'''Ebu Abdurrahman Muhamed bin [[Haxhì|el-haxh]] Nuh bin Nexhati bin Adem Shkodrrani Arnauti''' ({{lang-ar|محمد ناصر الدين الألباني}} ''Muhamed Nasr ed-Din el-Albani'') është [[Imami|imam]] me prejardhje [[Shqiptarët|shqiptare]], dijetari i [[hadithi]]t, një nga imamllaret e hadithit, [[teuhidi]]t dhe [[Synneti|synetit]] në kohën tonë. Në atë kohë [[Shqipëria]] sundohej nga Mbreti [[Ahmet Zogu]].
Pasi në atë kohë filluan të shtohen maltretimet, Haxhi Nuhit (babai i [[sheh]]ut) nuk i mbeti asnjë rrugëdalje tjetër vetëm se të zgjedhë rrugën e [[hixhreti]]t (shpërngulje), nga vendi i tij i dashur [[Shkodër]] për në vend tjetër ku mund ta praktikonte më mirë fenë e All-llahut s.u.t, duke patur parasysh se po të njëjtën gjë e kanë bërë edhe [[sahabët]] e [[Pejgamberët në Islam|Pejgamberit]] (salallahu alejhi ue ala alihi ue selem) kur janë larguar nga [[Meka]] vetëm per hirë të Fytyrës së Zotit të tyre duke u larguar nga Meka për në Medine që sa më lehtë ta adhurojnë Zotin e tyre, duke lënë pas vetes tërë pasurinë që kishin, si gratë, fëmijët e tyre etj.
Biografia në vazhdim është nxerrë në pjesën më të madhe nga libri "Tedhkiru en-Nabihin bi sejr eslafihim hufadh el-Hadith es-Sabikin ue el-lahikin” (Kujtesë të zgjuarve me historinë e paraardhësit të tyre, ruajtësve të hadithit, nga të parët e nga të fundit) faqe: 308-319, nga autori Sheh Rebi Ibn Hadi el-Med’halij.
== Lindja dhe fëmijëria e tij ==
[[Skeda:Shkodër. Xhamia ë Plumbit 2.JPG|parapamje|Sheh Albani (rahimeullah) ishte nga Shkodra (me [[Xhamia e Plumbit (Shkodër)|Xhaminë e Plumbit]])]]
