Balsha II: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
No edit summary Etiketat: Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari |
përmirësime teknike, zëvendësova: Shtator → shtator (2) duke përdorur AWB |
||
Rreshti 11:
| nëna =
| data_lindjes =
| data_vdekjes = [[
| vendi_vdekjes = [[Myzeqeja]]
| vendi_varrimit =
}}
'''Balsha II''' † [[
Që nga viti [[1362]] ai vendosi së bashku me vëllezërit e tij dhe Strazimir Gjura(d)( i njohur edhe si Stracimir Đurađ) (të dt George) lidhur me një territor të madh në Histori e [[Mali i Zi|Zetës]] dhe Shqipërinë e veriut. Pas vdekjes së vëllait të tij, ai u [[1379]] sundimtar i vetëm i pronës familjes, ai u burgos nga nipi i tij [[Gjergj Balsha II]], i cili ishte në të vërtetë bashkë-trashëgimtar. Zeta (sot në pjesën [[Mal i Zi]]), ai vuri poshtë një rebelim të fisnikëve të ndryshme. Fisnikëri [[Muzaka]] dhe [[Dukagjinit]] në [[Shqipëria|Shqipëri]] ai bëri ata vasalë të tij. Balshaa II udhëhequr që nga viti [[1382]] ishte në gjendje për të marrë lufta kundër vëllait të tij [[Karl Topia|Karl Thopia]], [[1385]], qyteti port i madh [[Durrësi|Durres]]. Dukej sikur ai mund të sjellë veten e tij [[për zotërit vetëm e një principata]]s, të cilat varionin nga Mali i Zi deri pas [[Himares]] në jug e moderne [[Shqipëria]]s. Në betejën e Savra në [[Vjoses]] Karl Thopia ishte në gjendje për të fituar ana e sipërme me ndihmën turke. Balsha II humbi jetën e tij. Kominia e veja e tij vetëm mund të sundojë mbi [[Vlora|Vlorë]] dhe Himarës thonë se në jug, ndërsa Zeta dhe rajonit dhe qyteti [[Shkodrës ra]] e shpëtoi nga robëria Đurađ II.
Rreshti 22:
==Historia==
'''Balsha II''' konsiderohet si figura më e shquar midis sundimtareve Balshaj të Principatës së Shkodrës, e cila nën sundimin e tij arriti kulmin e fuqisë. U cilësua zot i tërë Arbërisë. Krerët e Principatës së Shkodrës objektonin sundimin ne mbarë Shqipërinë. Por zgjerimi dhe forcimi i Principatës se Durrësit, i pengonte bujaret balshiote.
Kështu, ndermjet dy feudaleve me te mëdhenj te asaj periudhe (Karl Topise e Balshes II), te vetmit qe mbanin titullin "princ", lindi një konflikt i nxitur kryesisht nga jashtë (nga Venediku e Papa). Në betejën e pare te dy ushtrive princërore me 1382 Balsha II tregoi aftësi me te mira ushtarake dhe paraqiti një ushtri, qe e bene te pamundur qëndresën e mëtejshme te K. Topise. Qyteti-port i Durrësit u përfshi nën juridiksionin e Principatës se Shkodrës. Ne këtë mënyrë, pasi e kishte shtrire qe më parë sundimin si me anë te lidhjes familjare dhe me aleanca te vogla ne trevat juglindore (Vlore, Kaninë, Himarë, Berat, Ohër, Kostur), marrja e Durrësit i siguroi kompaktësinë territoriale e strategjike.
Rreshti 30:
Osmanlinjtë, te ardhur nga Azia Qendrore, përfituan nga kalbëzimi i Perandorisë Bizantine e i anarkisë feudale ne Evrope. Ata u përhapen ne gadishull pa gjetur pengesë serioze, madje te ftuar nga feudalet ballkanike. Vetëm Balsha II i Shqipërisë nuk u pajtua me pushtuesin e ri, qe po trokiste edhe ne sovranitetin e shtetit te tij. Trupat osmane rrëmbyen Maqedoninë, morën Manastirin, iu afruan Ohrit e Kosturit (1382), duke kërcënuar principatën dhe zotërimet shtetërore te Shkodrës. Garnizonet e Balshes II rezistonin,por bujaret e tjerë shqiptare nuk e ndihmuan. Përkundrazi, u percane me tej ndaj pushtuesve te rinj, duke lehtësuar penetrimin me ne thellësi,ne Shqipërinë e Mesme.
Ndërkohë,edhe nga ana tjetër, serbi Lazar e sulmoi Balshen nga prapa dhe, duke shfrytëzuar goditjet turke, rrëmbeu shpejt Prizrenin, Pejën e vise te tjera te Kosovës. Vështruar ne një kënd te gjerë rajonal-strategjik, Balsha II ishte një mendimtar e udhëheqës ushtarak me vizion te qartë.
Pra, ndërsa sulmohej nga Lindja prej turqve dhe pabesohej nga Veriu (prej serbeve), ai si strateg shtiu ne dorë Durresin, duke siguruar principatën e e tij prej zbarkimeve nga Perëndimi. Turqit, gjithsesi, përparonin, duke i dhënë shpresa kundërshtareve te Balshes II. Sulltani urdhëroi një ekspedite te posaçme për nënshtrimin e Shqipërisë, asgjësimin e ushtrive te Balshes. Kronisti turk Idris bitlisi shkruante : "Kjo fushate kërkonte forca te mëdha, pasi terreni shqiptar ishte i vështirë për t'u depërtuar, qendrat e banuara ndodheshin ne thellësi te vendit, kalate qenë te fortifikuara... dhe banoret ishin te gjithë trima".
| |||