Mbreti Zogu I: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
Udha (diskuto | kontribute) |
→Politike: e rendesishme |
||
Rreshti 1:
{{Kutia Politikan|Emri=Ahmet Zogu|Figura=King Zog.jpg|Madhësia e Figurës=230px|Detyra=Mbreti i Shqiptarëve|Fillimi i afatit=1 shtator 1928|Mbarimi i afatit=8 prill 1939|Paraardhësi=Vendosja e monarkisë|Pasardhësi=[[Viktor Emanueli III]]|Datëlindja=8 tetor 1895|Vendlindja=[[Burgajet]], [[Perandoria Osmane]]|Datëvdekja=9 prill 1961|Vendvdekja=Suresnes, [[Paris]], [[Francë]]|Vendprehja=Mauzoleumi i Familjes Mbretërore Shqiptare|Kombësia=Shqiptar|Profesioni=Ushtarak, politikan|Detyra2=Presidenti i Shqipërisë|Paraardhësi2=Vendosja e republikës|Pasardhësi2=|Fillimi i afatit2=shkurt 1925|Mbarimi i afatit2=30 gusht 1928|Detyra3=Kryeministër i Shqipërisë|Fillimi i afatit3=2 dhjetor 1922|Mbarimi i afatit3=25 shkurt 1924|Paraardhësi3=[[Xhaferr bej Ypi]]|Pasardhësi3=[[Shefqet bej Vërlaci]]|Fëmijë=[[Leka Zogu I]]|Bashkëshortja=[[Mbretëresha Geraldinë]]}}
'''
== Biografia ==
===Prejardhja dhe hapat e parë politik ===
Mësimet e para i mori në vendlindje nga mësues privat si [[Sali Toro|Sali Toron]], Hysen ef. Cekën dhe [[Dervish Hima|Dervish Himën]] për [[Gjuha shqipe|gjuhën shqipe]], Hafiz Muharremin për [[Gjuha turke|gjuhën turke]], deri në moshën 13 vjeçare.
Line 17 ⟶ 13:
Shtatorin e 1914 ndihmoi kushëririn e tij, [[Esad pashë Toptani|Esad pashë Toptanin]] me 1 mijë e 500 matjanë kryesuar nga i vëllai Xhelal beu, për të shtypur [[Kryengritjen e Shqipërisë së Mesme]].<ref>{{Harvnb|Ikonomi|2016|page=367}}.</ref> Më 1916 ndërmori nismën që të organizonte një kongres kombëtar në Elbasan.<ref name="Dervishi" />
Më 1917 vajti në Vjenë si delegat i Matit me rastin e kurorëzimit të perandorit Karli I.{{sfn|Frashëri|2014|p=34-35}} Atje u paraqit edhe si udhëheqës politik që kryesonte një forcë të armatosur prej disa mijëra vetësh. Mashtroi administratën ushtarake të Vjenës duke paraqitur lista sikur paguante rroga për 10.000 ushtarë kur nuk kishte as 5000. Vjena i lidhi rrogën e një koloneli rezervë derisa zbuloi mashtrimin me numrin e ushtarëve me ç'rast Zogu u internua.{{sfn|Frashëri|2014|p=35, 146}} Qëndroi deri në dhjetor 1919 në [[Viena|Vienë]], ku fitoi përvojë të veçantë në oborrin perandorak austro-hungarez.<ref name="
Në [[Kongresi i Lushnjes|Kongresin e Lushnjës]] u ftua të merrte pjesë
Kongresi e caktoi Ministër të Brendshëm,
Më [[5 prill]] [[1921]] u zgjodh deputet i Partisë Popullore në Këshillin Kombëtar. Më [[4 nëntor]] [[1921]], emërohet nga qeveria
▲Më [[4 nëntor]] [[1921]], emërohet nga qeveria, komandant të operacioneve ushtarake për krahun lindor kundër serbëve dhe për [[Republika e Mirditës|çështjen e Mirditës]]. Më [[14 dhjetor]] [[1921]] pas shtypjes së grushtit të shtetit vjen në Tiranë dhe siguron qetësinë e vendit. Më [[24 dhjetor]] [[1921]] emërohet sërish ministër i Punëve të Brendshme.
=== Kryeministër ===
Më [[2 dhjetor]] [[1922]]
Zogu përkrahu orvatjet e Beogradit për të eliminuar Zonën Neutrale të Junikut në Kosovë në fillim të vitit 1923, vend ku ishin strehuar udhëheqësit e rezistencës çlirimtare të shqiptarëve të Kosovës. Më 9 janar 1923, Ministria e Punëve të Brendshme e Shqipërisë lëshoi urdhrin që Bajram Curri, Hasan Prishtina, Hoxhë Kadri Prishtina, Sadik Rama dhe udhëheqësit e çetave kaçake të vriteshin. Më 30 janar, me udhër të Zogut u hodhën nga Shqipëria në Zonën Neutrale të Junikut forcat ushtarake shqiptare. Për të shmangur vëllavrasjen, Hasan Prishtina, i këshilloi drejtuesit e çetave kryengritëse shqiptare të tërhiqeshin. Që nga kjo kohë lëvizja kaçake në Kosovë shkoi duke rënë, për shkak se nuk kishte as mbështetje morale nga Tirana, as vend ku të strehoheshin kaçakët.{{sfn|Akademia|2007|p=465-467}}
Line 37 ⟶ 32:
Më tej dha dorëheqjen dhe pas vrasjes së Rrustemit, gjendja u acarua. Në maj–qershor [[1924]] opozita organizoi [[Lëvizja e qershorit|Lëvizjen e qershorit]]. Qeveria “Vrioni” që u rrëzua më [[10 qershor]] [[1924]] e kishte emëruar ditët e fundit të saj, komandant për shtypjen e grushtit të shtetit në veri.
Në qershor [[1924]] për të mos i dhënë rrugë gjakderdhjes, Zogu largohet në [[Jugosllavi]] me qindra përkrahës të tij. Gjykata politike e kundërshtarëve të tij politikë e
Më [[6 janar]] [[1925]] Këshilli i Naltë e
▲Më [[6 janar]] [[1925]] Këshilli i Naltë e dekreton kryeministër dhe ministër të Brendshëm.[[Skeda:Presidenti1zogu.jpg|thumb|352x352px|Presidenti i parë i Republikës Shqiptare, Ahmet Zogu]]
Më [[21 janar]] [[1925]] e shpalli Shqipërinë republikë. Dhjetë ditë më vonë, Asambleja e shpalli kryetar të republikës, duke qenë në të njëjtën kohë edhe kreu i qeverisë.{{sfn|Frashëri|2014|p=69}} Përgjithësisht nuk merrte pjesë në mbledhjet e Këshillit të Ministrave pasi tagret e kryeministrit i kryente ministri i Drejtësisë, duke e zgjidhur kështu qeverisjen me ministrat që mbajtën këtë dikaster: [[Petro Poga|Poga]], [[Milto Tutulani|Tutulani]], [[Hiqmet Delvina|Delvina]], [[Iljaz bej Vrioni|Vrioni]] e [[Josif Kedhi|Kedhi]].<ref>{{Harvnb|Dervishi|2012|page=19}}.</ref>▼
Më [[1926]] Zogu i kërkonte ministrit të Drejtësisë Kedhi reformë të thellë në legjislacionin e vendit. Për këtë qëllim u formua me vendim të Këshillit të Ministrave më [[5 gusht]] [[1926]], komisioni ligjpërgatitës, detyrat e të cilit u caktuan me ligjin e [[30 nëntor]]it [[1926]].▼
▲=== President i Shqipërisë ===
▲Përgjithësisht nuk merrte pjesë në mbledhjet e Këshillit të Ministrave pasi tagret e kryeministrit i kryente ministri i Drejtësisë, duke e zgjidhur kështu qeverisjen me ministrat që mbajtën këtë dikaster: [[Petro Poga|Poga]], [[Milto Tutulani|Tutulani]], [[Hiqmet Delvina|Delvina]], [[Iljaz bej Vrioni|Vrioni]] e [[Josif Kedhi|Kedhi]].<ref>{{Harvnb|Dervishi|2012|page=19}}.</ref>
▲Më [[1926]] Zogu i kërkonte ministrit të Drejtësisë reformë të thellë në legjislacionin e vendit. Për këtë qëllim u formua me vendim të Këshillit të Ministrave më [[5 gusht]] [[1926]], komisioni ligjpërgatitës, detyrat e të cilit u caktuan me ligjin e [[30 nëntor]]it [[1926]].
▲=== Mbret i Shqipërisë ===
<blockquote>''Shiko edhe: [[Ushtria Mbretërore Shqiptare]]''; ''[[Përshëndetja zogiste]]; [[Hymni i Mbretnisë]]; [[Monarkia Shqiptare 1928-1939|Monarkia Shqiptare]]''</blockquote>Për të siguruar vazhdimësinë e sundimit të tij vendosi ta shpallte veten mbret dhe për këtë siguroi përkrahjen e Italisë dhe Britanisë së Madhe.{{sfn|Frashëri|2014|p=112}} Për të hequr pengesat e brendshme, gjatë viteve 1925-1927 eliminoi kundërshtarët e brendshëm nga kampi i artistokracisë çifligare. Në prag të shpalljes së mbretërisë u sajuan disa rrethana të cilat gjoja e rrezikonin regjimin. Zyrtarët e tij "zbuluan" në disa qytete të Shqipërisë persona të cilët gjoja kishin përgatitur atentate ndaj Zogut, të cilat më pas u ekzekutuan.{{sfn|Akademia|2007|p=286-287}} Më 1 shtator 1928, Asambleja Kushtetuese e mbushur me partizanë zogistë e shpalli Shqipërinë mbretëri dhe Ahmet Zogun mbret.{{sfn|Frashëri|2014|p=112}} Mbretëria shqiptarë falë ndihmës së dhënë nga Anglia dhe Italia u njoh nga qeveritë e huaja, madje edhe ajo e Jugosllavisë, por qeveria e Turqisë nuk pranoi ta njihte dhe marrëdhëniet mes dy vendeve u ftohën.{{sfn|Akademia|2007|p=289}}
Line 57 ⟶ 48:
Pas shpalljes së mbretërisë, më 5 shtator u krijua qeveria e parë e Mbretërisë Shqiptare.{{sfn|Akademia|2007|p=289}}
==== Jeta si mbret ====▼
Megjithëse u lind si aristokrat dhe bej i trashëgueshëm, mbreti Zog u injorua disi nga monarkët e tjerë në Evropë sepse ishte një monark i vetëshpallur që nuk kishte lidhje me asnjë familje tjetër mbretërore evropiane. Sidoqoftë, ai kishte lidhje të forta me familjet mbretërore myslimane të botës arabe, sidomos në Egjipt, dinastia mbretërore e të cilit kishte origjinë shqiptare. Si mbret, Zogu u nderua nga qeveritë e Italisë, Luksemburgut, Egjiptit, Jugosllavisë, Francës, Rumanisë, Greqisë, Belgjikës, Bullgarisë, Hungarisë, Polonisë, Çekosllovakisë dhe Austrisë.<ref name="ra" />
▲=== Jeta si mbret ===
▲Megjithëse u lind si aristokrat dhe bej i trashëgueshëm, mbreti Zog u injorua disi nga monarkët e tjerë në Evropë sepse ishte një monark i vetëshpallur që nuk kishte lidhje me asnjë familje tjetër mbretërore evropiane. Sidoqoftë, ai kishte lidhje të forta me familjet mbretërore myslimane të botës arabe, sidomos në Egjipt, dinastia mbretërore e të cilit kishte origjinë shqiptare. Si mbret, Zogu u nderua nga qeveritë e Italisë, Luksemburgut, Egjiptit, Jugosllavisë, Francës, Rumanisë, Greqisë, Belgjikës, Bullgarisë, Hungarisë, Polonisë, Çekosllovakisë dhe Austrisë<ref name="ra" />.
Zogu ishte i fejuar me të bijën e [[Shefqet bej Vërlaci]]t para se të bëhej mbret. Sidoqoftë, pasi u bë mbret ai ndërpreu lidhjen që kishte
Më [[27 prill]] [[1938]] martohet me [[Mbretëresha Geraldinë|konteshën hungareze Geraldina Appony]]
Më 7 prill, një orë e gjysmë para sulmit fashist mbi Shqipërinë, e nisi mbretëreshën me të birin për në Greqi.{{sfn|Akademia|2007|p=363}}
=== Arratisja dhe mërgimi ===
Kur mëngjesin e 7 prillit 1939 filloi agresioni ushtarak italian kundër Shqipërisë, Zogu
Në mesin e 1940 Mbreti Zog mbërriti në Britaninë e Madhe me eskortën e vet të përbërë nga 35 vetë, u vendos në hotelin "Ritz". Qe mjaftueshëm aktiv në shtypin perëndimor, në të cilin numëroheshin dhjetëra intervista dhe shkrime për të në gazetat më të njohura britanike. Në një intervistë për gazetën ''Manchester Guardian'' më 12 shtator 1942, lakoi mundësinë për një Federatë Ballkanike<ref name="Kapri&Brits">{{cite web|last=Kapri|first=Erald|url=http://shqiptarja.com/kulture/2730/promovohet-libri-sekretet-e-luftes-i-studiuesit-erald-kapri-451519.html|title=''Sekretet e Luftës: Shqipëria tjetër në dokumentet britanike''|publisher=Instituti i Studimeve Historike "Lumo Skëndo"|date=2017|pages=491-498|isbn=978-9928-4416-3-8}}</ref>. Njohja e tij si sovran në mërgim kundërshtohej nga Moska dhe Uashingtoni.{{sfn|Frashëri|2014|p=128}} ▼
▲Në mesin e 1940 Mbreti Zog mbërriti në Britaninë e Madhe me eskortën e vet të përbërë nga 35 vetë, u vendos në hotelin "Ritz". Qe mjaftueshëm aktiv në shtypin perëndimor, në të cilin numëroheshin dhjetëra intervista dhe shkrime për të në gazetat më të njohura britanike. Në një intervistë për gazetën ''Manchester Guardian'' më 12 shtator 1942, lakoi mundësinë për një Federatë Ballkanike.<ref name="Kapri&Brits">{{cite web|last=Kapri|first=Erald|url=http://shqiptarja.com/kulture/2730/promovohet-libri-sekretet-e-luftes-i-studiuesit-erald-kapri-451519.html|title=''Sekretet e Luftës: Shqipëria tjetër në dokumentet britanike''|publisher=Instituti i Studimeve Historike "Lumo Skëndo"|date=2017|pages=491-498|isbn=978-9928-4416-3-8}}</ref>
=== Komiteti i Fshehtë i Stambollit ===
Në vjeshtën e 1940 disa përkrahës të Zogut në Stamboll formuan Komitetin e Fshehtë, të organizuar nga kol
Më [[18 mars]] [[1946]], vendoset në [[Egjipt]] mbasi merr një ftesë nga Mbreti Faruk i Egjiptit.
Në pasluftë, më [[29 gusht]] [[1955]], mbërrin në Francë dhe vendoset në fillim në Paris.
==
Për qindvjetorin e pavarësisë, qeveria [[Sali Berisha|Berisha]] e rehabilitoi Mbretin Zog duke riatdhesuar eshtrat e tij në mauzoleumin e ri në Tiranë.<ref>{{Harvnb|Kolstø|2016|page=204}}.</ref>▼
== Trashëgimia ==
=== Politike ===
Xhandarmëria me të cilën kishte lidhje personale u bë pikënisje e forcimit të pushtetit të Zogut. Ai shtoi radhët e saj me anë të miqve të vet. Pati suksese në vendosjen e rendit publik dhe në organizimin brenda disa javëve të administratës shtetërore në gjithë vendin.{{sfn|Frashëri|2014|p=39}} Me një politikë të brendshme të karakterizuar nga intrigat politike dhe konfliktit të interesave të grupeve të ndryshme klasore, fetare e krahinore dhe me njerëzit ndërdyshës me çdo lloj pushteti të centralizuar, politika autoritare e Zogut (1925-1939) solli njëfarë stabiliteti, duke konsoliduar aparatin shtetëror dhe luajtur rol të rëndësishëm në formësimin e ndërgjegjes kombëtare shqiptare.<ref>{{Cite book|title=Strategies of Symbolic Nation-building in South Eastern Europe|last=Kolstø|first=Pål Kolstø|publisher=Routledge|year=2016|isbn=9781317049357|location=|pages=201}}</ref> Zogu arriti stabilitetin duke u ujdisur me krerët vendorë, si bejlerë, bajraktarë dhe shehlerë;<ref>{{Cite book|title=Popular Movements and Democratization in the Islamic World|last=Clayer|first=Nathalie|publisher=Routledge|year=2007|isbn=9781134150618|editor-last=Kisaichi|editor-first=Masatoshi|location=London/New York|pages=34|chapter=Saints and Sufis in post-Communist Albania}}</ref> i përkrahu komunitetet fetare, duke i çmuar edhe si mur mbrojtës kundrejt bolshevizmit.<ref>{{Cite book|title=The Changing World Religion Map: Sacred Places, Identities, Practices and Politics|last=Jordan|first=Peter|publisher=Springer|year=2015|isbn=9789401793766|editor-last=Brunn|editor-first=Stanley|volume=1-5|location=|pages=1588|chapter=An Exception in the Balkans: Albania's Multiconfessional Identity}}</ref>
Nga 1932 u bënë përpjekje diplomatike disapalëshe për nisjen e strehimit të hebrenjve përpjestimisht me territorin dhe popullatën shqiptare. Qindra hebrenj hynë në territorin shqiptar gjatë periudhës 1932-1939 me viza të rregullta të lëshuara prej zyrave konsullore shqiptare. Politika prohebraike e administratës së Zogut vijoi edhe në mërgimin e tij përfundimtar, ku pati premtuar se, po të rikthehej në pushtet, në këmbim të mbështetjes dhe simpatisë britanike "''do të mundësonte strehimin e mbi 25 mijë familjeve hebraike në vendin e tij''".<ref name=":12">{{Cite book|title=Hebrenjtë në Shqipëri ─ Prania dhe shpëtimi|last=Sinani|first=Shaban|authorlink=Shaban Sinani|publisher=Naimi|year=2009|isbn=978-99956-800-2-2|location=Tiranë|pages=93, 96-97}}</ref>
==== Kosova ====
Pasi Komiteti i Çlirimit të Kosovës doli nga Komiteti i Çlirimit Nacional më 1930, krerët e KÇK-së kthehen në atdhe dhe Zogu kërkoi të zgjedhë rrugën e marrëveshjes me ta. Nëpërmjet njerëzve të tij të besuar, si [[Salih Vuçitërni]] dhe Dom [[Gjon Bisaku]], Zogu e futi çështjen e Kosovës në tabanin kombëtar, përkrahu përkujtesën "Gjendja e pakicës shqiptare në Jugosllavi" që klerikët katolikë Bisaku, Dom Shtjefën Kurti dhe Luigj Gashi ua nisën sekretarit të Lidhjes së Kombeve në Gjenevë, Erik Drymund. Zogu përkrahu gjithashtu të përkohshmen ''Kosova'' me redaktor [[Gjergj Bubani|Gjergj Bubanin]], e që shtypej në Rumani, e që shërbente thuajse si organi zyrtar i Komitetit të Kosovës.<ref>{{Cite book|title=Lëvizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSH-së|last=Dervishi|first=Kastriot|publisher=55|year=2016|isbn=978-9828-106-38-4|location=Tiranë|pages=62-63}}</ref>[[Skeda:Monument of Zog I of Albania in Burrel 01.jpg|parapamje|djathtas|Monumenti i Mbretit Zog në Burrel - foto nga dhjetori i vitit 2017.]]
=== Atentatet ===
Më [[23 shkurt]] [[1924]] për shkak se Zogu me anë të një koalicioni me independentistët siguroi një shumicë të re, iu organizua një atentat brenda Kuvendit Kushtetues. Zogu plagoset gjatë hyrjes së tij në parlament nga [[Beqir Valteri]] me [[24 shkurt]]. Tek po hynte në derë, Valteri qëlloi tri herë e Zogu mori dy plumba kalimthi, njëri në kofshë dhe tjetri në baqth. Plagët iu lidhën përkohësisht nga dr. [[Simon Simonidhi|Simonidhi]].
Line 102 ⟶ 87:
Më 20 shkurt 1931 në një vizitë në Vienë, pasi ndoqi operën "Der Bajazzo" ("Pagliacci") i bëhet një atentat nga [[Aziz Çami|A. Çami]] e [[Ndok Gjeloshi|N. Gjeloshi]]. Atentatorët qëlluan nëntë herë mbi mbretin dhe suitën e tij, duke vrarë majorin [[Llesh Topallaj]] dhe plagosur ministrin e oborrit [[Eqrem bej Libohova|Eqrem Libohovën]], të dy me pasaporta diplomatike jugosllave dhe që ndihmoheshin nga "[[Bashkimi Kombëtar (organizatë)|Bashkimi Kombëtar]]".<ref>Pearson O., ''Albania in the Twentieth Century, A History: Albania and King Zog, 1908-39'', I.B.Tauris, 2004, fq. 331. ISBN 9781845110130</ref>
===
Kur u kurorëzua, nga Viena [[Fan Noli]] e denoncoi si “''një krim i urryeshëm ndaj shqiptarëve''”. Monarkia zogiste ishte një “''një farsë e përgatitur në Romë dhe e vënë në jetë në Tiranë''”. Bejlerët e dëbuar në lëvizjen rivale “Bashkimi Kombëtar” ishin po aq të indinjuar. ▼
▲Për qindvjetorin e pavarësisë, qeveria [[Sali Berisha|Berisha]] e rehabilitoi Mbretin Zog duke riatdhesuar eshtrat e tij në mauzoleumin e ri në Tiranë.<ref>{{Harvnb|Kolstø|2016|page=204}}.</ref>
===
Përkundër pasaktësive të përhapura nga lajkatarët e tij sikur Kongresi i Lushnjës qe fund e krye vepër e tij, Zogu u ftua thjesht si përfaqësues i Matit.{{sfn|Frashëri|2014|p=35-36}} Sipas historiografisë zyrtare shqiptare, Zogu nuk i shpalli luftë Italisë fashiste kur Shqipërisë u pushtua më 7 prill 1939 dhe grabiti arkën e financës shtetërore.{{sfn|Frashëri|2014|p=170}} Kërkimet arkivore kanë dëshmuar se është lëshuar urdhëresa që pushtuesi të pritej me armë,<ref name=":1" /> si dhe sasia e arit e tërhequr ishte e barazvlefshme vetëm me rrogën vjetore duke i shtuar përfitimin e shitjes së një pylli në vendlindje; ndërkohë, thesari i Shqipërisë ndodhej në Romë asokohe.<ref>{{Cite journal|last=Dervishi|first=Kastriot|date=2 shkurt 2003|title=Si u grabit ari shqiptar: [Në kohën e Mbretit Zog]|url=https://vargmal.org/dan5006|journal=55|volume=27|pages=12-13|via=}}</ref>
▲Kur u kurorëzua, nga Viena [[Fan Noli]] e denoncoi si “''një krim i urryeshëm ndaj shqiptarëve''”. Monarkia zogiste ishte një “''një farsë e përgatitur në Romë dhe e vënë në jetë në Tiranë''”. Bejlerët e dëbuar në lëvizjen rivale “Bashkimi Kombëtar” ishin po aq të indinjuar.
Në librin e autores angleze Margaret MacMillan ''Paris 1919: Six Months that Changed the World'' gjenden pohime të tilla të gabuara si "Esat Pasha ishte dajë i Ahmet Zogut". Në të vërtetë gjyshi i Zogut nga e ëma ishte kushëri i dytë me Esad Pashën.<ref>{{Harvnb|Ikonomi|2016|page=489}}.</ref>
== Referencat ==
Line 115 ⟶ 102:
* {{cite book|title=Historia e popullit shqiptar: vëllimi i tretë|author=Akademia e Shkencave të Shqipërisë|publisher=Toena|year=2007|location=Tiranë|isbn=|ref=sfn}}
* {{cite book|title=Ahmet Zogu: Vështrim historik|last1=Frashëri|first1=Kristo|publisher=M & B|year=2014|location=Tiranë|isbn=|ref=sfn}}
*{{Cite book|title=[[Lebenserinnerungen|Kujtime 1885-1925]]|last=Vlora|first=Eqrem bej|authorlink=Eqrem bej Vlora|publisher=IDK|year=2003|isbn=99927-780-6-7|location=Tiranë|pages=612|trans-title=Lebenserinnerungen|translator=[[Afrim Koçi]]}}
==
* [http://www.albanianlanguage.net/en/zog.html Zëri i Ahmet Zogut]
{{commons|Ahmet Zogu}}<br />{{Kryetarë të Shqipërisë}}
{{Kryeministrat e Shqipërisë|state=collapsed}}▼
▲{{Kryeministrat e Shqipërisë|state=collapsed}}
[[Kategoria:Lindje 1895]]
[[Kategoria:Vdekje 1961]]
Line 132 ⟶ 116:
[[Kategoria:Kryetarë të Shqipërisë]]
[[Kategoria:Mbretërit e Shqipërisë]]
[[Kategoria:
[[Kategoria:Ministra të Brendshëm të Shqipërisë]]
[[Kategoria:Njerëz nga Mati]]
[[Kategoria:Mbretër]]
|