Paionët ishin një grup fisesh [[ilirët|ilire]] që banonin në luginën e sipërme të [[Aksiosi]]t ([[Vardari]]) dhe degëve të tij, duke u shtrirë në Lindje deri te lugina e [[SrymoniStrymoni|Srymonit]]t ([[StrumaStromae|Strimon]]) në kufi me fise [[Trakët|trake]] në Perëndim në kufi me [[dardanët]], [[penestët]] dhe [[dasaretët]] e Ilirisë. Përmenden për të parën herë nga [[Homeri]] si aleatë të [[Troja|trojanëve]] kundër [[akejtë|akejve]]. Në fillim të shek. V p.e.r. u pushtuan nga [[persët]] dhe dy fise të tyre me urdhër të [[Dari]]t u shërngulën në [[Azia|Azi]]. Në gjysmën e parë të shek. IV [[paionët]] kishin krijuar mbretërinë e tyre , një ndër sundimtarët e të cilit ishte [[Agisi]]. Që nga kjo periudhë historia e paionëve është e lidhur me përpjekjet e vazhdueshme të shtetit [[maqedonia (kthjellim)|maqedon]] për t'i nënshtruar. Kjo u arrit gjatë sundimit të [[Filipi II|Filipit II]] dhe sidomos të [[Leka i Madh|Aleksandrit të Madh]]. Megjithatë duke njohur qeverisjen e Maqedonisë, paionët vazhdonin të sundoheshin formalisht nga mbretëria e tyre. Vetëm pas nënshtrimit të plotë nga ana e [[Lismaku]]t nuk bëhet më fjalë për mbretër paionë. Pas[[Pushtimi romak i Ilirisë|pushtimit romak]] [[Paionia]] u nda midis krahinave II dhe III, nga të katër provincat autonome të Maqedonisë të krijuar nga pushtuesit. Me riorganizimin administartiv të perandorisë e në kohën e [[Diokleciani]]t, [[Paionia]] së bashku me [[Pelagonia|Pelagoninë]] formonin një krahinë të veçantë të quajtur [[Maqedonia II]] ose [[Salutaris]].
Demosteni thoshte për ta se "nuk janë mësuar të binden".
