Jorgo Kundurioti: Dallime mes rishikimesh

'''Gjeorgjio Kundurioti''' ({{lang-el|Γεώργιος Κουντουριώτης}}) (1772-1858), lindi dhe u rrit në ishullin e Hidrës[[Nidhra (Ishull)|Nidhrës]] në një familje të pasur arvanite. Familja e tij dhe ai i kushtuan një pjesë të pasurisë revolucionit.

Jeorji Kundurioti u lind edhe ai në [[Idhra]]Nidhra, në 1782 dhe ishte 13 vjeç më i vogël nga vëllai i tij, [[Llazar Kundurioti|Llazari]]. Në 1824 u zgjodh kryetar i Këshillit Ekzekutiv në [[MesollongjiMesollonja|MesollongjMesollonjë]]. Gjatë kohës së Kapodhistrias u zgjodh anëtar i Trupës Ndërgreke dhe më vonë deputet, këshilltar i qeverisë, ministër i flotës detare dhe në vitin 1848 mori edhe vendin e kryeministrit. Ka qenë deputet në parlamentin grek. Në vitin 1844 u bë ministër i marinës dhe kryeministër, dhe u ribë sërish kryeministër në vitin 1848. Në vitin 1856 u bë kryetar i parlamentit grek. Kundurioti ka qenë me prejardhje Arvanitase, pronar anijesh dhe politikan që ka shërbyer si kryeministër nga Marsi deri në Tetor 1848. Vdiq në [[Athinë]] në 1858.

I lindur me 1782 në ishullin [[Nidhra (Ishull)|Hidra]] të Gjirit të Saronikut, në një familje [[Arvanitët|Arvanitas]]e.<ref>Peter Trudgill [http://books.google.com/books?id=CZUhoFE-OoQC&pg=PA136&dq=hydra+arvanitika Sociolinguistic variation and change], Published by Edinburgh University Press, 2002, ISBN 978-0-7486-1515-5</ref> Ai ka qenë vëllai i [[Lazaros Kountouriotis|LazaroLlazar Kundurioti]], një tjetër pronar anijesh i Revolucionit Grek, dhe gjysh i [[PavlosPavlo KountouriotisKundurioti|Pavlo KunduriotiKunduriotit]] i cili luftoi në [[Lufta e Parë Ballkanike|Luftën e Parë Ballkanike]] dhe më vonë shërbeu si president i parë i [[Republika e Greqisë|Republikës Greke]].

Kur Lufta e Pavarësisë shpërtheu, Georgio, sëbashku me tërë familjen e tij mbështetën përpjekjet me dhurime bujare, bashkë me anijet e tyre. Përfundimisht ai arriti të bëheshe me i pasuri edhe pse shpesh ishte në kundërshtim me kapitenët të tjerë [[Nidhra (Ishull)|HidriotëNidhriotë]]. Gjeorgjio Kundurioti u bë anëtar i këshillit ligjërues i Revolucionit Grek dhe shërbeu si presidenti i saj nga 1823 deri në 1826 gjatë kohës së Rrethimit të [[Mesollonja|Mesollonjës]].

Pas pavarësisë, ai u bë anëtar i kabinetit të [[Johan Kapodistria|Joani Kapodistrias]], udhëheqësi i parë i Shtetit Grek. Mbas vdekjes së Kapodistrias, ai ishte përkrahës gjysmë i pavarur i partisë Franceze kryesisht nga antipatia e tij kundrejt partisë Ruse dhe HidriotëtNidhriotët e tij të partisë Angleze. Gjatë periudhës së ngritjes së partisë Franceze nën sundimin e Mbretit Oto, ai shërbeu si kryeministër. Ai vdiq në 1858.