[Redaktim i kontrolluar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
Etiketat: Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari
Rreshti 1:
[[Skeda:KotoHoxhi.jpg|thumb|Koto Hoxhi]]
'''Koto Hoxhi''', nga [[Qestorat]]iQestorati i [[Gjirokastrës]],1824 (''[[1824]]''-''[[1895]]''), ishte një prej lëvruesve të [[gjuha shqipe|gjuhës shqipe]], pionierpioneri i [[arsimi shqiptar|arsimit shqiptar]]. Ai ishte një nga përgatitësit e truallit për shkollat e para shqipe, si dhe të ''"Alfabetares së gjuhës shqipe"'' gjatëgjate [[Lidhja e Prizrenit|Lidhjes Shqiptare të Prizrenit]][[1879]].
 
Koto Hoxhi u emërua mësues në shkollën teologjike të Qestoratit më [[1873]], në orët e lira u mësonte fshehurazi nxënësve shqipen dhe u ngjallte atyre dashurinë për gjuhën, për atdheun, për bashkatdhetarët e feve të tjera. Në vitin 1874, Koto Hoxhi shkroi një nga dramat e para të kryera në gjuhën shqipe. Drama titullohej ''Një Dasmë në Lunxhëri'' dhe u shfaq në Gjirokastër. Ai kërkoi më vonë nga guvernatori otoman i Janinës leje për të ngritur një shkollë shqipe. Kjo veprimtari patriotike e futi Koto Hoxhin në grindje me konsullin grek dhe me peshkopin e Gjirokastrës. Peshkopi e shkishëroi dhe njëkohësisht vuri njerëz ta sulmonin. Por ai nuk u tërhoq. Koto Hoxhi ishte pjesëtar i Komitetit për Mbrojtjen e të Drejtave të Popullit Shqiptar që përkrahte idetë e Lidhjes së Prizrenit. Anëtarët e tjerë të tij ishin [[Pandeli Sotiri]], [[Hasan Tahsini]], [[Pashko Vasa]], [[Jani Vreto]], [[Sami Frashëri]] dhe [[Abdyl Frashëri]]. Ai u arrestua dhe u burgos fillimisht në burgun të Gjirokastrës. Më vonë ai u transferua në burgun Yedikule në [[Stamboll]], ku ai vdiq në vitin 1895.
 
Gjatë kohës që ishte i burgosur në Stamboll Koto Hoxhi u vizitua nga [[Sevasti Qiriazi]], një nga mësueset e Shkollës së Parë të gjuhës shqipe, e cila e bindi një punonjës të burgut për ta lejuar atë të takonte Koto Hoxhin duke u maskuar si një djalë. Ajo tregoi se ish mësuesi ishte shndërruar në një "grumbull leckash" në një pllakë guri që shërbente si shtrat. "Vrima e ndyrë" e qelisë ishte thellë brenda burgut dhe Hoxhi kishte humbur shumë pamjen e tij intelektuale, megjithatë ai ishte mirënjohës për vizitën. Ai ishte veshur me lecka dhe flokët e tij dhe mjekra ishin të gjata. Ai tha se trupi i tij ishte thyer, por shpirti i tij ishte i lirë, dhe shpresonte se Shqipëria do të jetë e bashkuar dhe e lumtur. Hoxhi tha se Sulltani i kishte thënë atij se ai mund të lirohej nëse ai do të jepte emrat e njerëzve të tjerë të cilët ishin përfshirë në veprimtarinë atdhetare, por ai refuzoi të bashkëpunojë.
 
Nga shkolla e [[Qestorat]]itQestoratit nuk dolën vetëm mësues fanatikëfantastikë[[helenizmi]]thelenizmit, por edhe atdhetarë si [[Pandeli Sotiri]] e [[Petro Nini Luarasi]], të cilët ndoqën rrugën e Koto Hoxhit.
 
== Lidhje të jashtme ==