[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
Rreshti 117:
Pas pushtimit osman elementi i krishterë lejohej të banonin në vendbanime larg kështjellës,<ref name=":4">[[Injac Zamputti|Zamputti I]]., ''Dokumente të shekujve XVI-XVII per historinë e Shqipërisë. Vëllimi III (1603=1621)'', Tirana 1989, ff. 376-389.</ref> kësodore qyteti nuk do të ishte më seli ipeshkvnore dhe arqipeshkvnore metropolitane deri më 15 mars 1867 kur u emërua argjipeshkv [[Karl Pooten]]. Deri në kohën e emërimit të tij, selia e [[Arqipeshkvia|arqipeshkvisë]] ishte në [[Tivari|Tivar]]. Në vitin 1478 kur Mehmeti II rrethoi qytetin, në kështjellë qenë dy fretën françeskanë, njëri prej tyre arbër, P. Pali nga [[Rrethi i Matit|Matja]].<ref name=":2" /> Me pushtimin në qytet u përhap Islami, së pari prej pranisë ushtarake dhe më pas nga popullata e konvertuar.
 
Qyteti ka përshfaqur që me pragun e periudhës së Bushatllinjve një hapje kundrejt larmisë fetare.<ref name=":4" /> Por në rastin e prishjes së [[Oxhaku i Jeniçerëve|Oxhakut të Jeniçerëve]], çoi në dëbimin e [[Bektashizmi|bektashinjve]] nga qyteti, gjë që sipas [[Roberto Morozzo della Rocca|Dela Rokës]] ka shtyrë drejt [[Islami|Islamit]] [[Synitët|sunit]].<ref>Della Rocca R. M.,{{Cite ''book|title=Kombësia dhe feja në Shqipëri,''|last=Della përkthyerRocca|first=Roberto ngaMorozzo|publisher=Elena Gjika|year=1994|isbn=|location=Tiranë|pages=36|translator=[[Luan Omari]], Tiranë: Elena Gjika, 1994. fq. 36.}} </ref> Sidoqoftë ky tarikat ishte ndër të parat mënyra të avitjes së Islamit në qytet, duke qenë se jeniçerët ishin trupë e bekuar nga [[Haxhi Veli Bektashi|Haxhi Bektashi]]. Sipas studjuesit të historisë së qytetit, [[Hamdi Bushati|Hamdi Bushatit]], mendohet se në fillim të sundimit të [[Mustafa pashë Bushatlliu|Mustafa pashë Shkodrës]] ka pasur afro 70 teqe dervishësh të tarikateve të ndryshme, që ndiqeshin edhe prej parisë feudale. Tarikatet që kanë qenë dhe janë ende të përhapura në qytet janë bektashitë, [[Nakshibandi|nakshibenditë]], [[Rifai|rifaitë]] dhe [[Tixhani|tixhanitë]]. Rinisja e hapjes së tyre pas dëbimit të madh, qe vepër e [[Sheh]] [[Ahmet Shkodra|Ahmet Shkodrës]].
 
Më 1846 u vendos në qytet [[Jezuitët|Urdhri Jezuit]], për të themeluar një qendër të vazhdueshme, duke kontribuar në ngritjen kulturore të qytetit me institucionet arsimore, kongregacionet bamirëse. Urdhri Françeskan kishte një prani të kryehershme në viset përreth Shkodrës, duke pasuar benediktinët në shek. XIII, por në qytetin e Shkodrës u ngulitën për herë të parë më 1861 me nisjen e ndërtimit të [[Kuvendi Françeskan i Gjuhadolit|Kuvendit të Gjuhadolit]].