Aksioni i Gjakovës: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Rreshti 6:
Sipas [[Kongresi i Berlinit|Kongresit të Berlinit]], Perandoria Osmane duhet t'ua dorëzonte Principatës së Malit te Zi rajonin e [[Plava|Plavës]] dhe [[Gucia|Gucisë]]. Si çdo protokoll tjetër i traktatit që konsistonte në aneksimin nga Mali i Zi i zonave të banuara me shqiptarë të Perandorisë, ai u kundërshtua me forcë nga [[Lidhja e Prizrenit]], qëllimi i të cilit ishte promovimi i vetëqeverisjes shqiptare. Ndërsa vendimet e tjera të traktatit të kundërshtuar nga Lidhja eventualisht nuk u kryen, duke reduktuar fitimet territoriale të shteteve përkatëse nënshkruese, Plava dhe Gucia u përfshinë në këtë zonë për t'iu lënë Malit të Zi. Protestat e shumta të Lidhjes ndaj shtetit osman dhe Fuqive të Mëdha u injoruan, ndërsa ultimatumi rus, i cili ndër pikat e tjera përcaktonte që trupat ruse nuk do të evakuonin Rumelinë Lindore derisa inkorporimi i këtyre zonave në Mal të Zi do finalizohej, nxitoi përpjekjet osmane për ta përfunduar dorëzimin e Plavës dhe Gucisë Malit të Zi.<ref name="Frasheri1">{{harvnb|Frashëri|2002|p=169}}</ref>
 
Më 20 gusht, Ministria Osmane e punëvePunëvejashtmeJashtme informoi informuarPrinc NikollaNikollën ie Malit të Zi që [[Mehmed Ali Pasha]] ishte caktuar për të kryer procesin e dorëzimit. Detyra e parë e marshallmarshallit ishte që të qetësojëqetësonte ligënLidhjen për të shmangur në kufi ndonjë konflikt të kufirit gjatë transferimit të territorit. Megjithatë, Mehmed Ali Pasha ishte shumë i popullarizuarurryer nga mesin e shqiptarëveshqiptarët, si aipasi kishte qenë përfaqësues Osmaneosman në Kongresin e Berlinit dhe, 7 vjet më parë, në vitin 1871, kishte çuarudhëhequr trupat osmane gjatë revoltëskishin shqiptareshtypur një revoltë shqiptarësh.<ref [2]name="Gawrych">{{harvnb|Gawrych|2006|p=49}}</ref> Pas mbërritjes në [[Prizren]] më 25 gusht, ai e quajtikërkoi një takim me anëtarët kryesorë të ligësLidhjes, dhe, një ditë më pas, dhe uiu dha një ultimatum 24-orësh për të ndërprerë aktivitetet e tyre kundër transferimit të zonëszonave. Më 27 gusht, asnjë nga drejtuesit nuk mori pjesë në takimin rinovohet e dytë, dhe një anëtar vendor vrarëvrau telegrafisttelegrafistin e komandimit në kafekafenenë klubite Marashit qytetitPrizren. Për të shmangur përshkallëzimin e sulmeve, më 31 gusht, Mehmet Ali Pasha u largua nga Prizreni dhe, i përforcuar menga tre batalione të shkojëshkoi në Gjakovë, ku ai ishte i vendosur në pasuripronat e Abdullah Pashë Drenit, ish-udhëheqës i komitetit të ligëLidhjes lokalvendore, i cili kishteishte bashkuar me fraksion osman të Lidhjes.<ref [1]name="Frasheri1"/>
 
SiMeqë 1 shtator rrugët nga Gjakova deri në kufirin osmaneosmano-malazez uishin bllokuantë bllokuara nga forcat vullnetare nën [[Ali Pashë Gucia|Ali Pashë Gucinë]], një udhëheqës i komiteteve të PlavëPlavës dhe GuciGucis, Mehmed Ali Pasha zgjature zgjati qëndrimin e tij në Gjakovë dheqë të kapresi pritur për një batalion përtë katërt që duhetarriturmbërrinte nga KosovskaGjakovë nga [[Mitrovica]] si dhe mercenarë nga Fandi. Ditën tjetër, 4,500 trupa vullnetare nën [[Ahmet Koronica|Ahmet Koronicën]] dhe [[Sulejman Vokshi]]n bllokuarbllokuan të gjitha rrugët në rajon. si dhe përfaqësuesPërfaqësues të Komitetit të Gjakovës njoftoii njoftuan Abdullah Pashë Drenit se në qoftë se ai nuk dorëzohet, aiLidhja do e konsiderohetsulmojë sidhe njëai otomanedo gjatë sulmitkonsiderohet esi lidhjesosman. Më 3 shtator, beteja filloi me humbje të mëdha në të dy anët dhe u ra dakord për një armëpushim 24-orësh për bisedime.<ref uname="Frasheri2"/> ra dakord. [3] Mbrëmjenmbrëmjen e 4 shtatorit është shënuar me vazhdimin ebeteja betejësvazhdoi, i cili të nesërmenpo u fashit kryesishtdhe përra konfliktenë luftime të nivelit të ulët pasi shumë ushtarë osmanë u dorëzuadorëzuan, ndërsa ushtarëtshumica e ushtarëve të batalionit Kosovskatë ardhur nga Mitrovica, shumë prejcilëvecilët ishin më së shumti shqiptarë, braktisurbraktisi radhët e tyre dhe u bashkua me forcat vullnetare pas mbërritjes së tyreLidhjes.<ref [3]name="Frasheri2">{{harvnb|Frashëri|2002|p=170}}</ref>
 
Në ditën e fundit të sulmit pasuria ishte djegur dhe Abdullah Pasha Dreni dhe Mehmed Ali Pasha u vranë. Në total, rreth 280 u vranë dhe 300 u plagosën gjatë betejës. [2] Në mes tjerash, Shaqir Aga Curri, një njeri i besuar i Abdullah Pashës dhe babai i liderit kachak Bajram Curri. [4] Pamundësia e osmanëve për të përfunduar lënie të Malit të Zi, theksoi në një nivel ndërkombëtar nivelin e lartë të jostabilitetit të vendit edhe pas 1878 kongresit. Fillimisht, kontingjente të mëdha të trupave janë dërguar nga Selaniku në Shkup dhe Ferizaj, por si qeveria osmane konsiderohet rrezikun e një revolte të përgjithshme shumë të lartë që u kujton dhe një deklaratë zyrtare, e cila i atribuohet sulmin për "elementet unconsciable që do të trajtohen në kohë "është lëshuar. [5] Sulltani i quajtur edhe një takim Mustafa Tetovës, atëherë president i komitetit qendror të Prizrenit, i cili, pas kthimit të tij në Prizren organizoi një countermeeting me delegatët e ligë. [6] Brenda organizatës, suksesi sulmin, i cili ishte operacioni i parë ushtarak i ligës, shkaktoi rritjen e subfactions autonomi; independentist kryesisht nën Abdyl Frashëri, i cili kryesoi asamblenë e Komitetit Stamboll. Më 27 shtator, vendimet e asamblesë, e cila ndër të tjera të përfshira në bashkimin e të gjitha zonave të banuara me shqiptarë në një vilajet të vetëm me autonomi maksimale, janë botuar në Tercuman-i Sark, një gazetë në pronësi të Sami Frashërit në kryeqytetin osman.