[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
v U kthye versioni 1864053 i bërë nga 31.22.53.151 (diskutimet): vandalism
Etiketa: Undo
Rreshti 18:
Astronomi andaluzian, Ibn Bajjah propozoi se Glaktika Rruga e Qumështit ishte e përbëre nga shume yje të cilat pothuajse preknin njeri-tjetrin dhe që dukej teishte një imazh i vazhdueshëm për shkak te efektit të thyerjes nga materiale tokësore, duke përmendur vëzhgimin e tij si dëshmi në lidhje me Jupiterit dhe Marsit në 1106/1107 AD.
 
Astronomi evropian, Tycho Brahe identifikoi yje të reja në qiell natën, duke sugjeruar se qiejt nuk ishin të pandryshueshëm. Në 1584 Giordano Bruno sugjeroi se Yjet ishin në fakt Diej të tjere, dhe mund te kete planete te tjera, ndoshta edhe te ngjashem me Token, ne orbite rreth tyre, nje ide qe ka qene sugjeruar me heret nga filozofet e lashte greke, Democritus dhe Epikuri, dhe nga kozmologet mesjetare islame te till si [[Fahredin er-Razi|Fakhr al-Din al-Razi]]. Nga fundi i shekullit ne vijim, ideja e Yjeve si Diej te larget ishte ne arritjen e nje konsensusi ne mes astronomeve. Per te shpjeguar pse keto Yje kan terheqe gravitacionale te Sistemit Diellor, Isaac Newton sugjeroi se Yjet jane shperndare ne menyre te barabarte ne cdo drejtim, nje ide e nxitur kjo nga Richard Bentley.
 
Astronomi Italian Geminiano Montanari regjistroi disa variacione ne shkelqimin e Yllit Algol ne 1667. Edmond Halley botoi matjet e para te levizjes se duhur, duke demonstruar se Yjet kishin ndryshuar pozicionet qe nga koha e lashte e astronomeve Greek Ptolemeut dhe Hipparchus. Matja e pare drejtperdrejte te distances te nje Ylli i qujtur (61 Cygni me distanc 11,4 vjet drite larg) eshte bere ne 1838 nga Friedrich Bessel duke perdorur teknike Paralaks. Matjet e Parallaksit treguan ndarjen e madhe te Yjeve ne qiell.