[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
No edit summary
Rregullime
Rreshti 1:
[[Skeda:Flower poster 2.jpg|parapamje|djathtas|Një poster me lule ose grupe të luleve të prodhuara nga dymbëdhjetë lloje të bimëve lulesh nga familje të ndryshme.]]
 
Një '''lule''' është struktura riprodhuese e gjetur në bimët e lulëzuara (bimët e ndarjes Magnoliophyta, të quajtur edhe angiosperms). Funksioni biologjik i një lule është riprodhimi, zakonisht duke siguruar një mekanizëm për bashkimin e spermës me vezë. Lulet mund të lehtësojnë tejkalimin (bashkimin e spermës dhe vezëve nga individë të ndryshëm në një populpopullsi) ose të lejojnë vetëzimin (bashkimin e spermës dhe vezës nga lulja e njëjtë). Disa lule prodhojnë diaspora pa fekondim (parthenocarpy). Lulet përmbajnë sporangia dhe janë vendi ku zhvillohen gametofitët. Shumë lule kanë evoluar që të jenë tërheqëse për kafshët, në mënyrë që t'i bëjnë ata të jenë vektorë për transferimin e pojalmit. Pas fekondimit, vezoret e luleve zhvillohen në fruta që permbajne fara.
Një poster me lule ose grupe të luleve të prodhuara nga dymbëdhjetë lloje të bimëve lulesh nga familje të ndryshme.
 
Lule në Holandë.
Një lule, nganjëherë e njohur si lulëzim ose lulëzim, është struktura riprodhuese e gjetur në bimët e lulëzuar (bimët e ndarjes Magnoliophyta, të quajtur edhe angiosperms). Funksioni biologjik i një lule është riprodhimi, zakonisht duke siguruar një mekanizëm për bashkimin e spermës me vezë. Lule mund të lehtësojnë tejkalimin (bashkimin e spermës dhe vezëve nga individë të ndryshëm në një popullsi) ose të lejojnë vetëzimin (bashkimin e spermës dhe vezës nga lulja e njëjtë). Disa lule prodhojnë diaspora pa fekondim (parthenocarpy). Lule përmbajnë sporangia dhe janë vendi ku zhvillohen gametophytes. Shumë lule kanë evoluar që të jenë tërheqëse për kafshët, në mënyrë që t'i bëjnë ata të jenë vektorë për transferimin e polenit. Pas fekondimit, vezoret e luleve zhvillohen ne fruta qe permbajne fara.
 
Përveç lehtësimit të riprodhimit të bimëve të lulëzuar, lule janë për një kohë të gjatë të admiruar dhe të përdorura nga njerëzit për të sjellë bukurinë në mjedisin e tyre dhe gjithashtu si objekte të romancës, ritualit, fesë, mjekësisë dhe si burim ushqimi.
 
1== Morfologjia ==
=== Përbërja e lules ===
PjesëtPërbërja thelbësore të një lule mund të konsiderohenndahet në dy pjesë: pjesa vegjetative, e përbërë nga petalet dhe strukturat e lidhura në perianth, dhe pjesët riprodhuese ose seksuale. Një lule stereotipikee zakonshëme përbëhet nga katër lloje të strukturave të lidhura me majën e një kërcellkërcelli të shkurtër. Secila nga këto lloje të pjesëve është e rregulluar në një shirit në enë. Katër whorlsdredhat kryesore (duke filluar nga baza e lulelules ose nga nyja më të ulët dhe duke punuarecur lart) janë si më poshtë:
 
==== Perianthi ====
përmbajtje
Kolektivisht hikaliksi dhe corollakurora formojnë perianthperianthin (shih diagramin).
1 Morfologjia
1.1 Pjesët lulesh
1.1.1 Perianth
1.1.2 riprodhues
1.2 struktura
1.2.1 Tufë lulesh
1.2.2 Diagramet e lules dhe formulat lulesh
2 Zhvillimi
2.1 Tranzicioni lulëzuar
2.2 Zhvillimi i organeve
3 Funksioni i luleve
3.1 Specializimi i luleve dhe pllenim
4 Pollination
4.1 Mekanizmi i ndotjes
4.2 Metodat e tërheqjes
4.3 Marrëdhëniet lule-pollinator
4.4 Alergjia e polenave
5 Përhapja e farës
6 Evolution
7 Color
8 Simbolika
9 Përdorimi
10 Shih gjithashtu
11 Referencat
12 Leximi i mëtejshëm
13 Lidhje të jashtme
morfologji
 
Calyx*Kaliksi: kurriz i jashtëm i përbërë nga njësitë e quajtura sepals; këto janë zakonisht jeshile dhe fusin pjesën tjetër të luleve në fazën e buzës, megjithatë, ato mund të mungojnë ose të shquar dhe petal-si në disa lloje.
Corolla*Kurora: kurriz i dytë drejt kulmit, i përbërë nga njësi të quajtura petale, të cilat zakonisht janë të hollë, të butë dhe të ngjyrosur për të tërhequr kafshët që ndihmojnë procesin e pllenimeve.
 
1.1.2====Organet riprodhues ====
Pjesët kryesore të një lule të pjekur (Ranunculus glaberrimus).
 
*Androecium (nga grekgreq. ''andros oikia'': shtëpia e njeriut): kurora tjetër (nganjëherë shumëfishuar në disa kurora), që përbëhet nga njësitë e quajtura stamens. Stamens përbëhet nga dy pjesë: një kërcell i quajtur një filament, i kryesuar nga një anther ku polen është prodhuar nga meiosis dhe përfundimisht të shpërndara.
Diagrami i pjesëve të luleve.
*Gynoecium (nga gynaikos oikia greke: shtëpia e gruas): kurrizi më i brendshëm i një lule, i përbërë nga një ose më shumë njësi të quajtura carpels. Karpeli ose karpele të shumta të shkrirë formojnë një strukturë të uritur që quhet një vezore, e cila prodhon ovula brenda vendit. Ovules janë megasporangia dhe ata nga ana e tyre prodhojnë megasporë me anë të mejozës që zhvillohen në gametophytes femra. Këto krijojnë qeliza vezësh. Glikociumi i një lule përshkruhet gjithashtu duke përdorur një terminologji alternative ku struktura që e sheh në brinjën e brendshme (e përbërë nga një vezore, stili dhe stigma) quhet një pistil. Një pistil mund të përbëhet nga një karpele e vetme ose një numër carpels të shkrirë së bashku. Pika ngjitëse e pistilës, stigma, është receptori i polenit. Krahja mbështetëse, stili, bëhet rruga për tubat e polenit që rriten nga kokrrat e polenave që i përmbahen stigmës. Marrëdhënia me gynoecium në enë është përshkruar si hypogynous (nën një vezore superiore), perigynous (rrethon një vezore të lartë), ose epshëm (mbi vezore inferiore).
Pjesë lulesh
Pjesët thelbësore të një lule mund të konsiderohen në dy pjesë: pjesa vegjetative, e përbërë nga petalet dhe strukturat e lidhura në perianth, dhe pjesët riprodhuese ose seksuale. Një lule stereotipike përbëhet nga katër lloje të strukturave të lidhura me majën e një kërcell të shkurtër. Secila nga këto lloje të pjesëve është e rregulluar në një shirit në enë. Katër whorls kryesore (duke filluar nga baza e lule ose nyja më të ulët dhe duke punuar lart) janë si më poshtë:
 
=== Struktura ===
Perianth
Edhe pse marrëveshja e përshkruar më lart konsiderohet "tipikee zakonshëme", speciet e bimëve tregojnë një ndryshim të gjerë në strukturën e luleve. [1] Këto modifikime kanë rëndësi në evoluimin e bimëve të lulëzuar dhe përdoren gjerësisht nga botanistët për të vendosur marrëdhënie midis llojeve bimore.
Artikujt kryesorë: Perianth, Sepal, dhe Corolla (lule)
Kolektivisht hi dhe corolla formojnë perianth (shih diagramin).
 
Katër pjesët kryesore të një lule përgjithësisht përcaktohen nga pozicionet e tyre në enë dhe jo nga funksioni i tyre. Shumë lule nuk kanë pjesë ose pjesë mund të modifikohen në argëtime të tjera
Calyx: kurriz i jashtëm i përbërë nga njësitë e quajtura sepals; këto janë zakonisht jeshile dhe fusin pjesën tjetër të luleve në fazën e buzës, megjithatë, ato mund të mungojnë ose të shquar dhe petal-si në disa lloje.
Corolla: kurriz i dytë drejt kulmit, i përbërë nga njësi të quajtura petale, të cilat zakonisht janë të hollë, të butë dhe të ngjyrosur për të tërhequr kafshët që ndihmojnë procesin e pllenimeve.
riprodhues
Artikujt kryesorë: Morfologjia riprodhuese bimore, Androecium, dhe Gynoecium
 
[[Kategoria:Lule]]
Pjesët riprodhuese të Pashkëve Lily (Lilium longiflorum). 1. Stigma, 2. Stili, 3. Stamens, 4. Filament, 5. Petal
Androecium (nga grek andros oikia: shtëpia e njeriut): kurora tjetër (nganjëherë shumëfishuar në disa kurora), që përbëhet nga njësitë e quajtura stamens. Stamens përbëhet nga dy pjesë: një kërcell i quajtur një filament, i kryesuar nga një anther ku polen është prodhuar nga meiosis dhe përfundimisht të shpërndara.
Gynoecium (nga gynaikos oikia greke: shtëpia e gruas): kurrizi më i brendshëm i një lule, i përbërë nga një ose më shumë njësi të quajtura carpels. Karpeli ose karpele të shumta të shkrirë formojnë një strukturë të uritur që quhet një vezore, e cila prodhon ovula brenda vendit. Ovules janë megasporangia dhe ata nga ana e tyre prodhojnë megasporë me anë të mejozës që zhvillohen në gametophytes femra. Këto krijojnë qeliza vezësh. Glikociumi i një lule përshkruhet gjithashtu duke përdorur një terminologji alternative ku struktura që e sheh në brinjën e brendshme (e përbërë nga një vezore, stili dhe stigma) quhet një pistil. Një pistil mund të përbëhet nga një karpele e vetme ose një numër carpels të shkrirë së bashku. Pika ngjitëse e pistilës, stigma, është receptori i polenit. Krahja mbështetëse, stili, bëhet rruga për tubat e polenit që rriten nga kokrrat e polenave që i përmbahen stigmës. Marrëdhënia me gynoecium në enë është përshkruar si hypogynous (nën një vezore superiore), perigynous (rrethon një vezore të lartë), ose epshëm (mbi vezore inferiore).
strukturë
Edhe pse marrëveshja e përshkruar më lart konsiderohet "tipike", speciet e bimëve tregojnë një ndryshim të gjerë në strukturën e luleve. [1] Këto modifikime kanë rëndësi në evoluimin e bimëve të lulëzuar dhe përdoren gjerësisht nga botanistët për të vendosur marrëdhënie midis llojeve bimore.
 
Katër pjesët kryesore të një lule përgjithësisht përcaktohen nga pozicionet e tyre në enë dhe jo nga funksioni i tyre. Shumë lule nuk kanë pjesë ose pjesë mund të modifikohen në argëtime të tjera