Grekët e sotëm: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
v Resnjari zhvendosi faqen Hellenes te Ortodoksët greqishtfolës nëpërmjet përcjellimit: sic ishte |
krijova artikuj vec per popullsine e lashte qe flisnin gjuhe greqe e lashte |
||
Rreshti 1:
'''Ortodoksët greqishtfolës'''<ref>Friedman, Victor A. (1997), "[http://mahimahi.uchicago.edu/media/faculty/vfriedm/125Friedman97.pdf One Grammar, Three Lexicons: Ideological Overtones and Underpinnings in the Balkan Sprachbund]", ''Papers from the 33rd Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society'' (PDF), Chicago Linguistic Society. f. 33. "At first glance, the Greek practice of referring to Macedonian and Bulgarian speakers living in the Greek state as ''slavoophone Greeks'', or to Albanian speakers as ''albanophone Greeks'' might appear to be a way of combining a recognition of linguistic difference with the old millet system of ethnic identification or possibly even the newer concept of nation-state citizenship (Greek thus meaning 'Greek Orthodox Christian' or, conceivably, 'Greek citizen'). That this is not actually the case, however, and that this policy is aimed at assimilating non-hellenophone minorities is seen in the fact that, aside from the history of oppressive government policies that have never allowed the use of the languages of non-hellenophone Christians in any public sphere and have, during some periods, even gone as far as to prohibit these languages in private, Greek governments never refer to the Greek-speaking minority of southern Albania as ''hellenophone Albanians'' or to Greek speakers in Turkey (regardless of religion) as ''hellenophone Turks''."</ref> ose ashtuquajtur '''"Grekët"''' ([[gjuha turke|turqisht]]: ''Yunanlar'')
Si rrjedhojë e luftës greko-turke në (1919-1922), një shkallë të madhe të këmbimit të popullsisë midis Greqisë dhe Turqisë u zhvillua që transferua ortodoksët greqishtfolës dhe ortodoksët turqishtfolës (konsideruar si "grekët") të krishterë etnikë, në mënyrë efektive, dhe u vendosën në kufijtë e shtetit modern grek dhe Qipron. Popullatat e tjera historike etnike greqishtfolësit mund të gjendet në jug të Italisë deri në Kaukaz dhe në komunitetet e diasporës në një numër të vendeve të tjera. Sot, shumica e ortodoksët greqishtfolësit janë të regjistruar zyrtarisht si anëtarë të Kishës Ortodokse Greke.<ref name="CIA">[[CIA World Factbook]] on Greece: Greek Orthodox 98%, [[Greek Muslims|Greek Muslim]] 1.3%, other 0.7%.</ref>
Ortodoksët greqishtfolës kanë ndikuar në masë të madhe dhe kanë kontribuar për kulturën, artet, eksplorim, letërsinë, filozofinë, politikën, arkitekturën, muzikën, matematikën, shkencën, teknologjinë, kuzhinën, dhe sportet, jashtë vendit dhe në mbarë botën.
Grekët e flasin gjuhën greke, e cila formon degën e saj unik brenda familjes gjuhëve indo-evropiane. Ata janë pjesë e një grupi të para-moderne etnive, e përshkruar nga Anthony D. Smith, si një ''"populli arketipik diasporike"''.<ref>{{cite book|editor1-last=Guibernau|editor1-first=Montserrat|editor2-last=Hutchinson|editor2-first=John|editor2-link=John Hutchinson (academic)|title=History and National Destiny: Ethnosymbolism and its Critics|publisher=[[Wiley-Blackwell]]|location=[[Oxford]]|year=2004|page=23|isbn=1-4051-2391-5|quote= Smithi thekson se miti i zgjedhjeve hyjnor mban vazhdimësinë e identitetit kulturor, dhe, në këtë aspekt, ka mundësuar disa para-moderne të komuniteteve të tilla si hebrenjtë, armenët dhe grekët që të mbijetojnë dhe të vazhdojnë përgjatë shekujve dhe mijëvjeçarëve(Smith 1993: 15-20).}}</ref><ref>{{cite book |last=Smith |first=Anthony D. |authorlink=Anthony D. Smith |title=Myths and memories of the nation |publisher=Oxford University Press |year=1999 |page=21 |isbn=0-19-829534-0 |quote= Ajo thekson rolin e miteve, kujtimet dhe simbolet e ''zgjedhursisë etnike'', traumat, dhe "moshën e artë 'e shenjtorëve, shërbelë, dhe heronjë në rritjen e nacionalizmit modern mes hebrenjtë, armenët dhe grekët-e popujve arketipik diaspora. }}</ref>
▲Grekët e flasin gjuhën greke, e cila formon degën e saj unik brenda familjes gjuhëve indo-evropiane. Ata janë pjesë e një grupi të para-moderne etnive, e përshkruar nga Anthony D. Smith, si një ''"populli arketipik diasporike"''.<ref>{{cite book|editor1-last=Guibernau|editor1-first=Montserrat|editor2-last=Hutchinson|editor2-first=John|editor2-link=John Hutchinson (academic)|title=History and National Destiny: Ethnosymbolism and its Critics|publisher=[[Wiley-Blackwell]]|location=[[Oxford]]|year=2004|page=23|isbn=1-4051-2391-5|quote= Smithi thekson se miti i zgjedhjeve hyjnor mban vazhdimësinë e identitetit kulturor, dhe, në këtë aspekt, ka mundësuar disa para-moderne të komuniteteve të tilla si hebrenjtë, armenët dhe grekët që të mbijetojnë dhe të vazhdojnë përgjatë shekujve dhe mijëvjeçarëve(Smith 1993: 15-20).}}</ref><ref>{{cite book |last=Smith |first=Anthony D. |authorlink=Anthony D. Smith |title=Myths and memories of the nation |publisher=Oxford University Press |year=1999 |page=21 |isbn=0-19-829534-0 |quote= Ajo thekson rolin e miteve, kujtimet dhe simbolet e ''zgjedhursisë etnike'', traumat, dhe "moshën e artë 'e shenjtorëve, shërbelë, dhe heronjë në rritjen e nacionalizmit modern mes hebrenjtë, armenët dhe grekët-e popujve arketipik diaspora. }}</ref> Proto-grekët mundesisht mbërriti në zonën e quajtur tani Greqi, në pjesën jugore e [[Ballkani|gadishullit Ballkanik]], në fund të mijëvjeçarit të 3-të para Krishtit.<ref>{{harvnb|Bryce|2006|p=91}}</ref><ref>{{harvnb|Cadogan|Langdon Caskey|1986|p=125}}</ref>{{Ref label|A|a|none}}, Megjithëse, një migrimi më vonë, në rrugë detare, nga Anatolinë lindore drejt Armenisë moderne, ka qenë gjithashtu sugjeruar.<ref>{{harvnb|Drews|1988|pp=181–182}}</ref> Ka pasur të paktën dy migrime. Migrim i pari: jonianët dhe ajelionianet [''latinisht'': Aeleonian]. Ky migrimi ka rezultuar Greqinë Mikenase, në shekullin e 16-të.<ref name=Brit1/><ref>{{cite book |last=Chadwick |first=John |authorlink=John Chadwick |title=The Mycenaean world |url=http://books.google.com/books?id=RMj7M_tGaNMC&dq |publisher=Cambridge University Press |location=Cambridge |year=1976 |pages=1–3 |isbn=0-521-29037-6}}</ref> Dhe së dyti, pushtimi dorian (ose dorik) përreth pes shekullin e 11-të, duke zhvendosur grekët arkado-qipriotë, të cilët zbritën nga periudha Mikenase. Të dy migrime të ndodhin në periudha të mprehta, Mikenase në tranzicion në Epokën e Bronzit dhe migrimi dorik në rënies i Epokës së Bronzit. Ne diturisë aktuale, supozimi standarde është të të grupojë grekët jonike së bashku me grupin arkado-qipriot, si pasardhës i një migrimit i vetëm mes Epokën e Bronzit në kundërshtimin e dyfishtë me grupin perëndimore grekëve dorik.
== Referenca ==
| |||