Mehmet bej Konica: Dallime mes rishikimesh

Lindi në Konicë, në oxhakun e bejlerëve të njohur si Zenelbejllinjtë, i biri i Shahin beut dhe Lalia hanëm Delvinës<ref name=":0">[[Agron Alibali|Alibali A]]., ''Faik Konica më 1911-1912 Vitet e Harvardit dhe të “Vatrës”,'' [[Gazeta Shqiptare|Gazeta shqiptare]] ("Milosao", suplement). - Nr. 5142, 19 dhjetor, 2010, f. II - V.</ref>, ivëlla parii ndër[[Faik katërKonica|Faik djemtëKonicës]]<ref name=":1">Kelmendi R., ''Konica siç nuk e njohim, të dhënat të reja për prindërit, motrat e vëllezërit'', shqiptarja.com, 19 janar 2014.</ref>. Arsimimin e filloi në [[Janina|Janinë]] në gjimnazin [[Zosimea|"Zosimea"]] dhe e përfundoi në liceun "Gallatasaraj" të [[Stambolli|Stambollit]]. Studimet universitare i kreu në Shkollën e Lartë Administrative "[[Mekteb-i-Mylkie|Mylkie]]" të kryeqytetit perandorak<ref name=":2">Dervishi K., Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet, Tiranë: "55", 2012. fq. 158. ISBN 978-9943-56-22-5</ref>.

Më 1903-1908 sekretar diplomatik për shtypin në ministrinë e Punëve të Jashtme Osmane. Më 1908-1913 nënkonsull osman në [[Trieste]], [[Rijeka|Fiume]], Sulina ([[Rumania|Rumani]]), [[Narta|Artë]] e [[Korfuzi (qyteti)|Korfuz]] dhe si konsull në [[Varna]] të [[Bullgaria|Bullgarisë]]. Në janar 1913 e deri në fillimin e [[Lufta e Parë Botërore|Luftës së Parë Botërore]] vihet në shërbim të qeverisë shqiptare.

Është njëri prej parashtruesve të kërkesave të [[Qeveria e Përkohshme e Shqipërisë|Qeverisë së Vlorës]] në [[Konferenca e Ambasadorëve|Konferencën e Ambasadorëve]] në [[Londra|Londër]] më 1913. Mehmet Konica ishte një ndër të paktët dëshmitarë të tragjedisë shqiptare të kufijve. Ai e ndoqi atë nëpër disa etapa. Që nga viti 1913, deri më 1923, kur më së fundi, një delegacion ndërkombëtar i kryesuar nga një gjeneralgjenerali italian [[Enrico Tellini]], vendosi në Shqipërinë e Jugut gurët që shënonin kufijtë e shqiptaro-greke. Më 1918 është nismëtar dhe kryetar i [[Kongresi i Durrësit|Kongresit të Durrësit]]. Më 1918-1919 delegat i Punëve të Jashtme. Në dhjetor të 1920 u dërgua në Londër si përfaqësues i Shqipërisë, ndonëse jo i njohur zyrtarisht nga Britania e Madhe.

Më 1920 emërohet ministër i Punëve të Jashtme në qeverinë [[Sulejman bej Delvina|Delvina]] të dalë nga [[Kongresi i Lushnjes|Kongresi i Lushnjës]]. Po atë vit ngarkohet nga Këshilli i Ministrave të gjente një organizator të huaj për Ministrinë e Punëve të Jashtme. Në vitet 1922-25 shërbeu si ministër fuqiplotë i Shqipërisë në [[Mbretëria e Bashkuar e Britanisë së Madhe dhe Irlandës së Veriut|Britaninë e Madhe]]. Në periudhën 1925-1939 ka shërbyer si diplomat në misione të ndryshme të konferencave ballkanike, etj.

Pas pushtimit të Shqipërisë, emigroi në [[Mbretëria Jugosllave|Jugosllavi]], ku qëndroi pak kohë. Shkon më pas në Itali. Më 1943 emërohet ministër i Punëve të Jashtme, por nuk e pranoi detyrën.

Jetoi në [[Italia|Itali]], derisa vdiqndërroi jetë në Romë më 1946.këshilltar politik pranë kryetarit të shtetit shqiptar<ref name=":2" />.