[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Rreshti 46:
'''Vat Gjeloshi''' mori pjesë si shumë trima Shaljan dhe Dukagjinas, në luftën e zhvilluar në “[[Beteja e Qafës së Agrit|Betejën e qafës së Agrit]]”, me 10 deri me 24-tër Korrik të vitit 1910-të, ku [[Dukagjini]] sfidoj të pathyeshmin Shefqet Tërgut Pasha. Për të mos lejuar futjen e forcave Turke në Shalë dhe Dukagjin, Malësort organizuan një mbrojtje përfekte, prej qafës së Valbonës nga qafa e Ndërmajës e deri në Malet e Toplanës, ku nyja kryesore e mbrojtjes u bë qafa e Agrit në pjesën jugore të saj.
 
Konkretisht luftëtarët evullnetarë të Abatit, me pjesmarrjen e shumë trimave të pamposhtur si; Vat Gjeloshi (Piniqi), [[Binak Vata]] (Pushimaj), Deli Prëka (Cukeli), Kolë Nika (Macaj), Çun Ujka (Gilaj), Coc Ndou (Lokthi), Deli Nika (Prroni), Martin Kola (Metushaj), Nik Shytani (Metushaj), Sokol Ndou (Koçeku), Ram Deli (Leraj), Cel Mirashi (Troja), Bal Nika (Arra), Vuksan Prëka (Mëkshi), Kol Pepa (Kuvëndi), Mark Alia (Shullani), Shytan Vuksani (Fusha), etj, s’bashku me lutëtarët nga Pecajt[[Pecaj (Komuna Shalë)|Pecaj]], [[Nicaj-Shalë]], Lekaj, Vuksanaj dhe Pjolla ruajtën me vëndosmëri qafën e Ndërmajës. Luftëtarët e Gimajve[[Gimaj]]ve, Nënmavrqit, Breg-Lumit, Lotajt dhe Planit n’zunë pritë në qafën e Agrit ''(të ndihmuem ma vonë nga luftëtarë të tjerë nga Abati dhe Pecajt)''. Luftëtarët e Shoshit me të tjerë dolën në jug-lindje të qafës së Agrit. Luftëtarët e Thethit[[Thethi]]t ruanin qafën e Pejës dhe të Valbonës, ndërsa luftëtarët e Toplanës dhe të Dushmanit ruanin qafën e Stërziqes deri në brigjet e lumit Drin. Fronti i luftës ishte i gjërë, rreth 10-12 km.
 
Për 14-të ditë e netë me rradhë, në [[Beteja e Qafës së Agrit|Betejën e qafës së Agrit]], trimat e malësis së Dukagjinit të udhëhequr nga Strategu [[Mehmet Shpendi]] dhe [[Prël Tuli]] arritën të thyenin me turp forcat pushtuese Turke, të pajisura me armatimet ma moderne të asaj kohe. Këta luftëtarë i banë ballë rrethë 20 batalioneve këmbësorie malore dhe artilerie. Të tmerruar nga qëndresa e malësorve Dukagjinas, të [[Nikaj e Mertur]]it dhe nga “shpikësi i topit” [[Mitër Kola]], ushtria Osmane Turke e përbër prej rreth 12,000 trupave, kthehet prapa me turp.