Versioni i datës 11 tetor 2019 19:19 redakto 148.251.233.216 (diskuto) No edit summary ← Redaktim më i vjetër		Versioni i datës 28 tetor 2019 00:26 redakto zhbëje 79.106.126.79 (diskuto) U kthye versioni 2044585 i bërë nga 148.251.233.216 (diskutimet) ke ngaterruar faqe Etiketa: Undo Ndryshimi më pas →
Rreshti 21: \| Feja = }} '''Ismail Qemal [[Beu\|bej]] Vlora''' i njohur thjesht si '''Ismail Qemali''' ([[Vlorë]], janar [[1844]] - [[Peruxhia]], [[24 janar]] [[1919]]) ka qenë nëpunës dhe deputet i [[Perandoria Osmane\|Perandorisë Osmane]], veprimtar i çështjes kombëtare dhe themelues i shtetit shqiptar. Ismail Qemali ishte firmëtari i parë i [[Deklarata e Pavarësisë së Shqipërisë\|Deklaratës së Pavarësisë]] dhe kryetari i këshillit të ministrave të [[Qeveria e Përkohshme e Shqipërisë\|Qeverisë së Përkohshme të Shqipërisë]]. Në kujtimet e tij, Ismail Beu tek flet për [[Janina\|Janinën]] si vendin ku kishte kryer studimet, si rajonin ku zbulonte gjurmë të qytetërimit parahelen ose pellazg. Për të cilin shkruan se "raca shqiptare i kishte të gjitha të drejtat ta quante të vetin dhe që ishte burimi nga kishte mbirë qytetërimi helen".<ref>{{Harvnb\|Qemali\|2009\|pages=48-49}}.</ref> Rreshti 76: Marsin e 1913 u takua me Dukën de Monpensier, që kishte dëshirë të bëhej kandidat i fronit të Shqipërisë, i cili kishte ardhur me jahtin e tij me flamur britanik. Më 1 prill 1913 duka e kaloi në Brindizi, ku më tej do të vazhdonte takimet për çështjen e tërësisë tokësore të Shqipërisë me Fuqitë në Romë, Vjenë, Paris e sidomos në Londër. Atje shtroi çështjen e kandidat frëng dhe me gjasë edhe të Princit Albert Gjika.<ref>{{Harvnb\|Vlora\|1921-25\|page=83}}.</ref> Pas punimeve të konferencës në kryeqytetin britanik, u kuptua se gjysma e territoreve shqiptare do t'i mbeteshin fituesve të Luftës Ballkanike.<ref>{{Harvnb\|Qemali\|2009\|pages=421, 423}}.</ref> ==== Komploti dhe tërheqja ==== Pas daljes së humbur nga luftërat ballkanike dhe përtëritjes së xhonturqve në Stamboll, u mendua një aleancë me Bullgarinë - edhe ajo e humbur - dhe shqiptarët për të rifituar pozitat e humbura kundrejt Malit të Zi, Serbisë e Malit të Zi. Kandidaturat e tyre ishin [[Ahmed Izet Pasha]] për Princi Burhanedin Efendiu, i biri i Sulltan Abdyl Hamidit II që u abdikua po nga Xhonturqit më 1908, dhe nisën drejt Shkodrës disa propagandues të kësaj ideje, mes tyre edhe ushtarakun [[Beqir Grebene\|Beqir Grebenenë]]. Dy-tre muajt e fundit të 1913 pasi Grebeneja propagandoi në Shkodër, në Tiranë tek Esad pashë Toptani, së fundmi shkoi t'i ofronte edhe Ismail Qemalit të njëjtën ide të kandidaturës princërore, aleancës bullgaro-shqiptaro-turke i kërkoi mbështetje, duke autorizuar zbarkimin dhe kalimin në territoret e qeverisur nga ai.<ref name=":7">{{Cite book\|title=Esat pashë Toptani: njeriu, lufta, pushteti\|last=Ikonomi\|first=Ilir\|publisher=Uet press\|year=2016\|isbn=978-9928-190-91-8\|location=Tiranë\|pages=232-234\|ref=harvnb}}</ref> ~~== Intrigat e Esat Pashët Toptanit ==~~ Diplomatët austo-hungarezë i pohuan Esad Pashës se kompetencat që Europa i njihte Qeverisë së Vlorës përfshinin qeverisjen në gjithë Shqipërinë, dhe i kërkuan atij të bashkëpunonte me qeverinë. Konsujt në Vlorë e këshilluan edhe Ismail Qemalin të bashëpunonte me Esat Pashën, prandaj ky i dha postin e Ministrit të Brendshëm. Qemali hoqi dorë nga posti i ministrit të jashtëm dhe ia dorëzoi ish-Ministrit të Brendshëm, Myfit Libohova.<ref name = "Akademia2">{{cite book\|author=Akademia e studimeve albanologjike\|title=Historia e shqiptarëve gjatë shekullit XX\|publisher=Botime Albanologjike\|year=2017\|page=270-271}}</ref> Mirëpo Esat Toptani ishte njeri ambicioz dhe nuk kënaqej me një post vartës prandaj u largua shumë shpejt nga Qeveria e Përkohshme e Vlorës. Pas kthimit nga një vizitë në Romë dhe Vjenë në gusht 1913, ai do të qëndronte fare shkurt në Vlorë. Në shtator u vendos në Shqipërinë e Mesme dhe menjëherë filloi propagandën kundër Ismail Qemalit dhe qeverisë së tij. Ai arriti të shfrytëzojë pakënaqësinë e opozitës me qeverisjen e Qemalit dhe e grumbulloi atë rreth vetes. Kishin filluar të qarukullonin skema për zëvendësimin e kryeministrit shqiptar në një kohë kur klasa politike shqiptare duhej të tregonte unitet. <ref name="Akademia2"/> Kryetari i Qeverisë së Përkohshme të Vlorës nuk qëndroi duarkryq. Në shtator shkarkoi mytesarfin e pabindur të Beratit dhe kamejkamin e Peqinit, i cli qe mbështetës i Esat Toptanit. Ministri i Bujqësisë, Abdi Toptani, u shkarkua dhe u zëvendësua nga [[Hasan Prishtina]].<ref name="Akademia3"/> Më 12 tetor, Esat Pashë Toptani formoi Pleqësinë e Durrësit. Pasi forcoi pushtetin në Shqipërinë e Mesme, vëmendja e tij u kthye kundër Qeverisë së Vlorës. Qëllimi i Esat Pashë Toptanit ishte rrëzimi i Qeverisë dhe largimi pa dinjitet i Ismail Qemalit nga drejtimi i shtetit. Kësodore duke përdorur propagandën e shfrenuar kundër Qemalit për të ulur prestigjinin e këtij të fundit, punoi paralelisht për të ngushtuar rrezen ku shtrihej autoriteti i Qeverisë së Vlorës. <ref name="Akademia3"/> Për këtë qëllim bashkëpunoi edhe me vendet fqinje të Shqipërisë. Megjithëse u detyrua nga Austro-Hungaria dhe Italia që të shkëpuste marrëdhëniet me serbët, ai ruajti lidhjet me ta. Por për të rrëzuar Qeverinë e Përkohshme të Vlorës, kërkoi edhe bashkëpunimin e Greqisë. <ref name="Akademia3">{{cite book\|author=Akademia e studimeve albanologjike\|title=Historia e shqiptarëve gjatë shekullit XX\|publisher=Botime Albanologjike\|year=2017\|page=272-277}}</ref> ~~==== Tërheqja ====~~ [[Komisioni Ndërkombëtar i Kontrollit]] e mësoi më 2 janar nga anëtari shqiptar, Myfid bej Libohova, pasi që ishin nisur mbi 420 ushtarë osmanë me prejardhje shqiptare.<ref name=":7" /> Prej tyre zbarkuan vetëm 6 oficerë së bashku me Beqir Grebenenë, u arrestuan dhe të tjerët nuk u lanë që të zbarkonin. Pas gjyqit që iu bë dhe pohimeve që implikonin Ismail Qemalin, Komisioni i kërkoi që të jepte dorëheqjen, të cilën e dha më 22 janar 1914.<ref>{{Harvnb\|Vlora\|2003\|page=356}}.</ref>

Ismail Qemali: Dallime mes rishikimesh