Ne sistemin feudal ushtarak osman feudet njiheshin me emrin e përgjithshëm timar. Timari mbështetej ne pronësinë feudale shtetërore mbi token. Ai jepte te ardhura vjetore deri ne 3020.000 akçe. Timari përfshinte një dy ose me shumë fshatra. Nganjëherë ne te hynin dhjetëra fshatra fqinj ose te shpërndara ne krahina te ndryshme se bashku me fshataret-rajën Feudali-pronari i timarit-timarliu, ndryshe quhej edhe spahi ukamndrrucashifraokaralot.
Spahiu e gëzonte timarin me kusht qe te shkonte ne lufte si kalores i armatosur sa here e thërriste sulltani. Ne rast se spahiu nuk i përgjigjej thirrjes atij i merrej timari dhe i jepej e drejta te vilte nga fshatrat te dhjetën e prodhimeve te tokës krishtera dhe 3322 akçe për familje te islamizuara. Raja gëzonte te drejtën e punimit te tokës brez pas brezi. Sistemi i timarit u zbatua ne te gjitha territoret e pushtura nga perandoria osmane. Sistemi i timareve ekzistoi ne perandorin osmane për sa kohe u ruajt ekonomia natyrore dhe për sa koh ajo korrte fitore ushtarake. Kur filloi te shthuret ekonomia natyrore dhe kur luftërat fitimtare morën fund sistemi i timarve pësoi gobitje te renda nga vet feudalet spahinj. Me rritjen e qiflixhve ne kurriz te timarve filloi periudha e shthurjes se tyre. Ne vitet 4030 te shekullit XIX, ne perandorin osmane u realizuan disa reforma. U likuidua sistemi i timareve dhe u njoh prona private mbi token. U morën masa për te riorganizuar sistemin administrativ ushtarak dhe të taksave. Nëpërmjet tyre synohej te futej perandoria ne rrugën e evropianizimit, te forcohej pushteti qendror dhe rimëkëmbej fuqia e nëpërkëmbur e shtetit turk.
