Mehmet Fatihu: Dallime mes rishikimesh

'''Mehmeti II''' ([[Osmanishtja|osmanisht]]: محمد ثانى‎, ''Meḥmed-i sānī'', [[Gjuha turke|turqisht]]: ''II. Mehmed''; 30 mars 1432 – 3 maj 1481), i njohur si '''Mehmet Pushtuesi''' ([[Turqisht|tur]]. ''Fatih Sultan Mehmed''), ishte [[Sulltanët e Perandorisë Osmane|sulltan]] i [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]], i cili sundoi për herë të parë perandorinë për një kohë të shkurtër nga gushti i v. 1444 deri në shtator të v. 1446, dhe më vonë nga shkurti i v. 1451 deri në maj të v. 1481. Në moshën 21-vjeçare, ai [[Rënia e Konstandinopojës|pushtoi]] [[Konstandinopoja|Konstandinopojën]] ([[Stambolli]]n e sotëm) dhe solli fundin e [[Perandoria Bizantine|Perandorisë Romake të Lindjes]]. Mehmeti vazhdoi pushtimet e tij në [[Anadollia|Anadolli]] dhe në [[Evropa juglindore|Evropën juglindore]], duke arritur deri në [[Bosnja dhe Hercegovina|Bosnje]]. Rrethoi dhe Krujën më 1466 por dështoi ta pushtonte me forcën e armëve prandaj iku duke plaçkitur e robëruar shqiptarët. Forcat osmane që rrethonin Krujën u thyen nga shqiptarët më 1467, që nxiti Mehmetin të fillonte një fushatë të re drejt Shqipërisë e cila prapë dështoi. Për shkak të dështimeve, në Shqipëri u hakmor dhe [[Masakra e Çidhnës|masakroi 8000 shqiptarë të pambrojtur.]]