Kimia organike: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
Rreshti 10:
Kimia organike si shkencë më vete është themeluar vonë, në gjysmën e parë të shek. XIX.
 
Kimistët para dyqind vjetësh substancat kimike i ndanin në dy grupe: në substanca inorganike që fitoheshin nga bota jo e gjallë dhe organike që fitoheshin nga bota e gjallë. Kimisti suedez Bercelius për herë të parë në vitin 1806 e përmendi termin kimi organike. Sipas tij Komponimet organike përbëhen nga po ato elemente , që përbëjnë Komponimet inogranike, mirëpo Komponimet organike përfitohen vetëm nga organizmat e gjallë. Kjo u quajt ndryshe "teoria vitaliste" (vis-vitalis. Por këtyre mendimeve u dha fund shkenctari gjerman Friedrich Wöhler ku thot qe ai mund ta fitoi uren nga cianati i amoniumit(NH4OCN (aq) -nxehje-> CO(NH2)2(aq)). Tani numri i konponimeve organike të sintetizuara është shume më i madh (mbi 2019 milion sosh). Viti 1829 merret si bazë e fillimit të kimisë organike si shkencë. Termi kimi organike përdoret sot e atë ditë dhe ka të bëjë jo vetëm me komponimet organike por edhe me ato konponime inorganike që mund të kthehen në organike me sintetizim në laborator.
Fredrik Voler ne vitin 1828 eshte kimisti i pare qe formon komponimin e par organik . NH2 (CO-NH2)
Lidhja kimike eshte gjithmon lidhje polare.