Versioni i datës 2 prill 2019 13:17 redakto GrepfrutAroma (diskuto \| kontribute) 3.800 edits + Etiketa: Përpunim pamor ← Redaktim më i vjetër		Versioni i datës 9 prill 2019 13:16 redakto zhbëje GrepfrutAroma (diskuto \| kontribute) 3.800 edits →‎Prejardhja dhe rinia: + Etiketa: Përpunim pamor Ndryshimi më pas →
Rreshti 6: == Prejardhja dhe rinia == I ati i tij ishte [[Komnen Arianiti]], zotërimet e të cilit ishin në afërsi të Durrësit (''in partibus Durrachii''). Gjergji ishte më i madhi ndër tre vëllezërit, dy vëllezërit e tjerë tij ishin Muzaka dhe Vladani.<ref>{{Harvnb\|Shuteriqi\|2012\|page=97.}}</ref> I ati i tre vëllezërve u detyrua të bjerë në ujdi me osmanët dhe dërgoi ''peng razie'' Gjergjin në Edrene, ku jetoi dhe u shkollua me kujdes. Më 1427 kthehet në vendlindje dhe më 1432 përkrah [[Andre Topia\|Andre Topisë]], ngadhënjeu në betejë me sukses osmanët.<ref>{{Harvnb\|Vlora\|2010\|pages=92-93.}}</ref> ~~Qysh i ri ishte dërguar peng nga i ati, Aranit Komneni te sulltan Murati, në Edrene.~~ Më 1433 theu ushtrinë osmane në Kurvelesh<ref name=":0">{{Cite journal\|last=Bartl\|first=Peter\|author-link=Peter Bartl\|date=\|title=Arianiti, Gjergj\|url=https://www.biolex.ios-regensburg.de/BioLexViewview.php?ID=475\|journal=Biographisches Lexikon zur Geschichte Südosteuropas\|volume=1\|pages=94\|via=}}</ref> ose afërsi të Tepelenës duke i shpartalluar me fiset malore të Kurveleshit, Lunxhërisë dhe Skraparit. Fitore pas së cilës Papa Eugjen IV, [[Alfonsi V]] i [[Mbretëria e Aragonës\|Aragonës]] dhe Perandori Sigizmund i dërguan urime dhe premtuan nën mbrojtjen e tyre.<ref name=":022">{{Cite book\|title=[[Ndihmesë për historinë e sundimit turk në Shqipëri : skicë historike\|Ndihmesë për historinë e sundimit turk në Shqipëri v. I]]\|last=Vlora\|first=Eqrem bej\|authorlink=Eqrem bej Vlora\|last2=Von Godin\|first2=Amelie\|publisher=55\|year=2010\|origyear=1955-56\|isbn=978-99943-56-83-6\|location=Tiranë\|pages=94-95}}</ref><ref name=":0" /> Rreshti 19: == Vepra == Zgjedha e padurueshme feudale-ushtarake otomane shkaktoi pakënaqësi të thellë dhe reagim masiv të fshatarësisë. Gjithashtu regjistrimi i tokave, caktimi i timareve dhe vendosja e spahinjve me dhunë në zotërimet e tyre, paralajmëruan cungimin e autonomisë së sundimtarëve arbëreshë. Këto reforma i hoqën Gjergj Aranitit një pjesë të zotërimeve, ndërkohë që për pjesën tjetër mbeti vasal i sulltanit. Pikërisht kjo gjendje e rëndë ekonomike nxiti shpërthimin e kryengritjeve të viteve 30-40 të shek. XV. Në epiqendër të ngjarjeve ushtarake u vu Gjergj Araniti. Në pranverë-verën e vitit 1432, ndërsa mbyllej etapa e reformave shfrytëzuese, hapej kundërshtimi shqiptar, që shpërthen një zinxhir kryengritjesh antiosmane. Kryengritja e parë shpërtheu në Shqipërinë qendrore. Popullsia thërret prijësin e saj, Gjergj Aranitin, 36-vjeçar. Gjergji deri në atë kohë ishte përpjekur, por pa ndonjë rezultat, për të ruajtur të drejtat mbi zotërimet që i kishte lënë i ati. Në këto rrethana u largua fshehtas nga Adrionopoja dhe me mjaft luftëtarë të tjerë u kthye në atdhe. Sa mbërriti në Shqipëri, Gjergj Araniti zhduku spahinjtë tradhtarë, timarlij. Ai u vu në krye të kryengritjes, që përfshiu gjithë masat fshatare. Ajo u përkrah në zonat e Durrësit dhe të Tiranës nga Andrea Topia, në veri nga Nikoll Dukagjini, etj.

Gjergj Arianiti: Dallime mes rishikimesh