[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
v përmirësime teknike, replaced: , në p → .
v U kthyen ndryshimet e AIbot (diskutimet) në versionin e fundit nga AXRL.
Rreshti 4:
Emri 'Allah' përdoret në fenë islame për të cilësuar zotin, i cili konceptohet si unik dhe absolut duke qenë kështu ''de facto'' një emër i përveçëm, megjithëse ka shumë mundësi që të jetë zhvilluar nga një emër i përgjithshëm si pasojë e elipsës (''bashkimit'') së rrokjeve të nyjes ''al'' (arabisht ال ) dhe ''ilāh'' (arabisht إله = zot, perëndi) duke i dhënë kësaj trajtën e shquar, pra „''zoti''“.
 
Sidomos në vendet perëndimore, fjala ''allah'' konceptohet pothuaj vetëm si emërtim për zotin në botëkuptimin e [[feja Islame|fesë islame]]. Por kjo fjalë përdoret edhe nga [[çifutët]] dhe [[Arabët e krishterë|të krishterët]] arabofolës në fetë e tyre për të përcaktuar zotin dhe përdoret edhe në [[Bibla|biblën]] në arabisht.
 
== Prejardhja e fjalës ==
Rreshti 35:
: — (59:22-24)
 
Për të kuptuar unicitetin (''të qënit një'') e allahut në kontekstin islamik duhet pasur parasysh termi i ''[[Teuhidi|tauhīd-it]]''. Shqyrtimi i kuptimit të allahut sipas konceptimit islamik është i pamundur pa ''tauhīd''-in.
 
== Allahu si term fetar kristian ==
Rreshti 43:
== Receptimi në kristianizëm ==
 
Për [[krishterimi|kristianizmin]] ngrihet pyetja nëse (sidomos në lidhje me [[Dilogu kristiano-mysliman|dialogun ndërfetar]]) allahu dhe zoti i biblës janë identikë. [[Kisha Katolike|Kisha katolike]] për shembull shpalli më 28 tetor 1965 në kuadër të [[Koncili i dytë i Vatikanit|vatikanum-it të dytë]] shkrimin ''[[Nostra Aetate]]'' të detyrueshëm për të gjithë katolikët.jesën, në pjesën e tretë të të cilit që u shtua më vonë pas protestave arabe ndaj orientimit të kësaj shpallje vetëm ndaj [[judaizëm|judaizmit]], thuhet:
 
: ''Me respekt i sheh kisha edhe myslimanët që adhurojnë zotin e vetëm, të gjallë dhe vetëekzistues, të mëshirëshëm dhe të plotfuqishëm, krijuesin e qiellit dhe të tokës që ka folur me njerëzit. Ata përpiqen t'i nënshtrohen me gjithë shpirt edhe gjykimeve të fshehura të tij, ashtu siç i është nënshtruar Abrahami zotit, të cilit i referohet besimi islamik. Jezusin, të cilin ata nuk e njohin si zot por e respektojnë veç si profet, duke nderuar edhe nënën e tij virgjëreshë Marian, së cilës herë pas here i bëjnë thirrje në përshpirtni. Gjithashtu ata presin ditën e gjyqit të mbramë, ku zoti do të zgjojë të gjithë njerëzit duke i shpaguar. Prandaj ata e vlerësojnë jetën e moralshme dhe e nderojnë zotin veçanërisht me anë të lutjes, lëmoshave dhe agjërimit.''<ref>[[Selia e shenjtë]]: [http://www.vatican.va/archive/hist_councils/ii_vatican_council/documents/vat-ii_decl_19651028_nostra-aetate_ge.html.] ''(Deklarata Nostra Aetate në lidhje me marrëdhëniet e kishës me fetë jo të krishtera)'', 28 tetor 1965</ref>
Rreshti 63:
== Literaturë ==
* The Encyclopaedia of Islam. ''(Enciklopedia e fesë islame)''. New Edition. Brill, Leiden. Vol. 1, f. 406 (Allāh). Në lidhje me [[Etimologjia|etimologjinë]] e fjalës allah dhe ilāh shih vol. 3, f. 1120 (Ilāh).
 
 
 
== Shih edhe ==