Skënderbeu: Dallime mes rishikimesh

'''Gjergj Kastrioti''' (l. 6 maj 1405 – v. 17 janar 1468), i njohur si '''Skënderbeu''' (nga [[Gjuha osmane|osmanishtja]]: اسکندر بگ ''İskender Bey''), ishte një fisnik dhe udhëheqës ushtarak [[Shqiptarët|shqiptar]]. Skënderbeu gjithmonë e nënshkroi veten si ''Zot i Arbërisë'' ([[latinisht]]: ''Dominus Albaniae'')<ref name="FrashëriFrashëri1">{{cite book|last1=Frashëri|first1=Kristo |title=Skënderbeu i shpërfytyruar nga një historian zviceran dhe disa analistë shqiptarë|date=2009 |publisher=Dudaj|location=Tirana|isbn=978-99943-0-109-6|pages=109|language=Albanian}}</ref>,, dhe nuk pretendoi tituj të tjerë përveç tij në dokumentet zyrtare.<ref name=":0">{{Citation|last=Anamali|first=Skënder|title=Historia e popullit shqiptar në katër vëllime|volume=I|year=2002|publisher=Botimet Toena|oclc=52411919}}</ref>

Një anëtar i familjes fisnike të [[Kastriotët|Kastriotëve]], ai u dërgua si peng në oborrin perandorak osman, ku u arsimua dhe hyri në shërbim të [[sulltani]]t për njëzet vitet e ardhshme. Ai u ngrit sipas gradave, duke kulminuar në emërimin si sanxhakbej i [[Sanxhaku i Dibrës|Sanxhakut të Dibrës]] në vitin 1440. Në vitin 1443, ai braktisi osmanët gjatë [[Beteja e Nishit|betejës së Nishit]] dhe u bë sundimtar i [[Kruja|Krujës]], [[Koxhaxhiku|Sfetigradit]] dhe [[Modriçi]]t. Në vitin 1444, ai u emërua prijës i [[Lidhja e Lezhës|Lidhjes së Lezhës]], që konsolidoi fisnikërinë në atë që sot është [[Shqipëria|Shqipëri]]. Përkundër vlerës së tij ushtarake, ai nuk ishte në gjendje të bënte më shumë se sa të mbante zotërimet e tij brenda një treve shumë të vogël në Shqipërinë e veriut, ku ndodhën pothuajse të gjitha fitoret e tij kundër osmanëve.<ref name="Pitcher1972">{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=8gs4AAAAIAAJ&pg=PA88|title=An Historical Geography of the Ottoman Empire: From Earliest Times to the End of the Sixteenth Century|author=Donald Edgar Pitcher|first=|publisher=Brill Archive|year=1972|isbn=|location=|pages=88|id=GGKEY:4CFA3RCNXRP}}</ref> PërSkënderbeu zhvilloi luftë mbrojtëse,<ref>{{Harvnb|Frashëri|2009|p=268}}</ref> dhe për 25 vjet, nga viti 1443 deri në vitin 1468, ushtria 10,000 anëtarëshe e Skënderbeuttij luftoi e fitoi kundër [[Ushtria osmane|forcave osmane]], të cilat ishin vazhdimisht më të mëdha dhe më të furnizuara.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=JQP2F2q9xDkC&hl=en|title=The later Crusades, 1274–1580: from Lyons to Alcazar|last=Housley|first=Norman|publisher=Oxford university press|year=|isbn=978-0-19-822136-4|location=|pages=90}}</ref> Gjë për të cilën u admirua.<ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=X6DM4szwUpEC|title=Catholics and Sultans: The Church and the Ottoman Empire 1453–1923|last=Frazee|first=Charles A.|date=2006-06-22|publisher=Cambridge University Press|accessdate=20 April 2012|isbn=978-0-521-02700-7}}</ref>

Gjergj Kastrioti ishte djali më i vogël i [[Gjon Kastrioti]]t dhe i princeshës [[Vojsava Tribalda|Vojsava]], fëmija i fundit midis 4 djemve dhe 5 vajzave. Mendohet<ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=392}}</ref> sePasi lindiu mëmor [[6peng maj]]u dërgua në [[1405Edrene]] ku u edukua në Dibër.shkollën Ue moriç-ogllanëve. peng<ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=393}}</ref> si<ref nizamname="Frashëri2002p86">{{harvnb|Frashëri|2002|p=86}}</ref> pasGjergji thyerjeskishte sëdhunti të atitveçanta, ngaishte Sulltanshtatlartë, Muratishpatullgjerë, më [[1421]]mendjemprehtë dhe ushumë dërguai fuqishëm. Ishte i aftë në oborrinpërdorimin e Sulltanitarmëve. <ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=393}}</ref> Iu vu emri mysliman Skënder dhe mori pjesë në fushata të ndryshme ushtarake në Ballkan dhe në [[AdrianopojëAzia e Vogël|Azi të Vogël]] gjatë të cilave fitoi përvojë ushtarake. AtjeGjatë kohës së qëndrimit larg atdheut, zgjuarsiambajti dhelidhje shkathtësiatë ngushta me famuljen e quantij. Gjergjin<ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=393-395}}</ref> nëNë shkollënvitin e1438 sulltanitpërmendet si subash i ([[içogllanëveKruja|Krujës]]). qëPas përgatistevitit komandantë1439, sulltani e nëpunëslargoi nga ky post duke e emëruar me sa duket larg tokave shqiptare.<ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=393-395}}</ref>

Në [[janar]] të vitit [[1468]] Skënderbeu u sëmur gjatë zhvillimit të një Kuvendi të thirrur nga ai, në të cilin ishin të ftuar të gjithë princat shqiptarë. Vdiq me [[17 janar]] [[1468]] në [[Lezha|Lezhë]]. U varros në Katedralen e Shën Kollit në Lezhë, po në atë vend ku u mbajt Kuvendi i Lezhës. Vdekja e tij shkaktoi pikëllim të thellë në gjithë popullin shqiptar.<ref>{{Harvnb|Akademia|2002|p=393}}</ref>

I mbuluar me lavdi, ai u varros në [[Lezha|Lezhë]]. Shqiptarët humbën prijësin e lavdishëm që i udhëhoqi për 25 vjet rresht. E shoqja me të birin emigruan, sikurse edhe një pjesë e parisë shqiptare, për në [[Itali]].

{{Reflist|2}}