|
== Kundërshtimet ndaj Kryepeshkopit Anastas ==
Kundërshtimet kryesore ndaj Janullatosit përqendrohen te qenia e tij me kombësi greke, dhe i ardhur nga Greqia, dhe marrëdhënieve të ndera mes Shqipërisë e Greqisë, dhe sesesi u emërua si Kryepeshkop i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë.
Kundërshtimet ndaj Kryepeshkopit Anastas Janullatos përqendrohen te qenia e tij me kombësi greke dhe tensionet në kohë të ndryshme të marrëdhënieve mes [[Shqipëria|Shqipërisë]] e [[Greqia|Greqisë]].
Në 2 gusht [[1992]] fronëzohet si Kryepeshkopi i [[Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë|Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë]], në Kishën Katedrale të Tiranës, në prani të të gjithë klerikëve e laikëve, përfaqësues të krahinave të Shqipërisë, të përfaqësuesve të Patriarkanës Ekumenike të Konstandinopojës ([[Stambolli|Stambollit]]) si dhe nga klerikë ortodoksë nga [[USA]]. Kundërshtimet erdhën kryesisht nga persona joortodoksë, ateistë,por ultranacionalistë,duke pasipasur Anastas Janullatos nuk ishte shqiptar dhe kjo i frikësonte. Kështu këta organizuankundërshtime nga fundi i ceremonisë së fronëzimit një grup tëpersonash vogël, nën drejtimin e një deputeti joortodoks, që u futbrenda në kishë dhe hodhi parulla kundër Kryepeshkopit. Mjaft besimtarë nuk ishin mësuar me qetësinë ceremoniale. Nuk kaloi shumë dhe pasi morën vesh se në kishë kishin hyrë provokatorë kundër ceremonisë edhe këta filluan të thërrasin pro Anastasit, si kundërpërgjigje ndaj provokatorëve.<ref>[http://www.youtube.com/watch?v=c-155gEfJrE&feature=player_embedded Fragmente nga Fronëzimi, 2 Gusht 1992 - YouTube<!-- Roboti gjeneroi titull për referencën -->]</ref>. Por akuzat e padrejta ndaj krypeshkopit vazhdonin se edhe Patriarkati shkelte dispozita. Kisha Ortodokse dhe Kryepeshkopi deklaronte vazhdimisht në median e shkruar dhe televizive se fronëzimi i tij si Kryepeshkop ishte i rregullt dhe pa ndonje shkelje kanonike te Kishes, as te shtetit, por u krye pas aprovimitmiratimit zyrtar të [[Presidenti i Shqipërisë|Presidentit të atëhershëm të Shqipërisë]] [[Sali Berisha]] (30.6.[[1992]]), konform të së Drejtës Kanonike Kishtare Ortodokse, pas kërkesës së ortodoksëve shqiptarë drejtuar Patriarkanës Ekumenike <ref>[https://www.scribd.com/document/97571464/Gazeta-Ngjallja-Nentor-2010 Përgjigje e detyruar ndaj një recitali keqinformimesh]</ref>. Në vjeshtën e vitit [[1994]], u tentua me projektkushtetutën e re, largimi përfundimtar i Kryepeshkopit, por së fundi ajo u hodh poshtë në referendumin e 6 nëntorit [[1994]]. Në vazhdim figura e tij shihej me dyshim nga shqiptarë etnik, ateistë, joortodoksë, antiortodoksë, por edhe ndonjë ortodoks, duke u përpjekur ta ngatërrojnë atë me çështje politike dhe mllefe etnike antigreke, madje edhe të krijojnë opinionin e ortodoksëve të përçarë.
Kështu në [[1995]] qarqe antiortodokse dhe antijanullatos krijojnë fenomenin Nikolla Marku, si mjet dhe kundërshtar ortodoks, madje duke e përkrahur mediatikisht dhe duke e mbështetur në zaptimin e një kishe ortodokse në [[Elbasan]]. Megjithatë ai konsiderohet i vetëshpallur dhe nuk e njeh si prift asnjë Patriarkanë dhe Kishë Ortodokse Autoqefale, as institucion fetar si dhe as Shteti Shqiptar.<ref>[https://albanianorthodox.wordpress.com/2013/01/31/deklarate-nikolla-marku-nuk-eshte-prift-ai-eshte-nje-mashtrim-i-vazhdueshem-i-opinionit-publik/ Deklaratë e Sinodit të Shenjtë të Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë - Nikolla Marku nuk eshte prift<!-- Roboti gjeneroi titull për referencën -->]</ref>. Shteti Shqiptar njeh vetem një Kishë Ortodokse, vetëm Kishën Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë me të cilën kreu edhe Marrëveshjen e ndërsjelltë të parashikuar nga [[Kushtetuta]], që u bë ashtu siç bëri edhe me 3 komunitetet e tjera fetare (Katolike, Myslimane dhe Bektashiane).
Në sulmet ndaj Anastasit e orientojnë këndin optik të marrëdhënieve Janullatos-Liolin vetëm në vitet e para të dhjetëvjeçarit të viteve 90-të, duke injoruar vazhdimësinë dhe marrëdhëniet që janë zhvilluar që nga ajo kohë me [[Kryedioqeza ortodokse shqiptare në Amerikë|Kishën Shqiptare të Amerikës]], konkretisht edhe me Atë Liolinin.
|
