Sarkofagu: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
Augesti (diskuto | kontribute) vNo edit summary |
Augesti (diskuto | kontribute) vNo edit summary |
||
Rreshti 9:
Sarkofagu i Hagia Triada (Shën Triadhës) është prej guri të pikturuar me afresk; një stil i vonë i sarkofagëve të Greqisë antike janë prej qeramike të pikturuar, siç është sargofagu i Klazomenias, prodhuar në territorin e Greqisë Jonike në qytetin e Klazomenais, ku pjesa më e madhe e shembujve të tillë janë gjetur mes viteve 550 p.e.sonë (Periudha e vonë arkaike) dhe 470 p.e.sonë. Ata janë bërë prej argjile të ashpër me ngjyrë kafe në të kuqe. I vendosur si në një basen, sargofagu kryesor është i gjerë, me kornizë drejtkëndëshe, shpesh janë të mbuluara me një lustër të bardhë dhe më pas janë pikturuar. Varri i gjigand i Lycian i Payava, që tani ndodhet në British Museum, është një varrë mbretërorë i vitit 360 p.e.sonë i projektuar për të qëndruar në ambjent të hapur, është një shembull i një shkëlqyer u stilit Lycian.
Sarkofagët e Romës së Lashtë ishin të bërë prej metali, allçie ose guri gëlqeror, ishin shumë popullor gjatë mbretërimit të [[Trajan|Trajanit]]
[[Skeda:Roman_-_Sarcophagus_with_the_Triumph_of_Dionysus_-_Walters_2331.jpg|majtas|parapamje|Relievi në gurë gëlqeror i këtij sarkofagu të periudhës romake, rreth vitit 190 të e.sonë, tregon "''Fitoren e [[Dionisi|Dionisit]]"''. Muzeu i Artit Walters, [[Baltimore]], Mariland.]]
Shumë nga sarkofagët romak janë të projektuar për tu vendosur në një faqe muri, prandaj janë të dekoruar në vetëm në tri anë. Sarkofagët vazhduan të përdoren në Europën e krishterë për figurat e rëndësishme, sidomos udhëheqsit dhe figurat drejtuese dhe të rëndësishme të kishës. Që nga Mesjeta e Vonë i vdekuri ishte i gëdhendur i shtrirë në kapakun e sarkofagut. Sarkofagët më të thjeshtë ishin të vendosur në krypte (dhomë e fshetë nëntokë), nga të cilat më i famshmi është Kripti Perandorak Habsburg në [[Vjena|Vjenë]], Austri. Termi (sarkofag) ka tendencë që të jetë më pak i përdorur për të përshkruar shembuj të ngjashëm nga mesjeta, rilindja dhe më vonë.
|