[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
vNo edit summary
vNo edit summary
Rreshti 11:
| webfaqja =
}}
'''Zef Serembe''' ([[it.]]: ''Giuseppe Serembe'') lindi më [[6 mars]] të vitit [[1844]] në [[Strigari]] (it.: ''San Cosmo Albanese'') të [[Provinca e Kozencës|krahinës së Kozencës]], ishte poet lirik [[Arbëreshët|arbëresh]]. Studioi në Kolegjin e Shën Adrianit në [[Shën Mitri (Itali)|Shën MitriMitrin]]n ku pati mësues [[Jeronim de Rada|De Radën]], me të cilin më vonë u bë mik. Varfëria dhe shëndeti i keq e detyruan Seremben të ndërpresë shkollën dhe të kthehet në fshatin e lindjes.<ref>{{cite book|last1=Hamiti|first1=Sabri|title=Letërsia Romantike Shqipëtare|date=11 dhjetor 2017|publisher=MASHT}}</ref>
 
Ra në dashuri në moshë të re me një bashkëfshatare të tij, e cila më vonë u shpërngul familjarisht në [[Brazil]] dhe vdiq pak kohë pasi kishte arritur aty. I pushtuar nga kjo humbje ai mori detin për në Brazil në vitin [[1874]] në kërkim të një jete të re si dhe me mendimin të gjente të paktën atje varrin e saj. Me ndihmën e një letre-porosi nga [[Elena Gjika|Dora d`Istria]], ai u prit në oborrin perandorak të [[Dom Pedro II]]. Pas një dashuriçke këtu, ai u kthye në [[Evropa|Evropë]], i zhgënjyer e i pikëlluar nga jeta e oborrit. Me kthimin e tij më [[1875]] ai pësoi edhe një kthesë tjetër fati edhe më të keqe. Atij iu vodhën te gjitha paratë që kishte, me sa duket në portin e [[Marseille|Marsejës]]. Iu desh të kthehej në këmbë për në [[Itali]] dhe thuhet se gjatë rrugës humbi shumë dorëshkrime. Në [[Livorno]] [[Dhimitër Kamarda]] e pajisi me një biletë treni për pjesën e mbetur të rrugës për në Kozencë. Hidhërimi dhe depresioni kohor ose forma të tjera të çrregullimit mendor apo shpirtëror e shoqëruan atë gjithnjë dhe e kthyen atë në një vetmitar dhe njeri të pasigurt. Në vetminë e tij ndjenjësore, Italia u bë për të gjithnjë e më tepër dheu i huaj. Në vitin [[1866]] ai shikoi ngulimet arbëreshe në [[Sicili]], te [[Hora e Arbëreshëvet|Hora e Arbëreshëve]], duke u lidhur më tepër me zakonet, me [[folklori]]n, me të folmet e ndryshme të arbëreshëve, me ndjenjat dhe ëndërrimet e tyre, me ndjenjën e madhe të çlirimit të atdheut të të parëve. Po nuk gjeti asgjëkundi qetësinë e shpresuar. Gjatë këtyre shtegtimeve ai improvizonte poezi dhe i recitonte ato kudo që shkonte, si një poet popullor. Disa prej këtyre vjershave qarkulluan si poezi popullore. Në vitin [[1893]] udhëtoi për në [[Shtetet e Bashkuara të Amerikës|Amerikë]], ku jetoi për dy vite.
 
Një vëllim i vargjeve të tija në italishte u botuan në vitin [[1895]] në [[Nju Jork]]. Në vitin [[1897]] ai emigroi nga [[Kalabria]] për në [[Amerika e Jugut|Amerikën e Jugut]] për herë të dytë dhe u përpoq të rifillonte një jetë të re në [[Buenos Aires]] [[Argjentinë]]. Në vitet që pasuan u sëmur dhe vdiq në vitin [[1901]] në [[Sao Paulo (shtet)|Shën Pali]], [[Brazili]].
 
== Veprat letrare ==
Shumë prej veprave (punëve) të Serembes ([[poezia|poezi]], [[drama]] dhe një përkthim i [[Psalmet e Davidit|Psalmeve të Davidit]]) që ai shpesh i rishikonte e i ndryshonte, humbën gjatë jetës së tij endacake. Sa qe gjalle ai botoi vetëm: "''Poesie italiane e canti originali tradotti dall`àlbanese''" (Poezi italiane e këngë origjinale të përkthyera nga shqipja), [[Kozencë]] [[1883]] në italisht dhe shqip, "''Il reduce soldato, ballata lirica''", [[1895]] [[Nju Jork]] (Kthimi i ushtarit, [[balada|baladë]] lirike); vargje vetëm në italisht, dhe "''Sonetti vari''" ([[Soneti|Sonete]] të ndryshme) [[Napoli]] 1891, një përmbledhje shumë të rrallë prej 42 sonetesh me një parathënie (hyrje), me një shkrim të imtë të ndrydhur në vetëm 4 faqe. Ja këtu një copë e parathënies : “ ''E ky është motivi për të cilin, o Rini e shkëlqyeshme Italiane, vendosa me zemër të thyer të jap për botim këtë vëllimth ku, së bashku me përkthimin fjalë për fjalë të disa këngëve të mia origjinale shqipe, kam futurë edhe disa poezi të miat italisht, të diktuara pothuaj në mënyrë të improvizuar, sipas kërkesës së miqve, me shpresë që me të hollat nga shitja e këtyre të mund t’i grumbulloj mjetet që më janë të nevojshme për t’ia arritur qëllimit që i kam caktuar vetes''.”
 
Një [[poema|poemë]] u duk edhe në [[revistë]]n e [[Zef Skiroi]]t (Giuseppe Schiro) [[Arbri i Ri]] me 31 mars [[1887]].
Rreshti 53:
Në këtë vjershë këndohet vetmia në dimensionet e veta romantike: si ''vetmi personale'' dhe ''vetmi e kolektivitetit''. Serembe del nga skema e romantikëve shqiptarë [[Naim Frashëri]] e Jeronim de Rada , sepse ai si lirik i kulluar, nuk predikon asgjë, ai vetëm shpreh dhe rikthehet në vetvete. Me këtë Serembe u afrohet dhe bëhet romantik i vërtetë evropian.
 
== Tituj të veprave ==
*'''Poesie italiane e canti originali tradotti dall`àlbanese''' (Poezi italiane e këngë origjinale të përkthyera nga shqipja), [[Kozencë]] [[1883]] në italisht dhe shqip
*'''Il reduce soldato, ballata lirica''', [[1895]] [[Nju Jork]] (Kthimi i ushtarit, baladë lirike); vargje vetëm në italisht
*'''Sonetti vari''' (Sonete të ndryshme) [[Napoli]] 1891
*'''Vjershe''' <ref name=GjSh>[[Gjovalin Shkurtaj]] dhe [[Enver Hysa]] : [[Gjuha Shqipe për të huajt dhe shqiptarët jashtë atdheut]]</ref> - [[1926]] botuar në Milano nga nipi i tij Cosmo (Kozmo) Serembe
=== Përkthime ===
* '''Psalmet e Davidit'''
== Burimi i të dhënave ==
<references />
 
== Lidhje të jashtme ==
* [http://www.albanianliterature.net/authors1/AA1-08.html Letërsi shqiptare nga [[Robert Elsie]]]
 
{{Autorë shqiptarë|state=autocollapse}}
 
{{DEFAULTSORT:Serembe, Zef}}
[[Kategoria:Biografi shqiptarësh]]
[[Kategoria:Shkrimtarë shqiptarë]]