David Ben-Gurion: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
Marbott (diskuto | kontribute) v rregullim i sintaksës |
përmirësime teknike, zëvendësova: Janar → janar, Shkurt → shkurt, Maj → maj (2), Qershor → qershor, Korrik → korrik, Tetor → tetor (2), Nëntor → nëntor (2), Dhjetor → dhjetor duke përdorur AWB |
||
Rreshti 41:
}}
'''David Ben-Gurion''' (lindur si '''David Grün''' më [[16
== Jeta e hershme ==
Rreshti 50:
Ben-Gurion u rrit nga një [[Zionist]] entuziast. Si student në [[Universitetin e Varshavës]], ai u bashkua me lëvizjen Zioniste-Marksiste Poale në vitin 1904. Ai u arrestua dy herë gjatë [[Revolucionit Rus]] të vitit 1905. Ai emigroi në [[Palestinën]] otomane në vitin 1906, ku u shokua nga krimet dhe anti-semitizmi i [[Europës Lindore]], dhe u bë një nga drejtuesit kryesorë të Zionistëve Poale bashkë me [[Yitzhak Ben-Zvi]].
Në Palestinë, fillimisht punoi në bujqësi, duke mbledhur portokallë. Më 1909 ai u bë vullnetar me [[HaShomer]], një fuqi vullnetarësh që ndihmonte në mbikqyrjen e komuniteteve bujqësore të izoluara izraelite. Më 7
Në vitin 1912, ai u shpërngul në Konstantinopojë (tani Stamboll), atëherë kryeqytet i Perandorisë Otomane, për të studiuar juridikun në Universitetin e Stambollit bashkë me Ben-Zvi dhe adoptoi emrin hebre Ben-Gurion, prej historianit mesjetar Yosef ben Gurion. Ai punoi gjithashtu edhe si një gazetar. Në vitin 1915, Ben-Gurion dhe Ben-Zvi u dëbuan nga Palestina, që prapë ishte nën sundimin otoman, për shkak të aktivitetit të tyre politik.
Kur u vendos në Nju Jork Siti më 1915, ai takoi Paula Munweis. Ata u martuan më 1917, dhe patën tre fëmijë. Ai iu bashkua ushtrisë britanike në vitin 1918 si pjesë e Batalionit të Legjionit Hebre (pas Deklaratës së Balforit në
== Në krye të Zionistëve ==
Rreshti 92:
== Themelimi i Izraelit ==
Më 14
== Kryeministër i Izraelit ==
[[Skeda:Ben Gurion 1957.jpg|parapamje|right|250px|David Ben-Gurion duke folur në Knesset, 1957]][[Skeda:Grave of David Ben Gurion and Paula Munweis in Sde Boker.jpg|parapamje|Varret e Paula dhe David Ben Gurion, Midreshet Ben-Gurion|250px]]
Pasi kryesoi Izraelin në Luftën Arabo-Izraelite të vitit 1948, Ben-Gurion u zgjodh Kryeministër i Izraelit kur partia Mapai (e Punës) fitoi numrin më të madh të vendeve në zgjedhjet e para kobëtare, të mbajtura më 14
Ben-Gurion pati një rol të madh në operacionet ushtarake që çuan në masakrën e Qibyas në
Ben-Gurion u kthye në zyrë më 1955 duke marrë postin e Ministrit të Mbrojtjes dhe së shpejti u rizgjodh kryeministër. Kur Ben-Gurion u kthye në qeveri, forcat e Izraelit reaguan më agresivisht ndaj sulmeve guerile të palestinezëve nga Gaza—që ishte akoma nën sundimin egjiptian. Cikli rritës i dhunës bëri që Presidenti i Egjiptit Gamal Abdel Nasser të ndërtonte ushtrinë e tij me ndihmën e sovjetikëve. Izraelitët reaguan duke armatosur veten me ndihmën e francezëve. Nasser bllokoi kalimin e anijeve izraelite përmes Detit të Kuq dhe Kanalit të Suezit. Në
Ben-Gurion u tërhoq si kryeministër për atë që ai e përshkroi si arsye personale në 1963 dhe zgjodhi Levi Eshkol si pasuesin e tij. Një vit më vonë u zhvillua një rivalitet midis të dyve në lidhje me Çështjen e Lavonit. Ben-Gurion u largua nga partia në
Në 1968, kur Rafi u shkri me Mapai për të formuar Alignment (Lidhjen), Ben-Gurion refuzoi të bashkohet me partinë e tij të vjetër. Ai mbështeti reformat elektorale në të cilat një sistem i bazuar elektoral zëvendësonte atë që ai e shihte si një metodë kaotike të përfaqësimit proporcional. Ai formoi një tjetër parti të re, Listën Kombëtare, që fitoi katër vende në zgjedhjet e vitit 1969. Ben-Gurion u tërhoq nga politika në 1970 dhe i shpenzoi vitet e fundit duke jetuar në një shtëpi modeste në kibuc.
|