Më 1862, Pulevski luftoi si pjesë e Legjionit Bullgar kundër osmanëve gjatë rrethimit të Beogradit. Gjithashtu mori pjesë në Luftën serbo-osmane më 1876, pastaj në [[Lufta Ruso-Turke (1877-1878)|Luftën ruso-turke]] të viteve 1877-78, të cilat çuan në [[Liberation of Bulgaria|Çlirimin e Bullgarisë]].<ref>{{cite book|year=1904|location=Санкт-Петербург|pages=56–59|language=Russianru|script-title=ru:Болгарское ополчение и земское воиску}}</ref> Pas luftës, ai u vendos në kryeqytetin e sapoçliruar bullgar Sofje. Mori pjesë si vullnetar në Kryengritjen Kresna-Razlog (1878-79), e cila synonte bashkimin e Maqedonisë osmane me Bullgarinë.<ref>H. Poulton, ''Who Are the Macedonians?'', p. 49. {{ISBN|1-85065-534-0}}</ref> Në aplikimin për pension të veteranit, në parlamentin bullgar më 1882,<ref>Glasnik na Institutot za nacionalna istorija, Volume 30, Institut za nacionalna istorija (Skopje, Macedonia), 1986, STR. 295–296.</ref> ai shprehu keqardhje për dështimin e këtij bashkimi.<ref>ЦДпА, София, ф. 708, оп. 1, арх. ед. 397, л. 5–6. и сл.</ref> Nga viti 1883 deri kur vdiq më 1895, Pulevski mori pension nga qeveria, në njohje të shërbimit të tij si vullnetar bullgar.
