[redaktim i pashqyrtuar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
No edit summary
U kthye versioni 1790075 i bërë nga 79.106.126.208 (diskutimet): rv
Rreshti 1:
'''Agamemnoni''' ({{lang-el|Ἀγαμέμνων}}, {{lang-la|Agamemnon}}) - mbreti mikenas dhe kryekomandanti i ushtrive të njësuara akease në luftën trojanë, i biri i mbretit Atre dhe i gruas së tij, Aeropës.<ref><ref>Tipi i Agamemnonit ishte sundimtar kryenec dhe despot.</ref></ref>
[[Skeda:MaskeAgamemnon.JPG|parapamje|250px]]
Krenar dhe i madhnueshëm, kurse në luftë trim., por Mendjemadhmendjemadh dhe vetjak, në situata të vështira. Ii pavendosur dhe xheloz në mënyrë skrupulloze në prestigjin e vet - i tillë është te Homeri, Eskili, Euripidi dhe Sofokliu. I tillë jeton deri më sot në romane dhe në teatro, i tillë me natyrën e vet na tërheq dhe na largon, kurse me fatin e vetë na mallëngjen.
 
Lindi në Mikenë ku ka sunduar babai i tij kur, pas vdekjes së mbretit Euriste, e merr fronin, i cili pas vetes nuk ka lënë trashëgimtar. Aty Agamemnoni e kaloi rininë me vëllaun, Menelaun, në atmosferën e intrigave dhe luftërave për pushtet që i zhvillonte i ati, Atreu me vëllaun e vet Tiestin. Që në rini ishte dëshmitar i lirimit të shëmtuar që e bën i ati mbi Plistenin dhe Tantalin, djemt e Tiestinit. Më vonë qe dëshmitar i vrasjes së të atit të cilin e vrau Egisti, i biri i Tiestit. Pasi që Tiesti e merr pushtetin në Mikenë, Agamemnoni me Menelaun strehohet në Spartë ku i pranon mbreti Tindare. Me rastin e parë kthehet për t'u hakmarrë për vdekjen e të atit. E vret Tiestin dhe si mbret i ligjshëm i Atreut shpallet mbret i Mikenës.
Rreshti 17:
Mirëpo, muret e larta të Trojës ushtria akease nuk i pushtoi. Për këtë arsye Agamemnoni e ngriti një kamp të fortifikuar nga i cili në mënyrë të pareshtur merrnin fushata kundër Trojës - plot dhjetë vjet, por kot.
 
Në fillim të vitit të dhjetë të luftës, në ushtrinë akease, shpërtheu pakënaqësia e cila ishte në kohë të gjatë. Ushtarët përmalloheshin për shtëpitë e tyre dhe dëshironin të kthehen, kurse udhëheqësit ushtarakë e humbën shpresën <ref></ref>se do të pasurohen dhe do të fitonin famën luftarake. Kur lodhja për shkak të luftimit të pasuksesshëm arriti në kulminacion, shpërtheu mosmarrëveshja në mes të Agamemnonit dhe Akilit, luftëtarit më të suksesshëm akeas, udhëheqësit të mirmidonëve. Shkak i grindjes ishte gruaja. Në njërën prej ekspeditave në mbretëritë fqinje Akili e mori bijën e Krizit, priftit të Apollonit, e cila me rastin e ndarjes së plaçkave i takoi Agamemnonit. Pak më vonë Krizi vjen te kampi akeas dhe e lut Agamemnonin që t'ia kthejë bijën, ndërsa ai për shpërblim do t'i japë një shpërblim të pasur. Agamemnoni këtë e refuzon. Vajza i pëlqente prandaj me ofendim dhe kërcënime e dëbon babain e saj. Krizi pastaj i drejtohet Apolonit që t'i hakmirret. Apolloni i ofenduar me një trajtim të tillë të priftit të tij, zbriti prej Olimpit dhe fillon me shigjeta nga harku i argjend të mbjellë murtajën nepër kampin akeas.
 
Kur Agamemnoni nuk ndërmori asgjë që ta qetësojë ztin e zemëruar, ndërhyri Akili: i ftoi akejët në kuvend që të këshillohen se çka duhet të bëjnë. Agamemnoni e ndien veten të ofenduar, sepse organizimin e kuvendit e konsideronte si të drejtë të vetën. Por, megjithatë erdhi, kuptohet, me hidhërim në zemër dhe me qëllim që Akilit t'ia tregojë fuqinë e vet. Falltori Kalkant tha në kuvend se zemërimi i Apollonit mund të zbutet vetëm me kthimin e vajzës së Krizit, por pa kurrfarë shpërblimi dhe duhet mos kërkuar falje. Agamemnoni në fjalët e falltorit reagoi shumë ashpër. U vërsul në Kalkantin dhe kur Akili fillon ta mbrojë, u vërsul në të dhe e fyen rëndë. Pas zënkës së ashpër në të cilën asnjëri as tjetri nuk i zgjedhnin fjalët, Agamemnoni lëshoi pe. Premtoi se për hirë të interesit të ushtrisë do të heqë dor prej vajzës së Krizit dhe si shpërblim për vete do të zgjedhë një dashnore tjetër të një udhëheqësi ushtarak. Kështu ai e zgjodhi Briseiden,dashnoren e Akilit. Akili iu nënshtrua vendimit të kryekomandantit, edhe pse nuk do të luftojë deri sa Agamemnoni dhe të gjithë akejët, të cilët nuk qenë në anën e tij ta lusin dhe mos t'i japin satisfaksionin e plotë.