një tiran<ref>[http:// Dorëzimi 'kërdi www.cbsnews.com/stories/2005/03/11/60minutes/main679609.shtml Dhe'] - CBSnews.com</ref> dhe një "njeri i zvetënuar".<ref>[http://www.spiegel.de/international/spiegel/0,1518,399263,00.html ''Der Speigel'' Intervistë me Ayaan Hirsi Ali, "Gjithkush ka frikë të kritikojë Islamin]</ref> Historiani amerikan [[Daniel Tubo]]e shikon Muhamed si një politikan, duke deklaruar se "për shkak se Muhamedi krijoi një bashkësi të re,nje fe "raison d'être" e te ciles ishte për të plotësuar nevojat politike të pasuesit të tij."<ref>((cite book | e fundit = tubo | para = Danieli | title = Në rrugën e Zotit: Islami dhe Politike Fuqia | viti = 2002 | botuesit = Transaction Publishers | ISBN 0-7658-0981-8 = | page = 43))</ref>
 
=== Leksioni Regensberg ===
Rreshti 45:
 
=== [[Aisha]] ===
Nga shekulli i 20 e me vone, një pikë e përbashkët e diskutueshme ka qenë martesa e Muhamedit me [[Aisha]], i cili ishte e gjashtë apo e shtatë në kohën e martesës së saj,<ref>[[Denise Spellberg|D. A. Spellberg]],''Politikë, gjinore, dhe e kaluara islame: Trashëgimia e Aishe bint Ebi Bekr'', [[Columbia University Press]], 1994, f. 40</ref> dhe e nënta kur martesa qe perfunduar.<ref Name="Watt"/> name="Spellberg"/> <ref>Karen Armstrong, Muhamedi'': A Biography of profet'', Harper San Francisco, 1992, f. 157.</ref><ref>Barlas (2002), p.125-126</ref> ((Buhariu <ref>| 5 | 58 | 234)), ((Buhariu-USC | 5 | 58 | 236) ), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 64)), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 65)), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 88)), ((mysliman | 8 | 3.309)), ((myslimano-USC | 8 | 3310)), ((myslimano-USC | 8 | 3311)), ((Abudawud | 41 | 4915)), ((Abudawud-USC | 41 | 4917))</ref> <ref>Tabari, Volume 9, Faqe 131; Tabari, Volume 7, Faqe 7</ref> Historiani amerikan [[Denise Spellberg]] thotë se "këto referenca specifike për moshën e nuses kane përforcuar para Aishja statusin dhe, pa dyshim, virgjërinë e saj. "</ref>
 
Mosha e Aisha është e përmendur nga disa kritikë, të cilët kanë denoncuar Muhamedin për [[marrëdhënie seksuale]] me të.Pastori amerikan [[Baptistet|Baptist]] [[Jerry Vines]] e quajti atë një demon "pedofil te pushtuar ".<ref>((cite news | e fundit = Cooperman | para = Alan | title = Anti-Myslimane Vërejtje Llokoçis Tempest | Date = 2002/06/20 | botuesit = Washington Post | url = http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A14499-2002Jun19?language=printer))</ref> Colin Turner, profesor i [[gjuhës persishte]] dhe [[historia islame|historise Islame]], thekson se martesa e Muhammedit, në kontekstin e saj historik, nuk do të kishte qenë konsideruar te paktën e pahijshme. Martesat te tilla midis një burri të moshuar dhe një vajzë te re ishin të zakonshme midis [[beduineve]]. Turner më tej shkruan se arabët në shekullin e 7 ishin te prirur për të arritur moshën e rritur në një moshë më parë, dhe beson se marrëdhënie seksuale nuk ishte nisur deri sa Aisha në adoleshencë e hershme.<ref>C. (Colin) Turner,''Islamit: Bazat'', Routledge Press, p.34-35</ref>
Rreshti 64:
Muhammedi është kritikuar shpesh në Perëndim për trajtimin e tij e fiseve çifute të Medinës. [[Maroku|Marokeni]] Abdelhamid Assassi autor shkruan : "Së pari, Muhammedi përdori lutjen në drejtim të Jerusalemit, me qëllim që të kërkojë simpatinë dhe mbështetjen e hebrenjve në Gadishullin, që kishte peshë te madhe ekonomike dhe sociale ne ate kohe. Pastaj ai e drejtoi lutjen nga çifutët tregetare dhe tek fiset e paganëve, në mënyrë që të mblidhte fiset arabe për predikimin e tij. Për këtë arsye ai më vonë morri hakmarrje mbi hebrenjtë duke i përzënë ata, urdheruar therjen e tyre, plaçkitjen e tyre, dhe duke marrë si bashkëshorte gratë e tyre."<ref>[http://memri.org/bin/articles.cgi?Page=archives&Area = SD & ID = SP167607 Perkthyer] nga [[MEMRI ]].</ref> [[Fazlur Rahman]] kundërshton atë që ai e sheh si ekzagjerim te rolit të hebrenjve ne Medina për zhvillimin e Islamit. Ai pohon se ndryshimi origjinal ne drejtim të lutjes nga Qabeja në Jerusalem me siguri nuk mndej të ndodhë në ardhjen e Muhammedit në Medinë në mënyrë që të mund të interpretohet si një përpjekje për të tërhequr hebrenjte. Rrahman argumenton se ndryshimi më i mundshëm ka ndodhur kur myslimanët, si rezultat i persekutimit, nuk u lejuan të shkojnë në [[Taraweeh]] për adhurim : arsye treguar në Kuran ishte për të theksuar dallimin në mes myslimanëve dhe idhujtarët. Nëse ideja ishte për të mbajtur Jerusalemin si Kibla përgjithmonë, Rrahman thotë Jerusalemi mund të ketë qenë distancuar nga pohimet fetare çifute (të ngjashme me atë që Kur'ani e bëri në lidhje me figurat fetare si Musai dhe Ibrahimi).<ref>Fazlur Rahman (1966), Islam, fq 20</ref>
 
Muhammedi është kritikuar edhe për vdekjen e njerëzve të [[Benu Qurayza]], një fis çifut i Medinës. Fisi u akuzua se ishte angazhuar në marrëveshjeve të ndryshme [[tradhtia|tradhetuese]] me armiqtë rreth në Medine [[Beteja e Hendekut]] në 627.<ref>Buhariu ((Buhariu-USC | 5 | 59 | 362))</ref> <ref>Daniel W. Brown,''Një Hyrje ri në Islam'', f. 81, 2003, Blackwell Publishers, ISBN 0-631-21604-9</ref> [[Ibn Ishaq]] shkruan se Muhamedi miratoi prerjen e kokës te disa 600-900 individëve, të cilët u dorëzuan pa kushte pas një rrethimi që zgjati disa javë. <Ref = Emri IbnIshaq> Ibn Ishak, A. Guillaume (translator),''''Jeta e Muhammedit, f. 464, 2002, Oxford University Press, ISBN 0-19-636033-1</ref> (Po ashtu shih Buhari ((Buhariu-USC | 5 | 59 | 362))) ([[Yusuf Ali]] vë në dukje se' Kurani ' diskuton këtë betejë në vargjet ((Kur'an-USC-varg | 33 | 10 | 27 }}).<ref> Jusuf Ali, "Kuptimi i Kuranit të Shenjtë", (Edicioni i 11-të), f. 1059, Amana Publications, 1989, ISBN 0-915957-76-0</ref> gra dhe fëmijë u shiten në skllavëri. Sipas [[Norman Stillman]], incidenti nuk mund të gjykohet nga standardet e sotme morale. Duke cituar LiP. 20:13-14 si një shembull, Stillman shton se masakra e meshkujve të rritur dhe nënshtrim të femrave dhe fëmijëve, edhe pse e hidhur, ishte praktikë e zakonshme në të gjithë botën e lashtë.<ref>Stillman (1974), p.16</ref> Sipas Rudi Paret, opinioni publik i kundërt ishte një pikë shqetësuese më shumë për Muhamedin kur ai kishte disa moskuptime me pasonjesit e tij gjatë një rrethimi pas këtij incidenti.<ref>Cituar në Stillman (1974), p.16</ref> Esposito gjithashtu argumenton se në kohën e Muhamedit tradhtarët u ekzekutuan duke pretenduar situata të ngjashme në Bibël.<ref>[[BBC Radio 4]], Përtej Besimit, 2 tetor 2006,''Islami dhe shpata''</ref> Esposito thotë se motivimi Muhamedi ishte politik më tepër se racor apo teologjik, ai ishte duke u përpjekur për të vendosur dominimin dhe sundimin mysliman në Arabi</ref>
 
Një disa dijetarëve myslimanë, të tilla si [[Walid Najib Arafatit|W. Bush N. Arafatit]] dhe [[Barakat Ahmed]], kanë kundërshtuar historine e incidentit. <ref Name="Meri1">Meri, f. 754.</ref> Ahmedi, arsyeton se vetëm krerët e fiseve u vranë.<ref>Nemoy, Leon. ''Muhamedi " Barakat Ahmedi dhe hebrenjtë"''. Review çifut tremujor, Nju Ser., Vol. 72, nr 4. (Prill, 1982), pp. 325. Nemoy është ndihmuese ''Ahmed së Muhamedit dhe hebrenjve .</ref> Arafatit argumentuar se [[Ibn Ishaq]] kishte mbledhur informacione nga pasardhësit e Judenjve Qurayza, i cili prodhoi fakte të prodhuara per hollësitë e incidentit.<ref>[[Walid Najib Arafatit|Valid N. Arafatit]] (1976), JRAS, f. 100-107.</ref> <ref>[[Barakat Ahmed]],''Muhamedi dhe hebrenjtë: Një ri-ekzaminim'', vlerëson se vetëm krerët e Qurayza u vranë.</ref> [[William Montgomeri Watt|Watt]] tregon se argumentet e Arafatit "nuk jane krejtësisht bindëse." <ref>Watt,''[[Encyclopaedia of Islam ]]'', "Kurayza, Benu".</ref>
Ajo cka eshte e qarte qe se Muhammedi qe vetem nje sundues me motivacione politike per bashkimin e fiseve arabe. Fiset cifute ishin nje pengese ne realizimin e planit te tij per formimin e nje perandorie te dominuar nga arabet.
 
Rreshti 106:
Në fund të shekullit të 20
 
Sipas të [[Uilliam Montgomeri Watt|Watt]] dhe Richard Bell, shkrimtarët te kohëve të fundit, kanë kundërshtuar në përgjithësi idenë se Muhamedi ka mashtruar me qëllim pasuesit e tij, duke argumentuar se Muhamedi "është absolutisht i sinqertë dhe ka vepruar me besim të plotë të mirë".<ref>Watt, Bell (1995) p. 18</ref> Historianë modern laike në përgjithësi nuk bien dakort për të adresuar çështjen nëse mesazhet e raportuara te Muhamedit që ishin shpallur atij nga "ndjenja hyjnore, ndjenja kolektive në funksionimin e tij, ose nga ndonjë burim hyjnor", por ata e pranojnë se materiali ardhur nga "përtej [[Ndërgjegjja|mendjes se vetëdijshëm]]."<ref> Historia e Islamit Kembrixh (1970), Cambridge University Press, p.30</ref> Watt thotë se nuk ka sinqeritet , cka do të thotë drejtpërdrejt korrektësi: Në kushte bashkëkohore , Muhamedi mund të ketë gabuar për zbulesën hyjnore te tij pa ndjenja.<ref>Watt, Muhamedi Profeti dhe Statesman, p.17</ref> [[Uilliam Montgomeri Watt]] thote:
 
((cquote |