Ekosistemi: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
vNo edit summary |
shtova dicka |
||
Rreshti 43:
Akuariumi eshte nje ekosistem ne miniature qe ngjan ne hurdhe peshqish ose ne liqen . Ai ju ofron shume kenaqesi dhe pa nderprere ju a terheq vemendjen , ndersa ne pergjithesi mbahet lehte , dhe kerkon pak kujdes .Çdo banor i akuariumit luan rol te caktuar . Llojet bimore qe jetojne aty "prodhojne" oksigjen dhe ushqim per shtaze , p.sh. per peshq , gaforre , guaca , kermij etj.Mbeturinat nga bimet dhe shtazet e vdekura paraqesin ushqim per organizmat-zberthyes,p.sh. per disa baktere dhe kerpudha,kurse permes tyre edhe bimet.Akuariumi mund te jete me uje te ftohte ose te nxehte,me uje te embel ose te njelmet,qe do te thote se ekzistojne kater tipe akuariumesh.Tipi me i thjeshte i akuariumit eshte ai me uje te ftohte dhe te njelmet.Akuariumi me uje deti mund te behet lehte per ata qe jetojne jo shume large nga deti,sepse marrin lehte uje te fresket dhe mund ta nderrojne ate me shpesh.Mirepo,edhe ata qe jetojne larg nga deti,mund te ndertojne akuariume duke perdorur kripe detare speciale.Edhe pse dihet se procesi i shnderrimet te ujit te embel ne uje deti edhe i nderlikuar dhe akuariumi i tille kerkon shume me teper perkushtim sesa tipi i ujit te embel.Per kushtet tona akuariumi me i lehte per tu mbajtur eshte ai me uje te ftohte te embel
<references/>'''DEKOMPOZIMI BY IBRAHIM BYLYKBASHI'''
Karboni dhe lëndët ushqyese në lëndën organike të vdekur ndahen nga një grup procesesh të njohur si dekompozimi. Kjo liron ushqyesve që pastaj mund të ri-përdoren për prodhimin e bimëve dhe mikrobeve dhe kthen dioksid karboni në atmosferë (ose ujë) ku mund të përdoret për fotosintezën. Në mungesë të dekompozimit, materia organike e ngordhur do të grumbullohej në një ekosistem, dhe ushqyesit dhe dioksidit të karbonit atmosferik do të varfeshin. [17] Përafërsisht 90% e prodhimit primar neto tokësor shkon drejtpërsëdrejti nga uzina në dekompozues. [16]
Proceset e dekompozimit mund të ndahen në tre kategori: kullimin, fragmentimin dhe ndryshimin kimik të materialit të vdekur. Ndërsa uji kalon përmes materieve të ngurta organike, ajo shpërndan dhe mbart me veti përbërësit e tretshëm në ujë. Këto pastaj merren nga organizmat në tokë, reagojnë me tokën minerale, ose transportohen përtej kufijve të ekosistemit (dhe konsiderohen të humbur). [17] Derdhjet e reja dhe kafshët e sapolindura kanë përqendrime të larta të përbërësve të tretshëm në ujë dhe përfshijnë sheqernat, aminoacidet dhe lëndët ushqyese minerale. Lirimi është më i rëndësishëm në mjedise të lagështa dhe shumë më pak të rëndësishme në ato të thata. [17]
Proceset e copëzimit thyejnë materialin organik në copa të vogla, duke ekspozuar sipërfaqe të reja për kolonizimin nga mikrobet. Derdhja e gjetheve të sapo derdhur mund të jetë e paarritshme për shkak të një shtrese të jashtme të lëkurës së lëkurës ose të lehonisë, dhe përmbajtja e qelizës mbrohet nga një mur qelizor. Kafshët e sapolindura mund të mbulohen nga një ekzoskelë. Proceset e fragmentimit, të cilat thyejnë këto shtresa mbrojtëse, përshpejtojnë shkallën e dekompozimit mikrobial. [17] Kafshët fragmentojnë detritin ndërsa gjuajnë për ushqim, ashtu si kalimi nëpër zorrë. Ciklet e ngrirjes-shkrirjes dhe ciklet e lagështimit dhe tharjes gjithashtu fragmentojnë materialin e vdekur. [17]
Ndryshimi kimik i materies organike të vdekur arrihet kryesisht nëpërmjet veprimeve bakteriale dhe kërpudhave. Hyphae fungale prodhojnë enzime të cilat mund të thyejnë strukturat e vështira të jashtme që rrethojnë materialin bimor të vdekur. Ata gjithashtu prodhojnë enzima që thyejnë ligninën, e cila u lejon atyre të kenë qasje në përmbajtjen e qelizave dhe në azotin në lignin. Fungjet mund të transferojnë karbonin dhe azotin përmes rrjeteve të tyre hyphal dhe kështu, ndryshe nga bakteret, nuk varen vetëm nga burimet në dispozicion në vend. [17]
Normat e dekompozimit ndryshojnë midis ekosistemeve. [18] Shkalla e dekompozimit qeveriset nga tre grupe faktorësh: mjedisi fizik (temperatura, lagështia dhe pronat e tokës), sasia dhe cilësia e materialit të vdekur në dispozicion të dekompozuesve dhe natyra e vetë komunitetit mikrobik [19]. Temperatura kontrollon shkallën e frymëmarrjes mikrobike; Sa më i lartë të jetë temperatura, dekompozimi më i shpejtë mikrobik ndodh. Ajo gjithashtu ndikon në lagështi tokës, e cila ngadalëson rritjen e mikrobeve dhe zvogëlon kullimin. Frekuencat e ngrirjes dhe shkrirjes gjithashtu ndikojnë në dekompozim-temperaturat e ngrirjes së mikroorganizmave të tokës, gjë që lejon që kullimi të luajë një rol më të rëndësishëm në lëvizjen e lëndëve ushqyese. Kjo mund të jetë veçanërisht e rëndësishme pasi toka çan në pranverë, duke krijuar një impuls ushqyesish që bëhen të disponueshëm. [19]
Normat e dekompozimit janë të ulëta në kushte shumë të lagura ose shumë të thata. Normat e dekompozimit janë më të larta në kushte të lagështa, me lagështi me nivele adekuate të oksigjenit. Tokat e lagura kanë tendencë të bëhen të mangëta në oksigjen (kjo është veçanërisht e vërtetë në ligatinat), gjë që ngadalëson rritjen mikrobike. Në tokat e thata, dekompozimi ngadalësohet gjithashtu, por bakteret vazhdojnë të rriten (megjithëse në një shkallë më të ulët) edhe pasi tokat të bëhen shumë të thata për të mbështetur rritjen e bimëve. [19]
Informacione të mëtejshme: Dekompozimi § Shkalla e dekompozimit
[[Kategoria:Ekologji]]
| |||